Myositis bij honden: oorzaken, symptomen en behandeling

Myositis verwijst naar een reeks aandoeningen die het spiermembraan veranderen, met het daaruit voortvloeiende verlies van actieve motorische functies.

Hoewel de term “myositis bij honden” je aan één enkele ziekte kan doen denken, omvat het in werkelijkheid een reeks spierpathologieën met een etiologie die bepaald wordt door het immuunsysteem. We moeten onze kennis over de oorsprong en de gevolgen van de ziekte echter nog uitbreiden.

Als je je verdiept in de oorsprong van dit woord, is het eigenlijk de vereniging van twee termen: “mio” dat spier betekent en “itis” dat ontsteking betekent. Dit beschrijft duidelijk het voornaamste symptoom van de ziekte, namelijk het veroorzaken van spierontsteking. Maar dit is nog niet alles.

Wat is myositis bij honden?

Myositis verwijst naar een reeks aandoeningen die het spiermembraan veranderen, met het daaruit voortvloeiende verlies van actieve motorische functionaliteiten. Hierdoor moeten de spieren die 100% van hun functies behouden het werk van de aangetaste spieren overnemen.

Dit betekent een overbelasting van deze spieren, met als gevolg een grotere vermoeidheid bij inspanning. Deze myositis worden onderverdeeld in twee grote groepen:

• Immuun-gemedieerd
• Infectieus

Soorten myositis bij honden

Momenteel zijn een reeks spierpathologieën vastgesteld die onder de term myositis vallen. Soorten worden hieronder genoemd, in het bijzonder die welke immuungemedieerd zijn.

Immuungemedieerde myositis bij honden

Enkele voorbeelden van immuungemedieerde myositis, d.w.z. die waarbij het immuunsysteem betrokken is, vind je hieronder uitgelegd.

Polymyositis

In deze categorie myositis komt gedegenereerd en vernietigd spierweefsel in een gegeneraliseerde vorm voor. Vergeleken met andere vormen van de ziekte zijn in deze situatie de aangetaste spieren meestal die welke zich in de ledematen van het lichaam bevinden.

Daarom is een snelle manier om de ziekte op te sporen het krachtverlies dat bij de hond wordt waargenomen bij het sporten. In extreme gevallen is spieratrofie bij het dier op fysiek niveau perfect waarneembaar.

Myositis in de kauwspieren

Deze vorm van myositis toont een heel specifieke vorm van de ziekte. Ze is vastgesteld als een auto-immuunziekte waarbij het lichaam zelf een kruisreactie produceert. Het genereert antilichamen die gericht zijn tegen een infectieus agens, maar eindigt met een aanval op de M2 spiervezels van de spieren die te maken hebben met kauwen en zijn:

• Tijdelijk
• Digastrisch
• Pterygoïde
• Masseter

Deze aanval veroorzaakt de vernietiging van het weefsel waaruit de genoemde spieren zijn opgebouwd. Bovendien varieert de terminologie ervan, want het is niet alleen bekend als myositis in de kauwspieren, maar ook als eosinofiele myositis of atrofische myositis. Het lijkt er echter op dat deze termen te maken hebben met de acute en chronische fase van de ziekte.

Oorzaken van myositis bij honden

Bij onderzoek naar myositis bij honden kun je een aantal oorzaken opmerken, zoals leeftijd, onderkoeling, trauma, of parasitose.

Leeftijd

Dit is een van de opvallendste factoren van deze ziekte, want het verschijnt als ze tussen de 2 en 3 jaar oud zijn. Soms kan het echter ook al op de leeftijd van 4 maanden verschijnen. Bovendien komt het vaker voor bij grote hondenrassen, zoals golden retrievers.

Onderkoeling

Een andere mogelijke oorzaak is blootstelling aan een klimaat met lage temperaturen. Als de hond zich niet aangepast heeft en niet voorbereid is om deze temperaturen te verdragen, kan hij myositis ontwikkelen. De spieren beginnen moeilijkheden te vertonen bij het bewegen door de kou, en symptomen als ontsteking worden waargenomen.

Parasitosis

Sommige parasieten die tot de geslachten Leishmania of Toxoplasma gondii behoren, zijn verantwoordelijk voor ziekten als toxoplasmose of Leishmaniasis. In de lijst van symptomen van elke pathologie vind je waarschijnlijk een of andere vorm van de hierboven beschreven myositis.

Trauma

Dit is de meestvoorkomende oorzaak van het ontstaan van myositis, samen met leeftijd. Een klap of sterke lichamelijke activiteit kan leiden tot een bloeduitstorting of een spierscheuring en, op zijn beurt, tot deze aandoening.

Symptomen van myositis bij honden

Ongetwijfeld zal moeite met bewegen een van de eerste symptomen zijn die bij het dier worden waargenomen. Dit zal verergeren naarmate de dag vordert en mogelijk zullen de honden kreunen van de pijn als ze zich proberen te bewegen.

De lichaamsdelen waar het verschijnen van myositis het eerst wordt waargenomen zijn het bekken en de schouderstreek. Daarnaast moet je ook uitkijken naar andere symptomen zoals:

• Bewegingsmoeilijkheden – veranderingen in de normale positie op de rug of moeilijkheden om één of meer benen te steunen
• Koorts
• Bloed in de urine
• Een gebrek aan eetlust

Binnen elke variant zal men eigen symptomen waarnemen, zoals zwelling van de gezichtsspieren of moeilijkheden bij het kauwen. Dit komt voor bij myositis in de kauwspieren.

Helaas, als de ziekte tot het chronische stadium vordert, worden ook andere symptomen waargenomen. Vooral de zichtbare knobbel of massa op de kop wordt door specialisten het meest herkend.

Behandeling van myositis bij honden

Het blijkt dat bij de meeste verschillende varianten van de ziekte de te volgen behandeling de toediening van immunosuppressiva, zoals corticosteroïden, omvat. De duur van de behandeling wordt door de specialist bepaald, maar gewoonlijk wordt ze 8 tot 12 maanden volgehouden en wordt de dosis verminderd naarmate de symptomen verminderen.

Bij elke variant moet de farmacologische behandeling echter met een andere reeks richtlijnen worden aangevuld. Zo is bij poliomyelitis een periode van revalidatie en fysiotherapie essentieel om de reactietijd van de hond te verbeteren en het herstel te bespoedigen.

Bij myositis van de kauwspieren is de prognose goed als de diagnose en de daaropvolgende behandeling tijdens de acute fase van de pathologie plaatsvinden. Treedt het echter in de chronische fase op, dan is er meer kans op complicaties.

Kortom, myositis omvat verschillende pathologieën die een gemeenschappelijke pathogenese hebben: ze ontsteken de spieren en tasten hun functionaliteit aan. Als je enkele van de hierboven beschreven symptomen hebt waargenomen, is het raadzaam je dierenarts te raadplegen om de mogelijke oorzaken te achterhalen, en die zal je dan begeleiden in wat te doen.