De 12 gevaarlijkste vissen ter wereld
Vissen zijn aquatische gewervelde dieren. Ze zijn ectotherm, d.w.z. dat ze geen metabolische warmte produceren, en ademen door hun kieuwen. Ze zijn bedekt met schubben, ze hebben vinnen en hun lichaam is fusiform, want het is helemaal aangepast aan het leven en de voortbeweging onder water. Er zijn meer dan 33.000 soorten in deze groep, maar ken je ook de gevaarlijkste vissen ter wereld?
In hun natuurlijke leefomgeving voeden vissen zich meestal met kleine ongewervelden die kleiner zijn dan zijzelf – zoöplankton, algen, puin en andere vissoorten.
Geen van deze dieren heeft de mens als voornaamste prooi, maar sommige hebben tanden, gifstoffen, en andere kenmerken die iemand ernstig kunnen verwonden. Hierna tonen we je de 12 gevaarlijkste vissen die je niet wilt tegenkomen als je gaat zwemmen!
De 12 gevaarlijkste vissen ter wereld
1. De kogelvis
Kogelvissen zijn niet gevaarlijk vanwege hun kaken of giftanden, maar ze vallen wel op door hun vermogen om op te zwellen, en door hun sterke uitwendige stekels. Het echte gevaar van veel van deze soorten zijn echter de giftige stoffen die ze in hun inwendige organen bevatten. We hebben het hier over tetrodotoxine, een krachtig en snelwerkend dodelijk gif.
Studies hebben aangetoond (Engelse link) dat deze giftige verbinding 160.000 keer krachtiger is dan cocaïne en snel de axonale geleiding van zintuiglijke neuronen blokkeert. Vergiftiging bij mensen wordt veroorzaakt door het per ongeluk inslikken van kogelvisorganen in restaurants die rauwe vis behandelen.
Er zijn meer dan 120 soorten kogelvissen, onderverdeeld in 28 verschillende geslachten.
2. De koraalduivel
De koraalduivel omvat niet slechts één soort, maar 9 verschillende, die samen gegroepeerd zijn in het geslacht Pterois. Opnieuw hebben we het hier over vissen die niet opvallen door hun fysieke “wapens,” maar door het gif dat ze produceren.
Het effect van zijn gif is inotroop, wat betekent dat het de spiercontractiliteit beïnvloedt, en ook chronotroop, wat betekent dat het de hartslag verandert. Dit dier injecteert gif via zijn lichaamstekels.
Bij mensen veroorzaakt het gif van koraalduivels misselijkheid, braken, verwarring, duizeligheid, diarree, en pijn op de borst. In de meest extreme gevallen kan hartfalen optreden.
3. Witte haai (Carcharodon carcharias)
Witte haaien, ook bekend als grote witte haaien, zijn een van de beroemdste en meest gevreesde dieren ter wereld. Dat is niet verwonderlijk, want ze zijn gemiddeld bijna 6 meter lang en een exemplaar is in staat om met één enkele beet tot 14 kilo vlees op te slokken.
Ondanks het feit dat hij ongeveer 3.000 tanden in zijn bek heeft, gebruikt hij ze zelden tegen mensen. Aanvallen op mensen door deze soort zijn niet slechts anekdotisch, maar meermaals duidelijk gedocumenteerd.
4. De wrattensteenvis (Synanceia horrida)
Ook dit is een van de gevaarlijkste vissen ter wereld – niet vanwege zijn kaken, maar vanwege zijn gif. De steenvis is de giftigste Actinopterygii (straalvinnigen) van het hele zeemilieu.
Door zijn neurotoxinen en cytotoxinen is rechtstreeks contact met de vinnen van een exemplaar van deze soort in staat een mens te doden. Het is echter al lang geleden dat het laatste sterfgeval ten gevolge van contact met een steenvis zich voordeed.
Sinds 1959 bestaat er een tegengif tegen het gif van deze vissen. Dit vermindert het dodelijk potentieel drastisch.
5. Tijgervis (Hydrocynus vittatus)
We gaan over op zoetwatervissen, want tijgervissen bewonen de landwatermassa’s van Afrika, waar de temperaturen hoog zijn en er een overvloed aan prooi is. Deze dieren worden tot 1 meter lang, hebben zeer krachtige tanden, en zijn, ongelooflijk, in staat om op vogels in de vlucht te jagen, door snel en efficiënt uit het water te springen om ze te grijpen.
6. Piranha’s
De term “piranha” omvat verschillende soorten vleesetende vissen (Engelse link) die in tropische gebieden in zoet water voorkomen. De meest problematische exemplaren zijn meestal van het geslacht Pygocentrus, maar bijna alle aanvallen op mensen vinden plaats als er bloed in het water zit of het slachtoffer al een open wond heeft.
