Vaginale cytologie bij honden: beschrijving en procedure
Vaginale cytologie is een eenvoudige en doeltreffende methode waarmee deskundigen de cellen van het vaginale epitheel kunnen beoordelen. Het belang ervan is in de loop der tijd toegenomen in de diergeneeskunde als een goedkope en eenvoudige techniek die snelle en volledige resultaten mogelijk maakt.
Waarvoor wordt vaginale cytologie gebruikt?
Vaginale cytologie of vaginaal uitstrijkje is de meest gebruikte procedure om de toestand van het voortplantingssysteem van de hond te controleren. Ondanks dat het een oude praktijk is, geven dierenartsen er de voorkeur aan, omdat het praktisch, snel en economisch is, en een opmerkelijk bereik heeft.
Als preventief onderzoek wordt het vaak uitgevoerd om hormonale variaties uit te sluiten en de goede gezondheid van de epitheelcellen te waarborgen. Het is ook effectief voor het analyseren van de oestrale cyclus of van seksueel actieve vrouwelijke honden of katten.
Door het gebruik van diagnose kan met vaginale cytologie bij honden ontstekingen, infecties en neoplasma’s in het voortplantingskanaal worden opgespoord. De effectiviteit ervan kan worden vergeleken met een progesterontest in bloed.
Vaginale cytologie, vaak gebruikt in combinatie met hormoonanalyse, kan ook waardevolle informatie geven over het stadium van de eierstokcyclus.
Vaginale cytologie bij honden: procedure
Over het algemeen is vaginale cytologie bij honden gemakkelijk uit te voeren en kan het door elke gespecialiseerde dierenarts worden uitgevoerd. Bovendien is dit slechts een van de opvallendste voordelen ervan in vergelijking met meer geavanceerde of complexe technieken.
Het onderzoek houdt in dat een schoon wattenstaafje – bij voorkeur gesteriliseerd – in de vagina van de vrouwelijke hond wordt ingebracht. Je moet heel voorzichtig zijn om het wattenstaafje goed te plaatsen in de richting van het dorsale of causale gebied van de vagina, en het centrale deel ervan te vermijden.
Veel professionals geven er de voorkeur aan het wattenstaafje te bevochtigen in een zoutoplossing. Dit bevordert de celhechting en kan het ongemak van het dier verminderen.
Als de professional de juiste plek heeft bereikt en het wattenstaafje voorzichtig heeft aangebracht, moet hij het gebied palperen en het wattenstaafje verwijderen. Daarna is het nodig om hetzelfde monster op het eerder geprepareerde vel te rollen.
Vervolgens moeten de epitheelcellen onder een microscoop worden geanalyseerd om de toestand van het voortplantingssysteem van de hond te achterhalen.
Vaginale epitheelcellen
Als de professional de procedure goed toepast, moet vaginale cytologie hem in staat stellen om de volgende cellen in het vaginale epitheel te observeren en te evalueren:
- Parabasale cellen. Hun vorm is rond, met uniforme afmetingen, en ze vallen op doordat ze een grote kern hebben. Ze zijn in grote aantallen aanwezig bij vrouwelijke honden die de puberteit nog niet hebben bereikt, maar zijn ook aanwezig tijdens de diestrus- en anestrusfase van de mono-oestrische cyclus. De deskundige moet ze kunnen onderscheiden van neoplastische cellen om een verkeerde diagnose te voorkomen.
- Tussenliggende cellen. Deze zijn groter, eigenlijk bijna dubbel zo groot als de parabasale cellen. Deze vallen op door een vergroting van het cytoplasma, maar niet van de kern. In dit geval verdwijnt de typische parabasale “grote kern”. Als de vrouwelijke hond de oestrale periode bereikt, vertoont het cytoplasma van de tussenliggende cellen meestal bleke grijsblauwe tinten.
- Oppervlaktecellen. Dit zijn grote cellen, met een kleine kern en overvloedig cytoplasma waarin onregelmatigheden opvallen. Als de vrouwelijke hond een hoge leeftijd bereikt, vallen de oppervlaktecellen op door de afwezigheid van een kern.
- Basale cellen. Deze cellen zijn zeer klein en uniform van vorm, met een bijna ronde vorm en een kleine hoeveelheid cytoplasma. Dierenartsen kennen deze als de voorlopers van parabasale cellen, die bij vrouwelijke honden de oestrische cyclus of periode markeren. Dierenartsen kunnen ze echter zelden waarnemen met vaginale cytologie.
De voortplantingscyclus en de cytologische stadia daarvan
Tijdens hun leven maken vrouwelijke honden verschillende stadia van hun voortplantingscyclus mee:
Dit zijn Proestrus, Estrus, Diestrus en Anestrus. Aan de hand van de bij vaginale cytologie verkregen strips kunnen we deze verschillende fasen achterhalen en eventuele afwijkingen opsporen.
- Proestrus. Kenmerkend voor deze fase is de folliculaire rijping en verhoogde niveaus van oestradiol in het bloed. Dit genereert een cytologisch beeld dat rijk is aan parabasale en intermediaire cellen, maar arm aan oppervlakkige cellen. Daarnaast kunnen ook enkele erytrocyten of neutrofielen aanwezig zijn. Normaal moet de achtergrond van dit beeld een zeer zwakke tint blauw hebben.
- Estrus. Als de teef deze fase in haar cyclus heeft bereikt, moet het cytologische beeld 90% tot 100% oppervlakkige cellen bevatten. De aanwezigheid van neutrofielen in de folie duidt meestal op een ontsteking van het epitheel.
- Diestrus. In deze periode is er een afname van oppervlaktecellen. Het ‘ideale’ cytologische beeld zal tussen 50% en 60% oppervlaktecellen bevatten, en nog eens 40% of 50% parabasale en intermediaire cellen. In dit geval kunnen weer neutrofielen en erytrocyten verschijnen.
- Anestrus. Het cytologische beeld toont een overvloed aan parabasale en intermediaire cellen. Meestal zijn bacteriën en enkele neutrofielen aanwezig. Bovendien zal de vaginale cytologie, als de teef een gevorderde of oudere leeftijd bereikt, schaarse oppervlakkige cellen zonder kern laten zien.
Tot slot
Dierenartsen hebben steeds meer behoefte aan diensten die de voortplanting van honden ondersteunen. Dit komt door de populariteit van het fokken van honden wereldwijd.
Daardoor is deze procedure zeer nuttig en praktisch om de reproductieve gezondheid van de hond vast te stellen. We hopen dat je het leuk vond om vandaag over deze bijzondere praktijk te leren. Tot de volgende keer!