12 soorten lieveheersbeestjes

Hoewel het zevenstippelig lieveheersbeestje het beroemdste is in heel Europa, zijn er in werkelijkheid meer dan 6.000 soorten over de hele wereld. Er zijn veel soorten lieveheersbeestjes en vandaag presenteren we de meest interessante soorten aan jou.
12 soorten lieveheersbeestjes
Samuel Sanchez

Geschreven en geverifieerd door de bioloog Samuel Sanchez.

Laatste update: 22 december, 2022

Lieveheersbeestjes, wetenschappelijk aangeduid als coccinellidea, zijn een familie van kosmopolitische coleoptera-insecten die meer dan 6.000 soorten omvatten. Hoewel de meest bekende soort Coccinella septempunctata is, moet worden opgemerkt dat er veel andere soorten lieveheersbeestjes zijn, met zeer verschillende kleuren en lichaamspatronen.

Lieveheersbeestjes worden in veel regio’s als ongediertebestrijders beschouwd, omdat ze jagen op bladluizen, plantenwantsen (Coccoidea), spintmijten en andere ongewervelde dieren die gewassen beschadigen. Sommige soorten coccinellidea kunnen echter vanzelf een plaag worden als ze in een vreemde omgeving worden geïntroduceerd. Als je meer wilt weten, lees dan verder.

Kenmerken over lieveheersbeestjes

Lieveheersbeestjes zijn coleoptera en delen een groep met typische kevers. Deze orde is de grootste in het hele dierenrijk en omvat 40% van alle insecten en 25% van alle levende dieren. Van de meer dan 400.000 soorten die in dit taxon zijn opgenomen, zijn er ongeveer 6.000 coccinellidea.

Al deze insecten hebben 6 poten, zijn 0,8 tot 18 millimeter lang en hebben een gebogen vorm, met functionele dekschilden — vleugels — die de buik omlijnen. Afhankelijk van de soort kunnen ze gekleurde patronen hebben met kuilen, strepen, verticale lijnen of gewoon een algemene kleur.

De levenscyclus van lieveheersbeestjes

De levenscyclus van het lieveheersbeestje gaat erg snel, aangezien hij slechts ongeveer vier weken duurt. Hierdoor kunnen meerdere generaties elkaar in één zomer overlappen, aangezien vrouwtjes tussen lente en zomer 200 tot 300 eieren kunnen leggen.

Wat echter niet iedereen weet, is dat lieveheersbeestjes een larvale fase doormaken die ongeveer een maand duurt. Na het voeden met bladluizen, mijten of larven van andere coleoptera – tot 250 per dag – komen de coccinellidea-larven in een popstadium, dat ongeveer 15 dagen duurt. Volwassenen exemplaren komen uit de pop, met een levensverwachting van ongeveer 1 jaar.

Soorten lieveheersbeestjes

Zoals we al zeiden, zijn er meer dan 6.000 soorten coccinelliden in de wereld. We zullen je vertellen over zes van de meest curieuze en bekende, en dan zullen we er nog een paar kort noemen. Mis het niet!

1. Zevenstippelig lieveheersbeestje (Coccinella septempunctata)

Coccinella septempunctata is de meestvoorkomende soort van lieveheersbeestjes in heel Europa. Deze ongewervelde heeft rode dekschilden met 3 punten op elke vleugel, naast een andere die in de buurt van het kopgebied verschijnt, op de kruising tussen de twee.

Om deze reden staat het bekend als het “7-punts lieveheersbeestje.” Deze soort heeft een enorm ecologisch verspreidingsgebied, zolang er bladluizen zijn waar hij zich mee kan voeden.

Een van een soort lieveheersbeestjes

2. Tweestippelig lieveheersbeestje (Adalia bipunctata)

Deze soort heeft een vergelijkbare morfologie als de vorige soort, maar met twee stippen ver uit elkaar, één op elk dekschild – vandaar de wetenschappelijke naam. Het wordt gevonden in West- en Midden-Europa, naast bepaalde regio’s van Noord-Amerika. Helaas wordt deze soort steeds moeilijker te vinden in de Verenigde Staten.

Een tweestippelig lieveheersbeestje

3. Het dwarse lieveheersbeestje (Coccinella transversalis )

Deze soort, met een atypisch uiterlijk en heel anders dan Europese lieveheersbeestjes, komt voor van India, via Zuid- en Zuidoost-Azië, tot Maleisië en Australië. Het is 3,8 tot 6,7 millimeter lang en heeft zeer weinig variabiliteit tussen populaties. Het trekt de aandacht door zijn roodachtige basiskleur, met zwarte banden die de middellijn van zijn vleugels afbakenen.

