7 wetenswaardigheden over stinkdieren
Je associeert het stinkdier waarschijnlijk met de vieze geur die het kan afscheiden als het zich in gevaar voelt, maar er zijn nog veel meer rariteiten over stinkdieren die je zullen verbazen. Deze zoogdieren, zo gehaat om deze stinkende eigenschap, zijn eigenlijk vreedzame wezens die zelden in de problemen komen, vooral met mensen.
In dit artikel vind je merkwaardige feiten over hen en hun biologische samenstelling. Mis het niet!
7 wetenswaardigheden over stinkdieren
Stinkdieren behoren tot het geslacht Mephitis en zijn inheems in Noord- en Midden-Amerika. Ze worden gekenmerkt door het zwart-witte patroon op hun vacht en hun lange staart. Laten we wat interessante feiten over hen leren.
1. Er zijn maar twee soorten in hun geslacht
Er zijn momenteel 2 soorten stinkdieren erkend binnen het geslacht Mephitis: gestreepte skunk (Mephitis mephitis) en het gekraagde stinkdier ( Mephitis macroura). Terwijl de eerste het bekendst is, met zijn strepenpatroon dat over zijn rug loopt, is het hele bovenlichaam van de tweede wit.
2. De strepen van het stinkdier wijzen naar de klier die spuit
Dit is een van de rariteiten over stinkdieren die niet veel mensen kennen. De witte strepen die over zijn achterlijf lopen zijn precies de plek waar de klieren zitten die de stinkende vloeistof produceren.
Dit is een aanpassing die dient als intimidatiemethode. Als het stinkdier in het nauw gedreven wordt en zijn bedreiging onder ogen moet zien, zal het zijn anale streek tonen als waarschuwing. Het is altijd beter om te schrikken dan om te vechten.
3. Ze maken ook waarschuwende bewegingen
Het roofdier weet misschien niet waartoe een stinkdier in staat is en begrijpt misschien niet de betekenis van dit bijzondere kleurenpatroon. Wat stinkdieren dus doen is een reeks bewegingen uitvoeren, vergelijkbaar met een waarschuwingsdans, waarbij ze op de grond stampen, met hun staart kwispelen en hun poten optillen.
4. Thiol, het molecuul dat het stinkdier zijn slechte geur geeft
Zoals je waarschijnlijk al weet, is de slechte geur van het stinkdier (Engelse link) onderdeel van zijn verdedigingsmechanisme tegen roofdieren. Het is een vloeistof genaamd thiol, die wordt afgescheiden in de perianale klieren van het dier. De geur, ergens tussen bitter en rot, komt door het zwavelgehalte.
Thiol kan irriterend zijn voor de huid en de ogen (als je de pech hebt het in je gezicht te krijgen). Het is echter geen giftige stof, althans niet voor grote dieren, zoals de mens.
5. Ze kunnen hun vloeistof schieten tot 3 meter
Deze verdedigingsmethode is radicaal: als hij geen keus heeft, richt het stinkdier zich op zijn aanvaller en schiet een straal van de stinkende substantie. Het doel is om te ontsnappen, dus hij moet het over een grote afstand kunnen afschieten om een kans te hebben om te ontsnappen.
Een van de eigenaardigheden van stinkdieren in dit opzicht is dat het eigenlijk het laatste redmiddel van het dier is. Na elke ontlading moet het zijn klieren weer opladen, wat enkele dagen kan duren. Gedurende die periode is hij onbeschermd, dus je zou hem in ernstig gevaar moeten brengen wil hij op je schieten.
6. Ze laten soms hun geur achter in de buurt van mensen
Het komt vaak voor dat stinkdieren huizen en gebieden van mensen naderen op zoek naar voedsel. Soms gaat dit gepaard met het markeren van autowielen, hoeken, vuilnisbakken en andere voorwerpen met hun geur. Er zijn echter zelfgemaakte formules die de geur zonder problemen wegnemen:
- Het mengsel van tomatensap en azijn is nuttig om geurtjes weg te werken, maar als je van prikkende huid of ogen af moet, is dit geen geldige methode.
- Het mengen van zuiveringszout, vloeibare zeep en waterstofperoxide is een goede oplossing voor kleding en haar. Pas op dat het mengsel niet in contact komt met ogen of slijmvliezen, en maak het niet van tevoren klaar voor opslag – de container zou kunnen exploderen door gasophoping.
- Verdunde azijn, of andere azijnoplossingen die in de handel zijn voor het schoonmaken van voorwerpen of kleding, zijn zeer effectief om sterke geuren in het algemeen te elimineren.
7. Ze zijn totaal ongevaarlijk
Dit is de laatste van onze rariteiten over stinkdieren, maar niet de minst belangrijke. Veel mensen zijn bang voor ze of vrezen dat ze hun geur in de buurt achterlaten, en nemen daarom hun toevlucht tot agressief gedrag. Bedenk dus dat ze alleen maar willen eten en dat ze ons nooit zouden benaderen als het niet absoluut noodzakelijk was.
Deze planeet is niet van ons alleen, ondanks het feit dat wij de dominante soort zijn. Het minste wat we kunnen doen, als andere dieren ons territorium naderen, is proberen een conflict te vermijden. Vooral als we allebei verliezen, zoals in het geval van stinkdieren!
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Wood, W. F., Sollers, B. G., Dragoo, G. A., & Dragoo, J. W. (2002). Volatile components in defensive spray of the hooded skunk, Mephitis macroura. Journal of chemical ecology, 28(9), 1865-1870.
- Mephitis mephitis (striped skunk). (s. f.). Animal Diversity Web. Recuperado 20 de octubre de 2022, de https://animaldiversity.org/accounts/Mephitis_mephitis/
- Stankowich, T., Caro, T., & Cox, M. (2011). Bold coloration and the evolution of aposematism in terrestrial carnivores. Evolution: International Journal of Organic Evolution, 65(11), 3090-3099.