We vertellen alles over de roodlip vleermuisvis
De roodlip vleermuisvis (of gcocephalus darwini) maakt deel uit van de straalvinnige vissen. Dat betekent gewoon dat zijn vinnen bot bevatten, en het is een van de zestig soorten van de gcocephalidae-familie.
Deze soort heeft zijn habitat alleen in Ecuador (Galapagos Eilanden) en Peru. Je vindt ze in de wateren van de Stille Oceaan rond de Galapagoseilanden voor de kust van Peru. Ze leven op een diepte van 3 tot 76 meter, meestal op ongeveer 10 meter. Je kunt ze ook vinden aan kusten en in riviermondingen, meestal op de zandbodems van riffen.
Anatomische kenmerken
Deze vis is tussen de twintig en veertig centimeter lang. Door zijn driehoekige vorm lijkt het alsof zijn lichaam en kop zijn verpletterd. Hij heeft een grote kop en een relatief kort en samengeperst lichaam, bedekt met schubben, haar en knoestige klonten.
Vleermuisvissen hebben een bruine kleur, met donkerbruine vlekken en twee stippen op de rug. Het onderste deel van het lichaam is lichtgekleurd en het bovenste deel is donker. Hierdoor verwart hij mogelijke roofdieren, omdat ze zich kunnen mengen met de bodem van de oceaan.
Het meest kenmerkend zijn de felrode lippen, die betrekking hebben op de seksuele aantrekkingskracht binnen de soort. De gebogen lippen geven hen een constant boos uiterlijk. Ze hebben ook kleine, kegelvormige tanden die in rijen op hun kaken zijn gerangschikt.
Het onderste deel van zijn lichaam is bedekt met benige schubben en zijn staart heeft kleine stekels. De rugvin, ook wel illicium genoemd, steekt in het midden van zijn gezicht uit in een hoornvorm die bedekt is met kleine haren. Deze vin bereikt zijn maximale grootte tijdens de rijping en wordt een verlengstuk van de ruggengraat.
Het gedrag van de roodlip vleermuisvis
Hoewel het een waterdier is, is de roodip vleermuisvis geen goede zwemmer. Hij kruipt onhandig over de bodem van de oceaan met zijn borstvinnen. Hij heeft ook een kleine, vlezige anaalvin onder zijn propellerachtige staart die hem helpt te bewegen.
De vleermuisvis is een vleeseter en voedt zich met andere kleine vissen. Daarnaast eten ze ook ongewervelde zeedieren zoals schaaldieren (garnalen) en weekdieren (inktvissen). Om zijn prooi aan te trekken scheidt de vleermuisvis een vloeistof af die hij als aas gebruikt.
De rode vleermuisvissen staan momenteel op de rode lijst van de International Union for the Conservation of Nature (IUCN), in de categorie van ondergeschikt belang. Dit betekent dat het nog geen bedreigde soort is. Dit is te danken aan zijn habitat op de bodem van de oceaan die elke directe invloed van de mens verhindert.
Samengevat is deze unieke vis een duidelijk bewijs dat de biologische evolutie een onvoorspelbaar proces is, en dat het vaak verrassende resultaten oplevert.