De zombiekikker: een nieuwe diersoort in het Amazonegebied

De zombiekikker is een soort van de Amazone die jarenlang onopgemerkt bleef en een eigenaardig liedje zingt.
De zombiekikker: een nieuwe diersoort in het Amazonegebied
Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Geschreven en geverifieerd door de bioloog Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Laatste update: 21 december, 2022

De zombiekikker is een amfibie die in het jaar 2021 ontdekt werd (Engelse link) en waarover we maar heel weinig weten. Hij is inheems in een van de gebieden met de grootste diversiteit aan dieren en een paradijs voor dit soort organismen. Door zijn ongewone gewoonten is hij een expert in zichzelf verbergen. Dat is de reden dat we er tot nu toe niets van wisten!

Deze kikker behoort tot de synapturanus-familie. Dat zijn exemplaren die leven in een omgeving met een te hoge vochtigheidsgraad. Meer bepaald hebben we het over de Synapturanus zombie, een ongelooflijke amfibie die je zal verbazen. Lees verder om meer over dit eigenaardige dier te weten te komen.

Habitat en verspreiding van de zombiekikker

Het hele geslacht komt voor in het Amazonegebied (Engelse link), hoewel specifiek de zombiekikker alleen in Frans Guyana en Amapá voorkomt. Daardoor onderhouden ze een nauwe band met de regenwouden, want alleen die verschaffen hun de nodige vochtigheid om te overleven.

Deze kikkers zijn gewoonlijk nachtactief en fossoriaal. Dat betekent dat ze een groot vermogen tot graven hebben. Ze geven de voorkeur aan onderaardse milieus. Met andere woorden, ze brengen het grootste deel van hun bestaan onder de grond door, hoewel ze op bepaalde momenten als er voldoende vocht is naar de oppervlakte komen.

Een kikker

Kenmerken van de zombiekikker

Deze amfibie is heel klein, hij wordt nauwelijks 40 millimeter lang, maar kan bogen op een breed, rond lichaam. Bovendien heeft hij uitpuilende ogen, met een langwerpige neus die eindigt in een snuit. Dat geeft hem een eigenaardig uitziend gezicht. Anderzijds hebben zijn ledematen geen schijven aan zijn tenen, want in tegenstelling tot andere kikkers zijn zijn vingerkootjes iets langer.

Bovendien lijkt de huid van deze soort helemaal glad en doorschijnend, met bruine kleuren en oranje vlekken op zijn rug. Anderzijds is zijn buik overwegend wit, met tinten die tot de punt van zijn neus reiken.

Hoewel zijn fysieke kenmerken gedeeld worden met de leden van zijn groep, zijn zijn grootte, kleur en gezang enkele bijzonderheden van dit exemplaar.

In feite wordt, volgens een artikel dat in het wetenschappelijke tijdschrift Zoologischer Anzeiger (Engelse link) verscheen, voorspeld dat er nog verscheidene andere soorten kikkers zouden kunnen zijn, die erg op deze lijken, maar nog ontdekt moeten worden.

Waarom leeft hij in de grond?

Deze dieren hebben een zeer gevoelige huid en daarom hebben ze vocht in de omgeving nodig om te kunnen leven. Bovendien verklaart dit hun graafgedrag. Vocht wordt beter vastgehouden in de modder, terwijl het aan de oppervlakte snel verloren gaat.

Daarom kan de kikker alleen bij stortregens naar buiten gaan, en deze tijden benutten om zich voort te planten.

De zombiekikker

De onderzoekers die deze soort ontdekten, begonnen aan een missie om er meer over te weten te komen. In feite moesten ze zich blootstellen aan zulke zware regens dat ze meer dan eens helemaal onder de modder terecht kwamen. In feite slaat de naam zombiekikker” niet op de kenmerken van de kikker, maar op hoe ze eruit zagen na uren in de modder te hebben doorgebracht.

Voortplanting

Zoals verschillende soorten kikkers gebruikt deze amfibie zijn gezang om vrouwtjes aan te trekken. In feite, het mannetje vocaliseert terwijl ze zich enkele centimeters in de modder ingraaft, al het werk aan haar overlaten, die actief naar hem op zoek gaat! Playing hard to get!!!

In tegenstelling tot wat je zou verwachten, hebben deze anuranen geen waterlichaam nodig om hun eieren te leggen. Hun omgeving is namelijk van nature te vochtig.

Daarom graven ze alleen maar een hol in de modder. Daarin leggen ze hun eieren. Ze bevruchten ze door middel van de amplexus. Bovendien is voor de synapturiden groep kenmerend dat ze zeer grote eieren hebben in verhouding tot hun grootte.

Conserveringsstatus

Een zombiekikker

Omdat er nog steeds een gebrek aan informatie over zombiekikkers is, is hun populatiestatus volkomen onbekend. De habitat waarin ze zich ontwikkelen is echter een van de habitats die de laatste jaren het meest te lijden heeft gehad van ontbossing.

Alleen al in 2020 werd naar schatting ongeveer 11.000 kilometer(Engelse link) aan bomen in de Amazone vernietigd. Dit is een van de grootste verliezen van het decennium.

Amfibieën zijn een van de organismen die de meeste gevaren lopen, door vervuiling en de vernietiging van hun leefgebied. Dit komt omdat hun huid uiterst gevoelig is, zodat elke verandering in vochtigheid of waterkenmerken tot ziekte kan leiden. Bovendien kunnen kleine veranderingen in de samenstelling van de fauna in het ecosysteem ook hun gezondheid aantasten.

Dankzij het feit dat deze organismen leven in gebieden waar ze moeilijk toegankelijk zijn, zijn ze goed beschermd en hebben ze kunnen overleven. Niet alles is echter goed; diezelfde situatie maakt het onmogelijk ze te helpen in geval van nood. Dit eindigt tegenstrijdig, want als we het zo bekijken kan de mens ofwel hun grootste bedreiging zijn, ofwel hun beste reddingsmiddel.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Fouquet, A., Leblanc, K., Fabre, A. C., Rodrigues, M. T., Menin, M., Courtois, E. A., … & Kok, P. J. (2021). Comparative osteology of the fossorial frogs of the genus Synapturanus (Anura, Microhylidae) with the description of three new species from the Eastern Guiana Shield. Zoologischer Anzeiger293, 46-73.
  • López-Rojas, J., & Cisneros-Heredia, D. (2012). Synapturanus rabus Pyburn, 1977 in Peru (Amphibia: Anura: Microhylidae): filling gap. Check List8, 274.
  • Fouquet, A., Leblanc, K., Framit, M., Réjaud, A., Rodrigues, M. T., Castroviejo-Fisher, S., … & Fabre, A. C. (2021). Species diversity and biogeography of an ancient frog clade from the Guiana Shield (Anura: Microhylidae: Adelastes, Otophryne, Synapturanus) exhibiting spectacular phenotypic diversification. Biological Journal of the Linnean Society132(2), 233-256.
  • Junior, C. H. S., Pessôa, A. C., Carvalho, N. S., Reis, J. B., Anderson, L. O., & Aragão, L. E. (2021). The Brazilian Amazon deforestation rate in 2020 is the greatest of the decade. Nature Ecology & Evolution5(2), 144-145.
  • MacCulloch, R. D. (2009). Introduction to the taxonomy of the amphibians of Kaieteur National Park, Guyana. Phyllomedusa: Journal of Herpetology8(1), 67-68.
  • Nelson, C. E., & Lescure, J. (1975). The taxonomy and distribution of Myersiella and Synapturanus (Anura: Microhylidae). Herpetologica, 389-397.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.