Welke dieren gingen mee op de Ark van Noach?

De ark van Noach, evenals de zondvloed, zijn twee van de bekendste bijbelverhalen ter wereld. De eerste valt echter op door het ongelooflijke vermogen van de ark om één soort van elk dier op de planeet te bevatten.

Geschreven en geverifieerd door de biologe Elsa M. de Arribas.

Laatste update: 25 december, 2022

In de Bijbel, specifiek in Genesis, wordt gesproken over Gods besluit om de mensen te straffen voor hun slechte gedrag. Hun daden waren getint met geweld en bedorven door de zonde. Zo begint het verhaal van de ark van Noach, de bouw ervan, en de verschillende diersoorten die hij erin opnam.

Volgens de schriftelijke verslagen had Noach de taak om minstens één paar van elk dier dat op aarde bestond veilig te stellen. Zo hoopte hij de toekomst en de herbevolking van de planeet na de zondvloed veilig te stellen. Lees deze ruimte verder en ontdek welke dieren er in de ark van Noach gingen.

Waarom bouwde Noach een ark?

God gaf Noach, die als een rechtvaardig man werd beschouwd, de opdracht een grote ark te bouwen, waarin plaats moest zijn voor een paar van alle dieren ter wereld. De ark werd gebouwd van goferhout en zo ingericht dat zowel de dieren als de mensen er comfortabel in zouden zitten.

Toen Noach klaar was met het bouwen van de ark, openbaarde God hem zijn plan. Hij zou een vloed loslaten die over de aarde zou trekken en het kwaad eruit zou verwijderen. Dit betekende dat de ark zijn redding zou zijn, want die zou tegen het water bestand zijn en blijven drijven terwijl het onheil zich voltrok.

Welke dieren gingen er in de ark van Noach?

De opdracht die gegeven werd was om van elke diersoort een paar op te nemen, zodat later de aarde opnieuw bevolkt kon worden. God omvatte alle dieren, van gewervelde dieren zoals reptielen, amfibieën, zoogdieren en vogels tot ongewervelde dieren.

Maar God verdeelde het aantal individuen van elke soort naargelang ze “zuivere dieren” of “goddeloze dieren” waren. De eerste zouden zeven paren omvatten, mannelijk en vrouwelijk, terwijl de laatste slechts één paar zouden omvatten.

Dieren die men als “zuiver” beschouwde

Zoals eerder gezegd deelde God niet alle dieren gelijk in. Hij verdeelde ze in twee groepen, naargelang hij ze als rein of onrein beschouwde.

In dit gedeelte zijn alle dieren opgenomen die gelovigen zouden kunnen eten. Hieronder vallen ook enkele herkauwers met gespleten hoeven, terwijl waterdieren alleen die met vinnen en schubben mochten eten.

Wat betreft vogels stond hij het eten van een kleine groep toe, zoals kippen. Het stond het eten van insecten met vleugels en vier poten toe, zolang ze zich voortbewogen door te huppelen, dus sprinkhanen of krekels.

Zo sprak God: “Onder alle mensen […] heb ik gezien dat jij de enige goede man bent. Ga daarom met heel je familie de ark binnen. Van alle dieren en vogels die ik als offer aanvaard, neem je zeven paar mee, dat wil zeggen zeven mannetjes en zeven vrouwtjes, zodat ze op de aarde kunnen leven.”

Ongoddelijke” of “onreine” dieren

Over de rest van de dieren zei God: “Van de dieren die ik niet als offer accepteer, neem je slechts één paar mee. In een week tijd zal Ik het 40 dagen en 40 nachten laten regenen. Zo zal Ik in deze wereld alles vernietigen wat Ik geschapen heb.“

De vraag die opkomt is welke dieren God als onrein beschouwde, aangezien daarvan slechts een paar in de ark mochten. De lijst wordt gegeven in Leviticus 11: 3-6, waarin de kenmerken van deze dieren uitvoerig worden uitgelegd.

Het was verboden om in de buurt te komen van herkauwers zonder gespleten hoeven, zoals de haas, de kameel of het konijn. Ook was het verboden om varkens te eten, want hoewel ze hoeven hadden, waren het geen herkauwers.

Het was verboden zich te voeden met nachtactieve, aasetende of grote vogels, zoals struisvogels, ooievaars of gieren. Ook zwaluwen, vleermuizen en uilen waren niet toegestaan.

Insecten met vier poten, maar met vleugels, zijn ook onrein, evenals alle dieren die over de grond kruipen of veel poten hebben, zoals hagedissen, salamanders, wezels of duizendpoten.

Wanneer verscheen het eerste verslag van de ark van Noach?

Het was in het jaar 1844, in de ruïnes van het Assyrische paleis van Nineveh, toen Austen Henry Layard de eerste spijkerschrifttabletten vond. Deze tabletten zijn de vroegste gevonden schriftelijke gegevens en ze vertelden verschillende verhalen, waarvan sommige ook in de Bijbel voorkwamen.

Onder deze verhalen waren de zondvloed en de ark van Noach, dezelfde verhalen die in het boek Genesis staan. Maar pas in 1872 realiseerde men zich dat deze verhalen op deze tabletten werden verteld.

Dit bewees in zekere zin dat de verhalen in de Bijbel een historische achtergrond hebben. Er werden meer tabletten teruggevonden en fragmenten aangevuld. Daardoor pasten ze als een puzzel in elkaar. Zo werd het oudste verhaal ter wereld, dat meer dan 2.000 jaar geschiedenis heeft, gereconstrueerd. Dit verslag heet Gilgamesj.

Zoals te zien is, heeft het verhaal van de ark van Noach en de dieren die hij redde een raadselachtiger achtergrond dan het lijkt. Hoewel sommigen zeggen dat de indeling in “rein” en “onrein” wetenschappelijk onderzoek ontbeert, wijzen anderen op enkele opmerkelijke inzichten met betrekking tot hygiëne die de mensen in die tijd niet konden weten.