Haaruitval bij katten: hoe kan ik het voorkomen?

Haaruitval bij katten kan om vele redenen optreden. We leggen de belangrijkste uit en hoe je kunt voorkomen dat het haar van je kat uitvalt.

Beoordeeld en goedgekeurd door de bioloog Samuel Sanchez.

Geschreven door Laura Morales Negrin

Laatste update: 22 december, 2022

Haaruitval bij katten is normaal tijdens de natuurlijke verharingsperioden. Gebeurt dit echter buiten deze perioden, dan kan het geen goed teken zijn. Vooral niet als het dier op bepaalde plaatsen alopecia begint te vertonen.

De redenen waarom een kat haar verliest zijn velerlei en moeten allemaal door een dierenarts behandeld worden. Bovendien kunnen katteneigenaars enkele tips volgen om te voorkomen dat de vacht van hun huisdier uitvalt. Hier is alles wat je over dit onderwerp moet weten!

Veelvoorkomende oorzaken van haaruitval bij katten

De diepere oorzaak van het probleem van haaruitval bij katten wordt meestal verklaard door 2 hoofdoorzaken: lichamelijke oorzaken en psychologische oorzaken. Om de specifieke oorzaak te bepalen, moet je bij de geringste waarneming van abnormale haaruitval naar een dierenarts gaan.

• Tot de lichamelijke oorzaken behoren bepaalde ziekten, en ook de directe inwerking van uitwendige parasieten.
• Wat psychologische oorzaken betreft, kunnen stress of angst de oorzaak zijn van haaruitval bij katten.

Afhankelijk van de ernst van de aandoening kun je overal in de vacht van de kat alopecische plekken zien. Dit verschijnsel kan in meer of mindere mate optreden. Bovendien verschijnen vaak wondjes, hyperpigmentatie, en andere huidbeschadigingen samen met de haaruitval.

Genetische aanleg

Alvorens nader in te gaan op de veelvoorkomende oorzaken van haaruitval bij katachtigen, moet benadrukt worden dat er bij sommigen van hen een zekere genetische aanleg voor haaruitval bestaat.

Enkele van de katten die de neiging hebben meer haar te verliezen zijn bijvoorbeeld de Amerikaanse kruloor, de Russische blauwe kat, de Amerikaanse bobtail, de nebelung, en de chartreux.

Wanneer moet je je zorgen maken over haaruitval bij katten?

Katten verharen het hele jaar door, maar matig. Maar op momenten dat de temperatuurwisseling meer uitgesproken is, zoals meestal tussen de overgang van winter naar lente of tijdens de herfst, is de haaruitval duidelijker.

Buiten deze specifieke tijden, als de haaruitval bij de kat overvloedig optreedt, moet je er nota van nemen en een deskundige raadplegen. Het is essentieel dat die de juiste diagnose stelt, want er zijn enkele besmettelijke oorzaken van alopecia bij katten. Laten we de meestvoorkomende oorzaken van haaruitval bij katten eens bekijken.

Malassezia dermatitis

Malassezia is een geslacht van schimmels dat van nature de huid van dieren en de slijmvliezen bewoont. Als er om de een of andere reden een onbalans in de lederhuid van de kat is, kan deze ziekteverwekker woekeren, vooral op plaatsen van het lichaam waar plooien ontstaan.

Om te bevestigen dat het probleem door deze schimmel veroorzaakt wordt, moet een huidmonster genomen worden en onder een microscoop geanalyseerd worden.

Als het aantal eenheden van het micro-organisme hoog is, wordt de diagnose bevestigd. Meestal bestaat de behandeling uit het aanbrengen van zalven, baden met speciale shampoos, of enkele antischimmelmiddelen die oraal toegediend worden.

Als Malassezia in de huid van een kat woekert, veroorzaakt het intense jeuk, en veroorzaakt het ook laesies die in ernst variëren naar gelang het geval. Deze kunnen leiden tot schilfering, alopecia, en rode plekken. Bovendien geeft de huid meestal een nare geur af en wordt donkerder en dikker als het niet behandeld wordt.

Psychogene alopecia

De hoofdoorzaak van Psychogene alopecia of alopecia bij katten is angst of stress. Deze problemen kunnen de kat ertoe brengen zijn eigen haar uit te rukken door overdreven stereotiep likken of overdreven vachtverzorging.

Het haarverlies treedt in deze gevallen op in gebieden waar de katachtige met zijn bek bij komt en we zien ze meestal op de flanken, perineale streek, en achterste ledematen.

Als de kat aan het gebied blijft likken, kunnen er irritaties ontstaan. Bovendien betekent het verwijderen van haar uit deze gebieden dat er waarschijnlijk wonden of andere verwondingen ontstaan.

Wat je in dit geval moet doen is de oorzaken van de katachtige stress of angst opsporen om de situatie te kunnen veranderen. Soms beveelt de dierenarts een of andere kalmerende behandeling aan.

Tinea of dermatofytose

Een andere oorzaak van haaruitval bij katten is ringworm. Dit is een zeer besmettelijke ziekte, veroorzaakt door schimmels die in de cellen van de buitenste laag van de huid leven.

De pathologie kan voorkomen bij zieke katten met een zwak of onderontwikkeld immuunsysteem, bij jonge katten, of bij slecht gevoede volwassen exemplaren. De ernst van de symptomen is zeer variabel, afhankelijk van de kenmerken van het dier en de schimmel.

Sommige katten vertonen bijvoorbeeld geen symptomen, terwijl andere katten dat wel doen. Bij degenen die wel klinische verschijnselen vertonen, kunnen gezwollen plekken, laesies, afschilfering, ronde of onregelmatige alopetische plekken, jeuk, en granulomen worden waargenomen.

