De Coati: kenmerken, gedrag en leefomgeving

Er zijn maar twee soorten coati's: de witneuscoati (witsnuitneusbeer) en de ringstaartcoati. Beide delen veel van dezelfde habitat, en ze leven in feite in verschillende regio's van Midden-Amerika.
De Coati: kenmerken, gedrag en leefomgeving
Eugenio Fernández Suárez

Geschreven en geverifieerd door de dierenarts Eugenio Fernández Suárez.

Laatste update: 19 mei, 2023

De coati of witsnuitbeusbeer is een vreemd uitziend Amerikaans zoogdier en heeft een unieke anatomie. Het is een neef van de wasbeer en van het geslacht Nasua.

Nasua betekent “lange neus” in de plaatselijke taal, maar hij heeft ook vele andere namen, zoals gato solo, pizote en cuchuchos, die allemaal betekenen: coati met witte neus. De Spanjaarden verwarden hem zelfs met een das toen ze er voor het eerst een zagen.

Kenmerken van de coati

De coati is een wasbeerachtig dier, maar bruin van kleur, met een langwerpige snuit en heeft een staart die lijkt op die van een maki. Sommige mensen verwarren ze zelfs met deze primaat. Ze hebben krachtige poten en dubbel gelede enkels, waardoor ze met gemak voorwerpen op en af kunnen klimmen.

Een coati
Bron: qfwfq78

Deze Procyonidae kan wel 1.40 meter lang worden, maar is soms ook erg klein. De kleur van hun vacht kan lichtbruin, zwart, wit en zelfs rood zijn. Coati’s bewegen zich gemakkelijk door bomen dankzij hun enkels, maar ook platvoetig lopen op de grond.

Qua dieet zijn deze dieren omnivoren en eten ze vrijwel alles. Daarom overleven ze goed in zowel jungle als stedelijke ecosystemen. Ze eten fruit, insecten, eieren of kleine vogels.

Hun gedrag

Ze zijn zeer sociaal en leven in roedels van maximaal 25 individuen. Roedels bestaan meestal uit allemaal vrouwtjes die aan elkaar verwant zijn. Mannetjes blijven tijdens hun jeugd bij de roedel en keren pas tijdens hun volwassen leven terug om zich voort te planten.

Na de paartijd duurt de zwangerschap van een vrouwtje ongeveer twee maanden en baart ze twee tot zes jongen. Zodra ze geboren zijn, bouwt ze een nest in een boom, wat zeer zeldzaam is bij zoogdieren.

Een roedel heeft meestal uitkijkposten die op hun territorium patrouilleren voor roofdieren zoals de jaguar. Hun taak is de roedel te waarschuwen voor gevaar. Coati’s hebben een groot reukvermogen en ze gebruiken hun verlengde snuit voortdurend om te speuren.

Een springende coati
Bron: Michael Keen

Het leefgebied van de coati

Coati’s leven in Amerika en zijn overal te vinden van Argentinië tot Uruguay. Ze zijn zelfs te zien in de zuidelijke staten van de VS. Ze leven meestal in beboste gebieden, met name tropische bossen.Er zijn echter ook populaties waargenomen in de woestijnen van Arizona.

Helaas zijn ze in sommige landen een invasieve soort geworden. Nadat veel landen zoals Spanje invasieve soorten zoals de wasbeer verboden, werd de coati een nieuw modieus huisdier.

Deze soort bracht dezelfde problemen met zich mee als de wasbeer. Ze zijn exotische huisdieren met sterke kaken en klauwen en ze hebben de neiging om te bijten en te krabben. Ook, omdat ze erg sociaal zijn, heeft het leven binnenshuis veel invloed op ze.

Het gevaarlijkste probleem van de coati is dat ze hondsdolheid kunnen krijgen. Ze lijken op de rode vos , wat betekent dat ze als wilde vector fungeren en een van de gevaarlijkste infectieziekten ter wereld kunnen verspreiden. Een ziekte die nu vrij goed onder controle is, maar deze invasieve soorten kunnen ertoe bijdragen dat ze weer de kop opsteekt.

De coati voedt zich ook met de eieren van verschillende bedreigde soorten, wat gevolgen heeft voor het behoud van deze vogels. Tegenwoordig zijn er verschillende wilde kolonies in Spanje, vooral op Mallorca.

Hier zijn niet genoeg centra om ze op te vangen, zodat de autoriteiten ze meestal moeten euthanaseren. Er moeten meer voorzieningen komen om deze dieren te verzorgen.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Ríos-Uzeda, Boris & Arispe, Rosario. (2010). Procyonidae en Wallace R, Gomez H, Porcel Z, DI Rumiz (eds). Distribución, Ecología y Conservación de los Mamíferos Medianos y Grandes de Bolivia (pp.497 – 517).

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.