We vertellen je alles over de Tibetaanse antilope

De Tibetaanse antilope of Chiru, is een zoogdier met grote horens dat op de plateaus en steppen van Azië leeft.
We vertellen je alles over de Tibetaanse antilope

Laatste update: 30 november, 2019

De Tibetaanse antilope, ook bekend als de chiru, is een zoogdier dat in Azië leeft. Het is daar vrij beroemd en werd zelfs als mascotte voor de Olympische Spelen van 2008 in Beijing gekozen.

Hoe zien ze eruit en waar zijn ze te vinden?

Deze antilope wordt gevonden op het Tibetaanse plateau op de steppen die zich tussen 3.000 en 5.500 meter boven zeeniveau uitstrekken. Ze houden van open gebieden met weinig vegetatie en zijn ook te vinden in Noord-India en bepaalde delen van China en Nepal.

De wetenschappelijke naam is Pantholops hodgsonii. Het dier behoort tot de antilope-familie en is middelgroot. Mannetjes kunnen bijna 1 meter hoog worden en ongeveer 40 kilo wegen, terwijl de vrouwtjes 10 centimeter korter en ongeveer 13 kilo lichter zijn.

Deze soort heeft uitgesproken seksuele dimorfie, wat betekent dat de mannetjes en vrouwtjes er heel anders uitzien. De mannetjes hebben zwarte hoorns en lijnen op hun poten.

Hun hoorns zijn naar achteren gebogen en kunnen een halve meter lang worden. In tegenstelling tot geiten, groeien deze geweien niet hun hele leven. De mannetjes gebruiken hun hoorns om tijdens het paarseizoen kracht aan te tonen.

Beide geslachten hebben een roodbruine vacht met een dikke, witte wollige buik. Hun gezichten zijn bijna volledig zwart en voor mannetjes wordt dit in de winter meer uitgesproken, omdat hun lichaam bleker wordt.

Gedrag en reproductie van de Tibetaanse antilope

Tibetaanse antilope op een uitgestrekte vlakte

Het dieet van de Tibetaanse antilope is gebaseerd op graslanden, kruiden en riet. In de winter moeten ze in de sneeuw graven om voedsel te krijgen, omdat het vrij schaars is.

Het is een kuddedier, wat betekent dat ze zich in kuddes van honderden antilopen verplaatsen wanneer ze op zoek zijn naar betere weiden om te grazen. Ze vormen echter over het algemeen kleinere groepen van ongeveer 20 individuen.

Het zijn schuwe dieren, maar ze zijn ook erg snel. Wanneer ze door een roofdier worden achtervolgd, zoals een lynx, wolf, sneeuwluipaard of rode vos, dan kunnen ze snelheden tot 70 km/u bereiken.

De vrouwtjes kunnen tot 300 kilometer per jaar lopen om te bevallen en gaan dan weg van de rest van de groep en de mannetjes. Dan voegen ze zich aan het einde van de herfst weer bij de kudde.

Het paarseizoen vindt van november tot december plaats. Elk mannetje vormt met maximaal 12 vrouwtjes een groep, hoewel vier een meer gebruikelijk aantal is. Hij is dan verantwoordelijk voor het verdrijven van de andere mannetjes via bepaalde ‘uitingen’ met behulp van zijn hoofd.

Als laatste redmiddel gebruiken de mannetjes hun hoorns om hun kracht aan te tonen. Bijvoorbeeld wanneer een ander mannetje te vasthoudend is en in de buurt van de groep blijft.

Vrouwtjes baren slechts één kalf per nest. Aangezien de zwangerschap ongeveer zes maanden duurt, vindt de bevalling tussen juni en juli plaats. De kalveren kunnen slechts 15 minuten na de geboorte op alle vier de poten opstaan. Ze blijven gedurende een jaar (mannetje) of anderhalf jaar (vrouwtje) bij hun moeder.

Zodra ze twee of drie jaar oud zijn, bereiken ze seksuele volwassenheid. Hoewel het niet duidelijk is hoe lang ze kunnen leven, suggereren schattingen dat ze tot tien jaar oud worden.

De huidige situatie van de Tibetaanse antilope

Jonge Tibetaanse antilope kalveren

De ‘elf van de hooglanden’, zoals het liefdevol bekend staat bij de lokale bevolking, is een beschermde soort in China en er zijn zelfs drie natuurreservaten om het te behouden.

Hun aantal daalde in de jaren ’90 als gevolg van een gebrek aan voedsel en stroperij (wol van antilopen wordt zeer gewaardeerd voor bescherming in de strenge winter). Als gevolg daarvan moeten ze zich steeds meer voor mensen verbergen.

Om deze reden heeft de Chinese regering actie ondernomen en dankzij de hulp van vrijwilligers neemt de Tibetaanse antilopen-populatie geleidelijk toe. De soort is nu niet meer met uitsterven bedreigd en heeft zijn status opgewaardeerd naar ‘bijna bedreigde soort’.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.



Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.