Is het waar dat haaien niet ziek worden?
Er zijn veel redenen waarom mensen gefascineerd zijn door haaien. Niet alles wat mensen over deze dieren geloven, is echter waar. Velen denken bijvoorbeeld dat haaien niet ziek worden, maar dat klopt niet. Om deze reuzen beter te begrijpen en te waarderen, moeten we hun biologie nader bekijken.
Wist je allereerst dat haaien al lang vóór de tijd van dinosauriërs bestonden? In feite gaat de registratie van hun evaluatie zo’n 450 miljoen jaar terug. Deze wezens hebben aanpassingen waardoor ze konden overleven waar veel andere wezens dat niet konden.
Een van de meest opvallende kenmerken, die ze met hun familieleden de pijlstaartroggen delen, is dat ze geen botten hebben. Hun skeletten bestaan volledig uit kraakbeen. Ze kunnen bovendien in de loop van hun leven meer dan 30.000 tanden produceren. Als een tand eruit valt, dan neemt een andere tand uit een van de achterste rijen zijn plaats in.
Het is een mythe dat haaien niet ziek worden
De mythe dat haaien niet ziek worden, komen we vaak op de sociale media tegen. Het is normaal om te lezen dat dit de enige dieren zijn die niet ziek worden, of dat ze zelfs voor veelvoorkomende ziekten zoals kanker immuun zijn.
Aan het begin van de jaren negentig werd een niet-wetenschappelijk boek beroemd, waarin werd beweerd dat haaienkraakbeen kankerpatiënten zou kunnen redden. Hoewel het boek niet beweerde dat haaien immuun zijn voor kanker, beweerde het wel dat het ongebruikelijk is dat ze solide tumoren hebben.
De veronderstelde wonderbaarlijke eigenschappen van haaienkraakbeen met betrekking tot kanker
Om deze argumenten te begrijpen, moeten we allereerst het concept van angiogenese begrijpen. Dit woord verwijst naar het proces waardoor nieuwe bloedcellen uit het reeds aanwezige vaatstelsel ontstaan. Angiogenese is dus de vorming van nieuwe haarvaten in verschillende weefsels.
Tegelijkertijd komt angiogenese vaak bij veel soorten tumoren voor en heeft het met tumorgroei te maken. Kraakbeen heeft bovendien geen bloedvaten. Met andere woorden, het is avasculair.
Zeer zelden zien we de ontwikkeling van kwaadaardige tumoren waarbij kraakbeen betrokken is. De markt voor alternatieve producten beschouwt kraakbeen daarom als een bron van anti-angiogene verbindingen.
De wetenschap weerlegt de mythe dat haaien niet ziek worden
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is het een onbetwistbaar feit dat haaien aan allerlei soorten ziekten lijden. Wetenschappelijke rapporten hebben zonder meer gevallen van kanker bij haaien geregistreerd, en zelfs chondromen (kraakbeenkanker).
Tot op heden hebben experts tumoren bij ten minste 23 verschillende haaiensoorten gedocumenteerd (Engelse link). En het aantal meldingen van gevallen kan naarmate het onderzoek naar kanker bij deze dieren toeneemt oplopen.
Het is belangrijk om op te merken dat, hoewel kraakbeen antiangiogene eigenschappen kan hebben, er geen bewijs is van de effectiviteit ervan als behandeling. Met andere woorden, er zijn geen berichten dat de orale inname van kraakbeen in poedervorm het optreden van kankertumoren daadwerkelijk voorkomt.
Haaienkraakbeen werkt niet als kankerbehandeling
Het is ook interessant om naar het onderzoek van Neovastat te kijken, een verbinding die uit haaienkraakbeen wordt gewonnen. Wetenschappers evalueerden de combinatie met chemotherapie in een klinische studie bij fase III-longkankerpatiënten (Engelse link).
Na meer dan 6 jaar follow-up sloten ze de proef echter af vanwege een gebrek aan therapeutische effectiviteit. Hetzelfde gebeurde in een klinische studie met patiënten in fase II van niercelcarcinoom en andere studies met patiënten met borstkanker en darmkanker.
In geen van deze onderzoeken was er een verbetering in de algehele overleving. Toch probeert de markt nog steeds haaienkraakbeen met de behandeling van ziekten zoals psoriasis te associëren.
Geen enkele studie heeft aangetoond dat haaienkraakbeen een effectieve behandeling is. Toch heeft de vraag naar kraakbeen de haaienpopulatie in de wereld gedecimeerd.
Het belang van haaien in het mariene ecosysteem
Volgens een studie uit 2013 doden mensen ongeveer 100 miljoen haaien per jaar. De overbevissing van haaien heeft met de vraag naar hun vlees, leverolie, kraakbeen en hun waardevolle vinnen te maken. Vaak snijden vissers de vinnen van levende haaien af en gebruiken die voor haaienvinnensoep en oude en dure Aziatische delicatesse.
Het is belangrijk om erop te wijzen dat het verlies van haaienpopulaties een reden tot bezorgdheid is. Als toproofdieren helpen ze het ecosysteem in de oceanen van onze wereld in evenwicht te brengen. Als er niet genoeg roofdieren zijn, dan zal er een reeks veranderingen in het ecosysteem zijn die zelfs op planten van invloed zijn.
