Hypertrofische cardiomyopathie bij katten: symptomen en behandeling

Hypertrofische cardiomyopathie bij katten is een ziekte die een verdikking in de wand van de linker hartkamer veroorzaakt, waardoor de bloedsomloop belemmerd wordt. Leer er hier meer over.

Ziekten van de bloedsomloop zijn de grootste zorg voor eigenaars, omdat ze meestal chronisch zijn en het leven en welzijn van het dier in gevaar kunnen brengen. Van al deze ziekten komt hypertrofische cardiomyopathie bij katten het meest voor.

Vermoed je dat je kat een hartaandoening zou kunnen hebben of wil je gewoon meer te weten komen over de aandoening die ons in dit artikel bezighoudt, dan heb je hier alles wat je nodig hebt om meer te weten te komen over hypertrofische cardiomyopathie. Mis het niet, want kennis van deze ziekte is de eerste stap om de kwaliteit van leven van je kat te verzekeren.

Wat is hypertrofische cardiomyopathie bij katten?

Hypertrofische cardiomyopathie bij katachtigen is een hartziekte waarbij de spierwand van de linker hartkamer abnormaal dikker wordt. Deze hypertrofie vermindert vervolgens het vermogen van de ventrikel om bloed op te slaan tijdens de hartslag.

Door deze vernauwing van de linker hartkamer kan het hart niet genoeg bloed per slag rondpompen. Uiteindelijk veroorzaakt deze toestand hypertrofische cardiomyopathie en trombo-embolie, naast andere pathologieën van cardiovasculaire aard.

CMHF en trombo-embolie

De meestvoorkomende en gevaarlijke complicatie van katachtige hypertrofische cardiomyopathie is de eerder genoemde trombo-embolie. Een trombus is een bloedstolsel dat een bloedsomloopweg kan blokkeren, met verschillende gevolgen, afhankelijk van waar het vast komt te zitten. Dit laatste staat bekend als een embolie.

Omdat bij hypertrofische cardiomyopathie de bloedstroom trager is, heeft het bloed tijd om in de bloedvaten te stollen en deze trombi te vormen. Een kat met deze aandoening kan tijdens zijn leven een of meer episoden van trombo-embolie krijgen. Daardoor neemt de kans op een hartaanval of beroerte op lange termijn toe.

Oorzaken van feline hypertrofische cardiomyopathie

Er zijn twee soorten van deze aandoening, afhankelijk van de oorzaak. Primaire feline hypertrofische cardiomyopathie wordt veroorzaakt door de eerder genoemde genetische aanleg. Secundaire hypertrofische cardiomyopathie, daarentegen, is een gevolg van ziekten die al bij de kat aanwezig zijn, zoals chronische nierinsufficiëntie, hyperthyreoïdie of subaortale stenose.

Symptomen van de ziekte

Symptomen van hypertrofische cardiomyopathie bij de kat variëren naargelang de ziekte verder gevorderd is. Aanvankelijk, als de ventrikelwand begint te verdikken, is de kat kat asymptomatisch of misschien lustelozer dan normaal. Naarmate de ziekte vordert, verschijnen er ook andere symptomen. De volgende zijn de belangrijkste daarvan.

• Gebrek aan eetlust of anorexie
• Futloosheid en inactiviteit
• Sneller ademen dan normaal (tachypneu)
• Moeite met ademhalen (dyspneu)
• Mond open om te ademen
• Overgeven
• Af en toe hartritmestoornissen
• Hoge bloeddruk (hypertensie)
• Trombo-embolie

Diagnose van hypertrofische cardiomyopathie bij katten

De enige diagnostische test voor hypertrofische cardiomyopathie bij katten is echocardiografie, die een direct beeld geeft van het hart en de verdikte hartwand. Röntgenfoto’s nemen de ziekte pas waar als ze al ver gevorderd is, dus zijn ze niet nuttig voor een vroege diagnose.

Wil hypertrofische cardiomyopathie bin katten een goede prognose hebben, dan moet het ontdekt worden voordat een episode van trombo-embolie kan optreden. Bovendien, als de kat deze ziekte heeft en het wordt niet ontdekt voordat hij een invasieve ingreep (zoals een operatie) ondergaat, dan kunnen er ernstige complicaties optreden.

Behandeling

Er is geen genezing voor hypertrofische cardiomyopathie bij katten. Daarom is de behandeling die de kat krijgt palliatief en gericht op het zo lang mogelijk behouden van een optimale kwaliteit van leven bij de patiënt.

Alleen een dierenarts is gekwalificeerd om voor elk specifiek geval de meest geschikte combinatie van geneesmiddelen vast te stellen. De meest voorgeschreven geneesmiddelen voor deze pathologie zijn onder andere:

• Diuretica worden gebruikt om het vocht in de long en de pleurale ruimte, dat zich bij hypertensie ophoopt, te verminderen. Het kan nodig zijn ze te verwijderen door een katheter via de borstwand in te brengen.
• Geneesmiddelen om de hartfunctie te ondersteunen. De meestvoorkomende zijn angiotensine-omzettende enzymremmers, bètablokkers, evenals calciumkanaal-blokkers. De bedoeling is de hartspier te ontspannen, de bloedvaten te verwijden en bovendien de hartslag bij hartritmestoornissen te vertragen.
• Acetylsalicylzuur: wordt in zeer lage, gecontroleerde doses gegeven om het risico op trombo-embolie te verminderen.
• Amlodipine: verlaagt de bloeddruk in gevallen waar hypertensie het voornaamste probleem van de kat is.

Ten slotte zal je dierenarts je aanraden om een stressvrije omgeving voor je kat te creëren. Elke schrik of periode van angst is een nieuwe kans voor de ziekte om te verergeren.

Je moet op hun dieet letten (let er altijd op dat het zoutarm is) en goed letten op eventuele tekenen van trombo-embolie. Werk samen met je dierenarts in alles wat je kunt, want deze ziekte is levenslang. Je kat is namelijk volledig van jou afhankelijk om voor hem te zorgen en te zorgen dat hij liefde en rust krijgt.