Het lieveheersbeestje - kenmerken en gedrag
Is het niet zo dat we bij een lieveheersbeestje denken aan een insect met een zwarte kop en een rode rug met zijn karakteristieke zwarte vlekken? Ze zijn beslist een van de kleurrijkste insecten, hoewel er nog veel meer soorten zijn met andere kleuren en vormen. Boeren zijn dol op ze. Waarom? Lees verder om erachter te komen.
Kenmerken
Het lieveheersbeestje is een kever. Dat wil zeggen, het is eigenlijk een kever die nauw verwant is aan andere insecten zoals snuitkevers, vliegende hertkevers en zelfs vuurvliegjes.
Zoals we hierboven al zeiden, denkt iedereen dat lieveheersbeestjes ronde, rode insecten zijn met zwarte vlekken. We vermeldden echter ook dat er veel soorten lieveheersbeestjes bestaan: oranje, geel en ze hebben uiteenlopende patronen van stippen. De stippen zijn meestal zwart.
De felle kleuren van deze keverfamilie dienen vooral om potentiële roofdieren duidelijk te maken dat ze niet lekker zijn. Eigenlijk hebben lieveheersbeestjes nauwelijks last van roofdieren. Maar er zijn enkele grotere vogels en insecten die op hen jagen. Een zwaluw eet ze bijvoorbeeld soms wel. Maar dat doen ze zelden omdat deze beestjes heel slecht smaken.
Lieveheersbeestjes zijn ongewervelde insecten. Dit betekent dat ze geen botten hebben en ongeveer vijf tot tien millimeter groot zijn groot zijn. Het zijn dagdieren, wat betekent dat ze gebruik moeten maken van het daglicht om zich voort te bewegen.
Ze verbergen zich ‘s nachts en tijdens de wintermaanden gaan ze in een toestand die lijkt op de winterslaap van andere soorten. In het voorjaar komen ze weer tevoorschijn.
Leefgebied van een lieveheersbeestje
Lieveheersbeestjes leven in alle uithoeken van de planeet, voornamelijk op het platteland. Ze zijn gemakkelijk te herkennen omdat ze zich zelden verstoppen. In feite klimmen ze vaak naar de top van een plant en hangen daar op de bladeren.
Het enige waar een lieveheersbeestje om geeft bij het selecteren van een plant is of die bladluizen heeft of niet. Dit komt omdat ze zich daarmee voeden. Als er bladluizen op een plant zitten, zullen deze beestjes er op of bij zitten.
Je kunt lieveheersbeestjes op allerlei plaatsen zien, maar vooral op plaatsen waar ze wat voedsel kunnen vangen — velden, tuinen en parken. Ze worden aangetrokken door felgekleurde muren en dus door groene gebieden. Ze trekken naar elke plek waar ze lekkere beestjes kunnen vinden.
Lieveheersbeestje – gedrag
Deze vriendelijke kevers zijn zelfstandige dieren. Dat wil zeggen, het zijn solitaire wezens die hun dag alleen doorbrengen, op zoek naar voedsel.
Wat betreft de voortplanting kan één lieveheersbeestje tot 400 eitjes in elk buideltje afzetten, en de eitjes komen meestal tussen maart en april uit tot larven.
Het is gebruikelijk dat ze op de bladeren van planten met bladluizen blijven zitten, want de larven beginnen zich te voeden voordat ze volwassen worden. De hele cyclus van een lieveheersbeestje duurt ongeveer twee maanden, en als de winter komt herhalen ze het proces van overwinteren.
Lieveheersbeestjes zijn zeer onafhankelijk, maar ze verzamelen zich in grote groepen als het op overwinteren aankomt. Zo komen ze met meerdere bij elkaar om samen de winter door te brengen en zich tegen de kou te beschermen. En omdat ze allemaal samen zijn als ze in het vroege voorjaar ontwaken, is het voor hen gemakkelijker om meteen te paren en zich vervolgens voort te planten.
Hun levensduur hangt af van hun onderfamilie. Je kunt zeggen dat ze gemiddeld ongeveer een jaar leven, hoewel sommige wel drie jaar kunnen worden. Dat is een hele prestatie als je bedenkt dat het heel kleine beestjes zijn.
Waarom houden boeren van het lieveheersbeestje?
Omdat lieveheersbeestjes zich voeden met bladluizen en niet met planten, kun je zeggen dat ze een “natuurlijk” bestrijdingsmiddel zijn. In feite kunnen ze schadelijke bladluispopulaties uitroeien, zodat tuiniers geen giftige chemicaliën hoeven te gebruiken.
Ook worden lieveheersbeestjes op sommige plaatsen gebruikt om bladluis- en mijtenplagen te bestrijden. Sommigen zeggen dat een enkel lieveheersbeestje in de loop van een zomer wel 1000 insecten kan eten, dus ze zijn zeer waardevol als biologische bestrijding. Je kunt gewoon wat lieveheersbeestjes uitzetten in gewassen die zwaar door bladluizen zijn aangetast en ze laten eten.
Lieveheersbeestjes zijn belangrijk voor het ecologisch evenwicht. Het is bijvoorbeeld niet nodig om gewassen te besproeien met giftige chemicaliën als ze bladluizen op afstand kunnen houden. De bladluizen zijn niet per se schadelijk voor mensen, maar vooral voor andere insecten en voor de vogels die ze eten. Zo helpen lieveheersbeestjes de voedselketens veilig te houden.
Ten slotte zijn lieveheersbeestjes in sommige landen symbolen van geluk. Ze zijn een van de meest zichtbare en gewaardeerde insecten. Waarschijnlijk omdat lieveheersbeestjes vriendelijke insecten zijn die zoveel helpen bij het ecologisch evenwicht van ons platteland.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Obrycki, J. J., & Kring, T. J. (1998). Predaceous Coccinellidae in biological control. Annual review of entomology, 43(1), 295-321.
- Obrycki, J. J., Harwood, J. D., Kring, T. J., & O’Neil, R. J. (2009). Aphidophagy by Coccinellidae: application of biological control in agroecosystems. Biological control, 51(2), 244-254.
- Roy, H., & Migeon, A. (2010). Ladybeetles (Coccinellidae). Chapter 8.4. BioRisk, 4, 293-313.
- Biranvand, A., Jafari, R., & Khormizi, M. Z. (2014). Diversity and distribution of Coccinellidae (Coleoptera) in Lorestan province, Iran. Biodiversity Journal, 5(1), 3-8.
- Lami, F., Masetti, A., Neri, U., Lener, M., Staiano, G., Arpaia, S., & Burgio, G. (2016). Diversity of Coccinellidae in ecological compensation areas of Italy and overlap with maize pollen shedding period. Bulletin of Insectology, 69(1), 49-57.