Waarom verplaatsen katten hun kittens steeds?

Als katten hun kittens voortdurend verplaatsen, laat dat zien dat ze zich onzeker voelen en de behoefte hebben hun jongen steeds veilig te houden.
Waarom verplaatsen katten hun kittens steeds?

Laatste update: 09 november, 2022

Het is gebruikelijk om te zien dat vaak katten hun kittens verplaatsen in de dagen na de bevalling. Ze brengen ze zelfs naar hun baasjes. Het is een gedrag dat mensen in verwarring brengt, omdat het geen duidelijke reden lijkt te hebben.

In dit artikel heb je een volledige uitleg van dit gedrag om je te helpen het grondig te begrijpen. Als je samenwoont met een kat die net bevallen is, zal het opdoen van kennis hierover nuttig zijn. Het zal je helpen om de meest delicate momenten tijdens de verzorging van de pasgeboren kittens beter te dragen. Lees verder!

Waarom verplaatsen katten hun kittens steeds?

Hoewel ze al duizenden jaren gedomesticeerd zijn, behouden katten nog steeds bepaalde instinctieve gedragingen die typisch zijn voor hun wilde voorouders. Het meest kenmerkende voorbeeld van deze uitspraak is het jachtinstinct, dat huiskatten omzetten in spelletjes en hinderlagen rond het huis.

Als het om moederlijk zorggedrag gaat, handelt de kat ook volgens haar natuurlijke impulsen. In het wild zal een vrouwtje dat op het punt staat te bevallen een schuilplaats zoeken waar ze zich kan verbergen en op dit kwetsbare moment niet gestoord kan worden.

Na de geboorte, en met de kittens in de wereld, zal haar volgende houding er een van waakzaamheid zijn, want de kittens worden volkomen afhankelijk geboren. Daarom blijft de moeder steeds waakzaam om haar kroost te verdedigen tegen mogelijke aanvallen van roofdieren.

Dankzij dit instinct verplaatsen katten hun kittens van de ene schuilplaats naar de andere. Ze doen dit bijvoorbeeld als ze op zoek gaan naar voedsel. Als ze het nest alleen moeten laten om te gaan jagen, zullen ze het nest voortdurend verplaatsen om roofdieren op een dwaalspoor te brengen. Daarnaast zullen ze niet te ver van het nest afdwalen.

Katten verplaatsen hun kittens van de ene plaats naar de andere voor bescherming. Het is een handeling die in hun genetische code verankerd zit.

Waarom doen ze dat thuis ook?

Na dit gelezen te hebben heb je er vast over nagedacht dat je huis een gevaarvrije plaats is waar je katachtige al jaren zonder problemen woont. Waarom verplaatsen katten hun kittens dan toch, zelfs in een veilige omgeving?

Het is belangrijk je ervan bewust te zijn dat je kat de wereld niet op dezelfde manier waarneemt als jij. Bovendien zijn katachtigen gevoelig voor stress. Een delicate situatie zoals het grootbrengen van een nestje zal haar wantrouwende instincten wakker maken. Zelfs als alles op het eerste gezicht goed gaat.

Telkens als ze enig teken van gevaar bespeurt (of wat ze als gevaarlijk interpreteert), zal ze haar kittens oppakken en verplaatsen. Hoewel het onmogelijk is het vrouwtje dit gedrag helemaal te beletten, is het nuttig haar het nest (Engelse link) te laten maken waar ze de voorkeur aan geeft. Ze zal dan minder geneigd zijn om de kittens te verplaatsen.

Waarom brengen katten hun kittens naar hun baasjes?

Als het al een beetje vreemd lijkt als je katten hun kittens van de ene plaats naar de andere ziet verplaatsen, wordt de sensatie nog versterkt als ze ze naar hun baasjes brengen. De verklaring hiervoor is dat de volwassen katachtige haar mens ziet als een figuur die geborgenheid uitstraalt, dus associeert ze die met een geschikte plaats waar ze haar kroost kan achterlaten.

Je moet de kittens echter niet te veel aanraken of toestaan dat je kat ze langere tijd bij je achterlaat, want je loopt dan een klein risico dat ze ze afstoot door ze te impregneren met jouw geur (Engelse link). Breng de kittens terug naar hun moeder als ze rust. Je kunt het nest ook verplaatsen. Bijvoorbeeld naar een plek waar je meer tijd in huis doorbrengt.

Is dit gedrag pathologisch?

Als katten hun kittens verplaatsen, is dat niet noodzakelijk een probleem, zolang de kat geen last heeft van stress of angst. Anderzijds, als je een heel sterke band met je katachtige hebt, bestaat de mogelijkheid dat ze tijdens de zoogperiode een emotionele afhankelijkheid ontwikkelt.

Als een van de kittens een gebrek of misvorming heeft, is het ook mogelijk dat de moeder ze opeet. Dit kan ook gebeuren als de kat te veel gevaar voor het nest waarneemt. Het doden van eigen kroost is een natuurlijk mechanisme. Het dient om de biologische hulpbronnen die in de voortplanting geïnvesteerd zijn terug te krijgen. Voor mensen klinkt dit mechanisme echter afschuwelijk.

Als je kat haar kittens veel verplaatst en erop staat ze naar je toe te brengen, kunnen de kittens het gevaar lopen door de moeder in de steek gelaten te worden. Dat komt omdat de moeder zich gestrest voelt.

Kittens eten bij de moeder

Steriliseer en adopteer

Als je bij een dierenasiel of een opvang werkt, is het waarschijnlijk niet de eerste keer dat je een drachtige poes tegenkomt die ergens geplaatst moet worden. Meestal zijn dierenwelzijnsgroepen in staat een gezin voor de kittens te vinden.

Maar als je overweegt met je kat te fokken, raden we je sterk aan heel goed na te denken. Je moet weten of je de verantwoordelijkheid voor de kittens op je kunt nemen.

Heb je een geschikt huis waar ze geboren kunnen worden? Ben je in staat de kosten en inspanningen te dragen die nodig zijn om de kat tijdens het hele proces bij te staan? Je beslissing heeft niet alleen invloed op jouw leven. Het beïnvloedt ook dat van je kat en op dat van alle kittens die ter wereld zullen komen.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Bueno, R. Á. (2020). Etología felina: Guía básica sobre el comportamiento del gato. veterinaria.
  • Feldman, H. N. (1993). Maternal care and differences in the use of nests in the domestic cat. Animal Behaviour45(1), 13-23.
  • Bánszegi, O., Jacinto, E., Urrutia, A., Szenczi, P., & Hudson, R. (2017). Can but don’t: Olfactory discrimination between own and alien offspring in the domestic cat. Animal cognition20(4), 795-804.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.