Het wonderlijke geval van de albino-pauw

Albinisme of leucisme is een zeer zeldzame eigenschap in dierpopulaties, omdat dieren die albino-genen dragen vaak kwetsbaar zijn.

Soorten en fysieke kenmerken van de albino-pauw

• Blauwe pauw (Pavo cristatus).
• Groene pauw uit Myanmar, Indochina en Java (Pavo muticus).
• Congopauw (Afropavo congensis).

De eerste twee soorten komen voor op het Aziatische continent, terwijl de derde alleen in Afrika voorkomt. Bij deze soorten verwijst hun naam naar de streken waar ze voorkomen of naar de unieke kenmerken wat hun verenkleed betreft.

Kenmerken van de albino-pauw

We wijden dit artikel aan pauwenexemplaren die albinisme ontwikkeld hebben. Zoals we gezien hebben, kan een albino-pauw uit alle drie de soorten pauwen ontstaan. Bovendien lijken ze niet alleen daarom op elkaar, maar ze delen ook kenmerken met elkaar en met normale exemplaren. Enkele overeenkomsten zijn onder andere:

• Explosieve tonaliteit. De mutatie heeft tot gevolg dat het dier helemaal wit is, behalve de ogen. De normale exemplaren hebben echter ogen met sterke en iriserende blauwe en groene tinten.
• Dieet. Omdat het omnivoren zijn, voeden albino-pauwen zich met planten, insecten, of kleine gewervelde dieren – zoals reptielen of amfibieën.
• Levensverwachting. Volgens fokkers is waargenomen dat het fokken in gevangenschap de levensverwachting van deze soort verhoogt. Bij exemplaren die in de natuur leven en aan de mutatie lijden, is de levensduur echter korter dan van normale exemplaren.
• Hun gezang doet denken aan dat van een katachtige. Als pauwen zingen, lijkt het geluid nogal op het miauwen van katten. Deze toon kan echter ook lijken op gekrijs. Het lijkt erop dat dit afhangt van het moment en de situatie. Op deze manier worden hun liederen gebruikt als een roep, een schreeuw naar hun ouders, of om uiting te geven aan angst bij eenzaamheid.
• Seksueel dimorfisme. De grotere mannetjes hebben een spectaculaire staart, zowel in diameter als wat betreft zijn oorspronkelijke en opvallende kleuring. Blijkbaar is hun voornaamste doel evolutionair, want met hun staart proberen ze de aandacht van vrouwtjes te trekken.
• Aan de andere kant moet ook opgemerkt worden dat het mannetje een haan genoemd wordt en het vrouwtje een hen. De jongen worden gewoon kuikens genoemd.

Herkomst en staat van instandhouding

Om leucisme van albinisme te onderscheiden moet je naar enkele karakteristieke patronen kijken. We kijken vooral naar de ogen van de dieren om te bepalen of ze aan de ene of de andere afwijking lijden.

Als de ogen lijken op die van exemplaren zonder albinisme en normale tinten behouden, dan is het dier leucistisch. Zijn de ogen echter roodachtig of roze, dan hebben we te maken met een dier met albinisme.

Albino morfotype ziekten

Behalve dat de karakteristieke kleur van de soort verandert, is de albino-pauw ook gevoeliger voor bepaalde factoren die normaal op de soort inwerken. Zo kan blootstelling aan stressfactoren dodelijk zijn voor een albino-exemplaar, terwijl het normale morfotype (groen en blauw) deze wel kan overleven. Denk hierbij aan zaken zoals een te hoge luchtvochtigheid of een plotselinge temperatuurdaling.

Albinisme is weliswaar een mooie en opvallende eigenschap, maar deze mutatie is niet zonder gevolgen. Daaronder kunnen we de volgende problemen opnoemen die bij albinisme voorkomen:

• Visuele gebreken.
• Ziekten van de luchtwegen: tot de ernstigste ziektebeelden behoort tuberculose.
• Huidproblemen.
• Lage tolerantie voor sterke blootstelling aan de zon.

Om al deze redenen wordt het gen niet vaak geselecteerd in pauwenpopulaties. Doordat deze gemuteerde exemplaren meer gezondheidsproblemen hebben, is de kans kleiner dat ze zich voortplanten. Dat is de reden dat deze dieren minder nakomelingen krijgen dan de rest. Zo voorkomt natuurlijke selectie dat ongunstige eigenschappen als deze zich verspreiden.