Organisaties zoals de Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora (CITES) voegen geleidelijk aan haaien aan de lijst van haaiensoorten met commerciële bescherming toe. Het kan echter even duren voordat deze initiatieven arriveren.
De reproductie van haaien is gevarieerd en complex
Afhankelijk van de specifieke soort reproduceren haaien zich op drie verschillende manieren:
- Ovipariteit: ze leggen eieren en zetten ze op een veilige plaats neer voor incubatie.
- Levendbarend: Haaien worden rechtstreeks geboren.
- Ovovivipariteit: Haaien dragen hun jongen in eierzakken die zich in hun baarmoeder bevinden. De jonge haaien ontwikkelen zich in hun moeder en worden levend geboren. Dit is een combinatie van de eerste twee strategieën.
De duur van de dracht varieert bovendien per soort, net als de worpgrootte. In feite varieert het aantal jongen dat een moederhaai kan baren van twee (levendigheid) tot 100 (ovipariteit). Het belangrijkste gevolg van een zeer lange draagtijd is dat het lang duurt voordat kwetsbare haaiensoorten hun aantal terugwinnen.
Gezien het feit dat haaien een lage reproductiesnelheid en ontwikkeling hebben, kan het voor populaties moeilijk zijn om van grote verliezen te herstellen.
Behoud en kennis
De samenleving is een machine die gedragspatronen van patiënten, het soort behandeling dat ze zoeken en wat ze beslissen, kan dicteren. Het is daarom belangrijk om na te denken over het feit dat valse overtuigingen in de samenleving onoverkomelijke obstakels creëren.
Het is cruciaal dat we niet vergeten dat de meeste informatie op internet en gedrukte media niet gereguleerd is. Het kan daarom extreme standpunten bevatten die de huidige problemen nog erger maken.
Dat gezegd hebbende, de handel in materialen die afkomstig zijn van haaien om kanker te bestrijden, is een duidelijk voorbeeld van menselijke onwetendheid.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Ostrander, G. K., Cheng, K. C., Wolf, J. C., & Wolfe, M. J. (2004). Shark cartilage, cancer and the growing threat of pseudoscience. Cancer research, 64(23), 8485-8491. https://cancerres.aacrjournals.org/content/64/23/8485
- Mehta, P., Bhajoni, P., & Mehta, S. (2016). Fighting cancer through an informed society. Journal of Social Health and Diabetes, 4(2), 57-66. https://d-nb.info/1183549881/34
- Borucinska, J. D., Schmidt, B., Tolisano, J., & Woodward, D. (2008). Molecular markers of cancer in cartilaginous fish: immunocytochemical study of PCNA, p‐53, myc and ras expression in neoplastic and hyperplastic tissues from free ranging blue sharks, Prionace glauca (L.). Journal of fish diseases, 31(2), 107-115.
- Robbins, R., Bruce, B., & Fox, A. (2014). First reports of proliferative lesions in the great white shark, Carcharodon carcharias L., and bronze whaler shark, Carcharhinus brachyurus Günther. Journal of fish diseases, 37(11), 997-1000. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/jfd.12203
- Ernst, E. (2006). Why there will never be an alternative cancer cure. Anti-cancer drugs, 17(9), 1023-1024. https://journals.lww.com/anti-cancerdrugs/Citation/2006/10000/Why_there_will_never_be_an_alternative_cancer_cure.3.aspx
- Criscitiello, M. F. (2014). What the shark immune system can and cannot provide for the expanding design landscape of immunotherapy. Expert opinion on drug discovery, 9(7), 725-739. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1517/17460441.2014.920818
- Henningsen, A. D., Smale, M. A. L. C. O. L. M., Garner, R., & Kinnunen, N. I. N. O. (2004). Reproduction, embryonic development, and reproductive physiology of elasmobranchs. The elasmobranch husbandry manual: captive care of sharks, rays and their relatives. Biological Survey, Ohio, 227-236. http://www.academia.edu/download/54676898/Elasmobranch_Husbandry_Manual_1.pdf#page=235
- Borucinska, J. D., Harshbarger, J. C., & Bogicevic, T. (2003). Hepatic cholangiocarcinoma and testicular mesothelioma in a wild‐caught blue shark, Prionace glauca (L.). Journal of Fish Diseases, 26(1), 43-49.
- Lu, C., Lee, J. J., Komaki, R., Herbst, R. S., Feng, L., Evans, W. K., Choy, H., Desjardins, P., Esparaz, B. T., Truong, M. T., Saxman, S., Kelaghan, J., Bleyer, A., & Fisch, M. J. (2010). Chemoradiotherapy with or without AE-941 in stage III non-small cell lung cancer: a randomized phase III trial. Journal of the National Cancer Institute, 102(12), 859–865. https://doi.org/10.1093/jnci/djq179
- Batist, F. Patenaude, P. Champagne, D. Croteau, C. Levinton, C. Hariton, B. Escudier, E. Dupont (2002). Neovastat (AE-941) in refractory renal cell carcinoma patients: report of a phase II trial with two dose levels Ann. Oncol., 13 (8), pp. 1259-1263. https://europepmc.org/article/med/12181250
- Loprinzi CL, Levitt R, Barton DL, Sloan JA, Atherton PJ, Smith DJ et al. (2005). North Central Cancer Treatment Group. Evaluation of shark cartilage in patients with advanced cancer: a North Central Cancer Treatment Group trial. Cancer 104(1):176.