De blobvis: leefgebied en kenmerken
De blobvis is een vissoort uit de familie van de Psychrolutidae. Zijn wetenschappelijke naam is Psychrolutes marcidus. Deze soort is endemisch in Australië, Tasmanië en Nieuw-Zeeland.
Zijn gelatineachtige textuur met zachte botten maakt hem tot een nogal vreemde en merkwaardige vis. Hij ziet er echter nog vreemder uit wanneer hij uit het water wordt gehaald. De blobvis heeft dus twee verschijningsvormen: een normale onder water en een gelatineachtige wanneer hij aan de oppervlakte wordt gebracht.
Anatomische kenmerken van de blobvis
Wetenschappers denken dat de vrouwtjes groter zijn dan de mannetjes. Ze zijn lichtcrème tot donkerbeige van kleur, naargelang ze zich in het water of aan de oppervlakte bevinden. Ze kunnen tussen de dertig en veertig centimeter lang worden en hebben geen spieren. Hun lichaam is gelatineachtig met zachte botten.
Hun lichaam heeft geen grote dichtheid, waardoor ze boven de bodem van de oceaan zweven. Zo zwemmen ze zonder energie te verspillen en blijven ze in leven in de diepe zee.
Ze hebben een grote kop, die hen helpt te drijven in de diepte van de zee. Ze hebben ook smalle vinnen, zodat ze zich langzaam kunnen voortbewegen. Bovendien hebben ze grote ogen met een gelatineachtige textuur, waarmee ze in het donker kunnen zien. Ze hebben geen tanden.
Verspreiding en leefgebied van de blobvis
De blobvis is een bentale soort, dat wil zeggen dat hij op de bodem van de zee leeft. Hij leeft in gematigde wateren tussen 2 en 9 graden Celsius. Ze leven alleen in diepe oceaanwateren tussen Australië, Nieuw-Zeeland en Tasmanië.
De blobvis leeft in wateren tussen 400 en 1.700 meter diep, waar de druk 100 keer hoger is dan aan de oppervlakte. Dit verklaart waarom de blobvis van uiterlijk verandert als hij aan de oppervlakte komt. Dat komt door het gebrek aan druk in het water.
Gedrag en voortplanting van de blobvis
De blobvis legt een groot aantal eieren. Wetenschappers denken dat ze er meer dan 80.000 leggen, maar dat slechts 1 tot 2 procent volwassen wordt. Zowel het mannetje als het vrouwtje bewaken de eieren in het nest tot ze uitkomen. Ze gedragen zich passief en kalm. Zo kunnen ze zich voeden met prooien die om zich heen zweven.
Het gebrek aan spieren van de blobvis is geen belemmering om zich te voeden. Omdat het geen roofdieren zijn, jagen of achtervolgen ze hun prooi niet. Ze kunnen elk eetbaar voorwerp of dier opeten dat in hun weg komt. Daarom is hun dieet gebaseerd op kleinere vissen, weekdieren en schaaldieren die in diep water leven.
Hoewel ze geen tanden hebben om voedsel te verpletteren, heeft de blobvis een perfect spijsverteringsstelsel. Hun magen zitten vol met maagsappen met bijtende capaciteiten waarmee ze allerlei soorten voedsel kunnen verteren.
Status van instandhouding
De blobvis staat op het punt om op de lijst van bedreigde dieren te worden geplaatst. Dit is vooral te wijten aan de sleepnetvisserij. Meestal worden ze per ongeluk in netten gevangen, wat hun populatie sterk heeft aangetast en sterk heeft doen afnemen. Deze netten veranderen en vernietigen de habitat waar deze dieren leven.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
May, J.L. y Maxwell , J.G.H. (1986). Trawl fish from temperate waters of Australia. Tasmania: CSIRO Division of Fisheries Research.