Om de diagnose te stellen moet de dierenarts een kweek uitvoeren en die analyseren. Afhankelijk van de ernst kan het behandeld worden met uitwendige of orale antischimmelmiddelen.

Schurft

Om elke vorm van schurft te diagnosticeren moet een microscopische observatie van de veroorzakende mijt, in dit geval Notoedres cati, uitgevoerd worden. Het is belangrijk om het vroeg op te sporen, want het kan op mensen overgedragen worden, zij het op een milde manier.

De kat die door deze mijt aangetast is, heeft laesies op de huid, haarverlies op bepaalde plaatsen, verdikte huid, en korsten, meestal op de kop. Het kan ook voorkomen in de perineale streek en in de voorpoten en de behandeling kiest meestal voor het gebruik van acariciden.

Telogen effluvium (diffuse haaruitval)

Dit is een andere oorzaak van haaruitval bij katten die verband houdt met psychologische problemen, zoals angst. Als de stresssituatie voor het dier in de loop van de tijd langer aanhoudt, of heel intens is, dan kan dat de normale haarcyclus onderbreken.

Zodra de kat weer rustig wordt, begint deze cyclus opnieuw. Daarbij verliest de kat het oude haar en vervolgens groeit er weer nieuw haar. Dit gebeurt meestal tussen 1 en 3 maanden na de stressvolle gebeurtenis.

Als er geen huidsymptomen zijn, wordt de oorzaak meestal uitgesloten door de medische geschiedenis van het dier te onderzoeken. Het is niet nodig een behandeling voor te schrijven buiten het borstelen van de vacht van de kat om de nieuwe vacht aan te moedigen gezonder te groeien.

Flea allergy dermatitis (FAD)

Deze ziekte wordt ook wel vlooienallergie genoemd en het wordt veroorzaakt door een reactie op vlooienspeeksel. Dit komt vaak voor bij katten van 3 tot 6 jaar. Het komt vrij veel voor in het zomerseizoen, want dan woekeren deze parasieten.

De verschijnselen zijn meestal duidelijk aan het uiteinde van de rug, hals, buik en flanken van het dier. Ze kunnen zich zelfs uitbreiden tot het perineum. Behalve de pruritus (jeuk) kan de kat de huid beschadigen door hevig te krabben. Dit veroorzaakt wondjes, alopecia, epidermale verdikking, en de andere reeds genoemde verschijnselen.

Feline atopie

Feline atopie is een andere oorzaak van haaruitval bij katten, meestal bij exemplaren jonger dan 3 jaar. De oorzaak is meestal contact met stof, pollen, schimmel, en andere allergenen. Jeuk is het voornaamste symptoom, hoewel ook alopecia kan optreden.

Naast deze symptomen kan de kat last hebben van hoesten, bindvliesontsteking, niezen, en geluiden maken bij het ademen. Om vast te stellen dat het om deze ziekte gaat, moet de dierenarts de relevante tests uitvoeren en andere pathologieën uitsluiten.

De behandeling bestaat meestal uit medicijnen om de jeuk onder controle te houden. Dit zijn meestal corticosteroïden, of immunomodulatoren die op het immuunsysteem werken.

Hoe kun je haaruitval bij katten voorkomen?

Zoals we gezien hebben, zijn de oorzaken die tot haaruitval bij katten kunnen leiden nogal uiteenlopend. Afhankelijk van wat het uitlokt, moet de dierenarts een behandeling instellen om de kat in staat te stellen te herstellen. Er zijn echter enkele algemene tips die katteneigenaren moeten volgen om sommige oorzaken van haaruitval te voorkomen.

Omgevingsverrijking

De kat een verrijkte omgeving bieden is alles bieden wat nodig is om hun katachtige natuur te ontwikkelen: speeltjes om te jagen, plaatsen om zich te verstoppen, plaatsen om te klimmen en te besluipen, methodes om te bewegen, spelletjes, enz. Overschrijding van hun instinct kan stress en angst veroorzaken.

Ontworming

Ontworming moet regelmatig en gecontroleerd gebeuren om vlooien, teken en andere parasieten bij de katachtige weg te houden. Het naleven hiervan is even belangrijk als het vaccinatieschema.

Een veilige omgeving

Behalve omgevingsverrijking moet de kat ook leven op een rustige plek die hem een gevoel van veiligheid geeft. Is dit niet het geval, dan kunnen ook emotionele problemen opduiken die mogelijk haaruitval veroorzaken.

Kwaliteitsvoeding

Het dieet van het dier moet evenwichtig en van goede kwaliteit zijn. Een slecht dieet kan veel gezondheidsproblemen bij het dier veroorzaken, waaronder zwakte en haaruitval.

Vroegtijdige behandeling

Regelmatige controles om ziekten in de huid van de kat op te sporen, helpen bij het vroegtijdig opsporen van problemen die alopecia kunnen uitlokken. Als dit gebeurt, moet je een dierenarts raadplegen.

Het haar borstelen

Het borstelen van het haar van de katten bevordert de gezondheid van hun haarvaten, en helpt ook om deze mogelijke huidproblemen gemakkelijker op te sporen.

De katten aan het borstelen laten wennen vanaf dat ze een kitten zijn is essentieel om deze taak gemakkelijker te maken. Bovendien is het een mooie gelegenheid om een band van genegenheid te scheppen tussen eigenaar en kat.

Er zijn veel redenen waarom je kat last kan hebben van haaruitval of alopecia. Veel aandoeningen kun je thuis behandelen, maar andere vereisen dringende veterinaire aandacht. Raadpleeg bij twijfel een dierenarts.