Een vreemd lieveheersbeestje

4. Citroenlieveheersbeestje (Psyllobora vigintiduopunctata )

Vreemd genoeg gaan we van tomatenrood naar opzichtig geel. Deze keversoort behoort nog steeds tot de familie van de coccinellidae, maar heeft kenmerkende gele dekschilden en de kleur van de larve is ook deze kleur. Elk dekschild is versierd met 11 zwarte punten – 22 in totaal – en het pronotumgebied (wit) heeft er ook nog eens 5.

In tegenstelling tot de andere soorten is deze geen roofdier van bladluizen en andere ongewervelde dieren. Hij voedt zich met schimmels die groeien op plantenweefsels.

Nog een van de soorten lieveheersbeestjes

5. Aziatisch lieveheersbeestje ( Harmonia axyridis )

Deze soort, afkomstig uit Azië en geïntroduceerd in Noord-Amerika als ongediertebestrijding, is een plaag geworden in veel van de regio’s waar hij niet inheems is. Zoals aangegeven door het portaal Invasive Species Compendium (CABI) (Engelse link), werden de eerste exemplaren in 1916 in dit land geïntroduceerd, maar pas in de jaren tachtig begonnen ze een probleem te worden.

Het veelkleurige Aziatische lieveheersbeestje is Amerikaanse ecosystemen binnengedrongen en vormt een probleem voor de lokale fauna. Vanwege zijn resistentie en productieve potentieel heeft het andere soorten coccinellidea die endemisch zijn, verdrongen.

Nog een van de soorten lieveheersbeestjes

6. Roze lieveheersbeestje (Coleomegilla maculata)

Het roze lieveheersbeestje is endemisch in Noord-Amerika. Het komt voor in een groot deel van New York, het zuiden van Ontario en vele andere staten. De vorm is ovaal, het heeft 6 punten in elk van de dekschilden en heeft een achtergrondkleur die varieert van oranje tot rood.

Een lieveheersbeestje op een blad

Andere soorten lieveheersbeestjes

Door hun prachtige kleuren en opvallende tinten zijn lieveheersbeestjes een van de meest bekende groepen coleoptera ter wereld. We hebben je verteld over zes van de meest bekende soorten, maar onthoud dat er tot 6.000 zijn. Om wat meer taxonomisch terrein te dekken, zullen we je er nog een paar vertellen:

  • Papuaepilachna guttatopustulata: afgezien van zijn kleur valt deze soort op omdat hij herbivoor is. Zowel volwassenen als larven voeden zich met de bladeren van nachtschadeplanten.
  • Brumoides suturalis: deze soort valt op door zijn kleurenpatroon. Hij heeft een metallic gouden achtergrond met zwarte lijnen.
  • Hippodamia tredecimpunctata: zoals de naam al doet vermoeden, heeft deze soort 13 plekken verdeeld over beide dekschilden. Het wordt gevonden in Europa, Noord-Afrika en vele andere regio’s.
  • Hippodamia convergens: dit lieveheersbeestje komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika, maar is in Zuid-Amerika geïntroduceerd om bladluisplagen te doden.
  • Anatis ocellata: deze soort valt op door witte halo’s rond de zwarte kuilen van de dekschilden.
  • Novius cardinalis: een van de lieveheersbeestjes die het meest is gebruikt om gewasplagen te doden, vanwege zijn roofzuchtige specialisatie, vooral gericht op de Icerya purchasi.

Er zijn veel soorten lieveheersbeestjes. De meeste zijn bladluisroofdieren, maar er zijn anderen die herbivoor of schimmeleters zijn.

Een exemplaar van Anatis ocellata

Zoals je kunt zien, zijn lieveheersbeestjes veel meer dan alleen een kleine kever met 7 zwarte stippen op hun vleugels. Coccinella septempunctata is de bekendste van allemaal, maar lieveheersbeestjes vallen op door hun variëteit. 


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Carle, E., & Barden, C. (1996). The grouchy ladybug. New York: HarperCollins.
  • Hodek, I., & Honêk, A. (2013). Ecology of coccinellidae (Vol. 54). Springer Science & Business Media.
  • Hodek, I. (2013). Biology of coccinellidae. Springer Science & Business Media.
  • Obrycki, J. J., & Kring, T. J. (1998). Predaceous Coccinellidae in biological control. Annual review of entomology, 43(1), 295-321.
  • Gordon, R. D. (1985). The Coccinellidae (Coleoptera) of America north of Mexico. Journal of the New York Entomological Society, 93(1).

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.