Het zal je misschien verbazen, maar de meeste soorten piranha’s vormen geen gevaar voor onze soort.
7. Sidderaal (Electrophorus electricus)
Het volgende lid van de lijst is totaal anders dan de rest, want zijn gevaar schuilt niet in zijn kaken of zijn gifstoffen. De sidderaal is een probleem door zijn vermogen om elektrische ontladingen te produceren. Sterfgevallen door deze dieren zijn uiterst zeldzaam, maar ze zijn wel voorgekomen (Engelse link).
8. Tijgerhaaien (Galeocerdo cuvier)
De witte haai mag dan de koning van de zeeën zijn, maar zijn verwant, de tijgerhaai, veroorzaakt de meeste problemen voor de mens. Deze kraakbeenvissen wagen zich in havens, kanalen en oevers, waardoor ontmoetingen met mensen veel vaker voorkomen. Er zijn veel studies (Engelse link) die mensensterfte hebben opgetekend als gevolg van aanvallen door deze dieren.
Deze soort wordt beschouwd als een van de gevaarlijkste vissen ter wereld. Hij is de oorzaak van gemiddeld 50 aanvallen op mensen per jaar.
9. Barracuda
Barracuda’s behoren tot het geslacht Sphyraena, een groep vissen die een lengte kunnen hebben van 50 centimeter tot iets meer dan 1 meter. Ze zijn de schrik van de zeeën voor kleine vissoorten, door hun ongewone snelheid – van 0 tot 43 kilometer/uur in een enkele uitbarsting – en hun spitse tanden geven hun prooi geen kans.
10. Kaaimansnoek (Lepisosteus osseus)
Hoewel hij ons misschien een beetje laat schrikken, gaat de kaaimansnoek niet al te veel met mensen om. Hij kan 2 meter lang worden en is een superroofdier in de rivieren die hij bewoont, in de Verenigde Staten.
Deze dieren zijn extreem langlevend, want ze kunnen tussen de 15 en 20 jaar oud worden, met een geregistreerd maximum van 39 jaar. Als curiositeit moet opgemerkt worden dat ze populair worden als huisdier.
11. Pijlstaartrog
Roggen zijn een groep kraakbeenvissen die tot de orde van de Rajiformes behoren. Van de 4 families waarin deze groep verdeeld is, zijn er maar twee exemplaren die giftige stekels in het eerste derde deel van hun staart dragen. Het grootste gevaar van dit wapen schuilt niet in zijn giftige mogelijkheden, maar in zijn grootte, want hij kan tot 30 centimeter lang worden.
De meest beruchte dood door een pijlstaartrog was die van Steve Irwin, een Australische natuurbeschermer en populaire presentator. Hij stierf omdat de angel van een rog zijn hart doorboorde.
12. Murenen
Murenen zijn slangvormige vissen die tot 150 centimeter lang kunnen worden. Het zijn uitstekende roofdieren die zich voeden met ongewervelde zeedieren en kleine vissen.
Zoals je gezien hebt, zijn aanvals- en verdedigingsstrategieën in het aquatisch milieu even boeiend als talrijk. Interessant is dat veel van ‘s werelds gevaarlijkste vissen een probleem vormen als ze worden ingeslikt of ermee in contact komen, niet vanwege agressief gedrag. Zeker, in de natuur is niet alles wat het lijkt.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Emilio Salceda y Aída Ortega. «Neurotoxinas: significado biológico y mecanismos de acción». Recogido a 13 de junio en https://web.archive.org/web/20141217154201/http://www.elementos.buap.mx/num74/pdf/29.pdf
- Simpfendorfer, C. (1992). Biology of tiger sharks (Galeocerdo cuvier) caught by the Queensland shark meshing program off Townsville, Australia. Marine and Freshwater Research, 43(1), 33-43.
- Keynes, R. D., & Martins-Ferreira, H. (1953). Membrane potentials in the electroplates of the electric eel. The Journal of physiology, 119(2-3), 315-351.
- Simões, E. M. D. S., Mendes, T. M. A., & Adão, A. (2015). Poisoning after ingestion of pufferfish in Brazil: report of 11 cases. Journal of venomous animals and toxins including tropical diseases, 20, 1-2.
- Cohen, A. S., & Olek, A. J. (1989). An extract of lionfish (Pterois volitans) spine tissue contains acetylcholine and a toxin that affects neuromuscular transmission. Toxicon, 27(12), 1367-1376.
- Rahn, H., Rahn, K. B., Howell, B. J., Gans, C., & Tenney, S. M. (1971). Air breathing of the garfish (Lepisosteus osseus). Respiration physiology, 11(3), 285-307.