9 wetenswaardigheden over inktvissen
Koppotigen zijn veel interessanter om te bestuderen dan om op te eten! Als je het niet gelooft, komt dat omdat je al onze wetenswaardigheden over inktvissen nog niet gelezen hebt! Het zijn verbazingwekkende dieren, en lijken door al hun unieke kenmerken wel iets uit een fictieroman.
Inktvissen zijn koppotige weekdieren waarvan het belangrijkste kenmerk is dat ze een harde binnenste schelp hebben. Laten we ze in de volgende regels wat beter leren kennen.
Kenmerken van de inktvis
Zoals eerder gezegd is de inktvis een koppotig weekdier dat behoort tot het geslacht Sepiida. Alle soorten hebben 8 armen en 2 intrekbare tentakels die ze gebruiken om hun prooi te vangen. De zuigschijven zitten op de armen en op de uiteinden van de tentakels.
Net als zijn naaste verwanten, zoals de octopus, kan hij inkt produceren die hij uitwerpt om hem te helpen ontsnappen bij gevaar.
Hij bewoont alle wereldzeeën, maar komt meestal voor in gematigde en tropische wateren. Er is een grote verscheidenheid: sommige leven in diep water, sommige zijn solitair, en andere zwemmen in scholen, enz.
Wat zijn dieet betreft, is het een strikt vleesetend dier. Ze voeden zich meestal met kleine weekdieren en vissen die ze in hun omgeving vinden. Om die te vangen camoufleren ze zich meestal op een oppervlak en wachten ze om hun prooi in een hinderlaag te lokken door hem met hun tentakels te vangen. Op inktvissen wordt ook gejaagd en hun jagers zijn dolfijnen, haaien, zeehonden en zelfs andere inktvissen.
Wetenswaardigheden over inktvissen
Als je hem alleen aan de buitenkant bekijkt, zul je zijn ongelooflijke eigenschappen waarschijnlijk niet op waarde schatten. Ga dus niet weg! Lees verder en vind een aantal wetenswaardigheden over inktvissen die je zullen helpen begrijpen hoe bijzonder ze zijn.
1. De inktvis zwemt niet, hij drijft alleen
De stijfheid van zijn binnenste omhulsel staat hem niet toe zwembewegingen uit te voeren, dus maakt hij meestal gebruik van zijn drijfvermogen om zich voort te bewegen, en ook van onderwaterstromingen, waarbij hij balanceert met zijn vin. Hij stoot ook water uit via zijn sifon om zich voort te bewegen.
2. Ze veranderen het kleurenspectrum van hun gezichtsvermogen
Oorspronkelijk dacht men dat octopussen en hun verwanten geen kleuren waarnemen, maar alleen gepolariseerd licht. Uit een studie (Engelse link) bleek echter dat ze in werkelijkheid hun zichtbare kleurenspectrum veranderen om zich aan te passen aan de diepte waarop ze zwemmen.
3. Ze hebben drie harten
Omdat de kieuwen voortdurend en snel bevloeid moeten worden, hebben inktvissen en andere koppotigen drie harten. Twee ervan, kieuwharten genoemd, zijn belast met de irrigatie van dit deel van hun ademhalingsapparaat. Het systemische hart daarentegen verdeelt het zuurstofrijke bloed dat uit de kieuwen komt over de rest van het lichaam.
4. Hun bloed is blauw
Inktvissen zijn zulke edele exemplaren dat ze blauw bloed hebben! Terwijl bij zoogdieren het hemoglobine is dat zuurstof transporteert, is het bij inktvissen en andere weekdieren hemocyanine.
Dit molecuul lost op in het plasma, waardoor het bloed een heel karakteristieke blauwgroene kleur krijgt. Dankzij hemocyanine zijn inktvissen in staat om hun lichaam in koud water goed van zuurstof te voorzien met bloed dat veel dikker is dan normaal.
5. Meester in camouflage
Een andere merkwaardigheid van de inktvis is zijn vermogen om naar believen van kleur te veranderen. Zijn huid is bedekt met cellen die chromatoforen genoemd worden, dankzij welke de inktvis het licht dat hij weerkaatst kan beïnvloeden om de ene of de andere kleur te creëren.
Dit dient niet alleen een camouflage functie, maar beïnvloedt ook gebieden als communicatie of het zoeken naar een voortplantingspartner.
6. Zijn pupil is W-vormig
Deze unieke vorming van de pupil van de inktvis is te danken aan de noodzaak om contrasten waar te nemen, in plaats van kleuren, vooral in zeediepten waar licht schaars is. Bovendien zijn hun licht-ontvangende cellen op twee punten geconcentreerd, een om naar voren te richten en een om de rug te bedekken.
7. Vrouwtjes sterven bij de zorg voor eieren
Moeders van soorten als inktvissen, octopussen en andere koppotigen staan bekend om de ongelooflijke opoffering die ze zich getroosten om het voortbestaan van hun nageslacht te verzekeren. Als het vrouwtje bevrucht is, legt ze haar eieren op een afgelegen, stille plek. Daar houdt ze de wacht zonder te eten tot de eitjes uitkomen, op dat moment sterft ze.
8. Ze veranderen de vorm van hun ogen
Dit mag dan nogal vergezocht klinken, toch moet het ons eraan herinneren dat ook wij zoogdieren daartoe in staat zijn. Maar terwijl wat bij ons verandert de vorm van de lens is (die zich in de oogbol bevindt), veranderen inktvissen de vorm van hun hele oog om scherp te kunnen stellen.
9. Hun zenuwstelsel is complex en eigenaardig
Het is moeilijk om op een vereenvoudigde manier over het zenuwstelsel van de koppotigen te praten, want het is zo complex en anders dan dat van een zoogdier, dat het moeilijk is om precies te begrijpen hoe het werkt. Hun hersenen zijn verdeeld in 2 gebieden en worden bedekt door een kraakbenige massa die als schedel dient.
Koppotigen hebben het meest complexe centrale zenuwstelsel van alle ongewervelde dieren.
Een nieuwe studie (Engelse link) heeft tot nu toe onbekende neurale netwerken onthuld die belast zijn met visueel geleid gedrag. Zo kunnen ze zich bijvoorbeeld alleen van boven of van onderen camoufleren als ze weten dat iets hen in die omgeving in de gaten houdt.
Had je al gehoord over al die wetenswaardigheden over inktvissen? Hoe meer je onderzoekt, hoe meer verbaasd je zult zijn over wat je vindt. Daarom moedigen we je aan om op de hoogte te blijven van de nieuwe vondsten die over inktvissen gedaan worden. Je kunt er zeker van zijn dat inktvissen de mens nog lang zullen blijven verbazen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Chung, W. S., & Marshall, N. J. (2016). Comparative visual ecology of cephalopods from different habitats. Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences, 283(1838), 20161346.
- Feord, R. C., Sumner, M. E., Pusdekar, S., Kalra, L., Gonzalez-Bellido, P. T., & Wardill, T. J. (2020). Cuttlefish use stereopsis to strike at prey. Science advances, 6(2), eaay6036.
- Chung, W. S., Kurniawan, N. D., & Marshall, N. J. (2020). Toward an MRI-based mesoscale connectome of the squid brain. Iscience, 23(1), 100816.