Spina bifida bij katten

Deze aangeboren afwijking komt meestal voor bij Manx-katten die geen staart (of een zeer korte staart) hebben. Als het ruggenmerg bij de geboorte wordt blootgesteld, is er een hoge gevoeligheid voor het ontwikkelen van meningitis.

Vandaag brengen we je informatie over een aangeboren misvorming van het ruggenmerg die katten in verschillende mate van ernst kan treffen. Dit probleem zorgt ervoor dat de wervels zich niet normaal ontwikkelen, waardoor het ruggenmerg bloot kan komen te liggen. Hier vertellen we je alles wat je moet weten over spina bifida bij katten.

Een aangeboren afwijking

Deze misvorming, die al tijdens de embryonale ontwikkeling optreedt, komt ook bij mensen en honden voor. Bij tamme katachtigen komt het vooral veel voor bij het staartloze ras Manx.

Spina bifida bij katten kan zich ernstig openbaren als het ruggenmerg van het dier blootligt. Maar dierenartsen kunnen het ook bij toeval ontdekken als de kat om andere redenen een röntgenfoto moet ondergaan.

Tussen deze uitersten zijn er variaties die in meer of mindere mate de kwaliteit van leven van een kat beïnvloeden. Daarom is het belangrijk dat je ze leert herkennen.

Tekenen van spina bifida bij katten

Het onderste deel van de wervelkolom is het deel dat het meest door deze misvorming aangetast wordt. Het probleem kan zich echter in elk deel van de wervelkolom manifesteren. Meestal zijn er meerdere wervels bij betrokken, maar in milde gevallen slechts één.

In ernstige gevallen, wanneer het ruggenmerg bij de geboorte blootligt, hebben dieren vaak aanleg voor hersenvliesontsteking, Ze kunnen ook andere problemen ontwikkelen zoals een ontsteking van de ruggenmergvliezen. Helaas verslechteren deze complicaties de prognose, waardoor dierenartsen aanraden het dier te euthanaseren.

Als spina bifida niet bij de geboorte ontdekt wordt, is het heel waarschijnlijk dat de symptomen beginnen op te treden zodra de kitten zijn eerste stapjes zet. Enkele symptomen van een kitten met deze aandoening zijn:

• Zwakte in de achterpoten
• Onvast looppatroon
• Urine- en/of ontlastingsincontinentie
• Ongevoeligheid of pijn in de getroffen gebieden
• Verlamming

Diagnose, behandeling en preventie

Veelvoorkomende röntgenonderzoeken kunnen een voorlopige diagnose van spina bifida bij katten definitief bevestigen. Daarnaast kunnen andere onderzoeken gedaan worden zoals:

• Myelogrammen
• Contrast-radiografie
• Computertomografie-scans (CT)
• Magnetische resonantie beeldvorming (MRI)

In bepaalde gevallen kunnen artsen hun toevlucht nemen tot een hersteloperatie. Hoewel dit ervoor zorgt dat het ruggenmerg niet langer via de huid blootligt, is het onwaarschijnlijk dat ze de aangetaste wervels volledig kunnen reconstrueren.

Toch is er geen manier om spina bifida bij katten te voorkomen. De enige mogelijkheid zou zijn om genetische studies in te zetten. Hiermee zou je kunnen voorkomen dat aangetaste individuen en hun eerstegraads verwanten zich vervolgens voortplanten.

Manx ras en spina bifida

Manx katten, die meestal zonder staart – of slechts met een deel ervan – geboren worden, hebben meestal geen mobiliteitsproblemen. Als ze echter gebrekkige genen hebben, kunnen ze problemen in hun ruggengraat ontwikkelen, zoals spina bifida.

Daarom zien we dat deze mooie kittens abnormale houdingen aannemen. In veel gevallen voelen ze pijn of lopen ze een ongeluk op door ongevoelige zenuwen.

In elk geval is het altijd belangrijk, ongeacht het ras, om de dierenarts te raadplegen voor zowel een diagnose als advies. Hij of zij kan je helpen om de beste manier te vinden om een goede kwaliteit van leven te bieden aan katten die door deze aangeboren misvorming getroffen zijn.