Leer alles over de Chromodoris lochi, een zeer vreemd weekdier
De groep weekdieren is een van de meest diverse ter wereld, want er is een grote oneindigheid aan soorten met verschillende vormen, kleuren en maten. Vooral op de bodem van de zee, waar nog verschillende onontdekte exemplaren te vinden zijn. Tot de meest merkwaardige behoort de Chromodoris lochi.
Concreet behoort de Chromodoris lochi tot een speciale groep weekdieren die bekend staat als naaktslakken. Deze organismen worden gekenmerkt door het ontbreken van schelpen en het blootstellen van hun kieuwen aan de omgeving. Lees verder om meer over deze soort te weten te komen.
Habitat en verspreiding
Dit weekdier komt voor in verschillende gebieden van de Indo-Stille Oceaan, van Maleisië, Indonesië en de Filippijnen tot de noordelijke kusten van Australië. Vanwege zijn voedingsgewoonten worden exemplaren gevonden in combinatie met koraalriffen, met een diepte van tussen de 5 en 30 meter.
Fysieke kenmerken
Het algemene uiterlijk van Chromodoris lochi lijkt sterk op dat van een landslak. Het grootste verschil is dat hij kleurrijker is. In feite is dit de reden waarom naaktslakken ook wel zeeslakken worden genoemd. Gemiddeld zijn ze ongeveer 4 centimeter lang.
Het lichaam van deze soort behoudt een ovale vorm met lichtblauwe kleuren, naast verschillende zwarte lijnen die door het midden en de randen van het organisme lopen. Om hun omgeving waar te nemen gebruiken ze twee oranje tentakels op hun kop, die dienen als antennes. Bovendien hebben ze twee tentakels bij hun mond waarmee ze om hun omgeving op kunnen snuiven.
Hoewel hij geen ogen heeft, heeft de Chromodoris lochi een kleine bol op zijn kop. Die gebruikt hij om schaduwen waar te nemen. Bovendien is het mogelijk om op zijn rug een soort aanhangsels te zien die lijken op “veren,” maar eigenlijk kieuwen zijn. Het zijn deze structuren die zuurstof uit het water halen en hem helpen te ademen.
Gedrag
Gewoonlijk is het leven van dit kleine weekdier rustig en beweegt het zich niet erg snel. Maar dankzij hun langwerpige en platte vorm kunnen ze hun lichaam gebruiken om te zwemmen en zich gemakkelijk over de oceaanbodem te verplaatsen.
Voedsel
Ondanks zijn uiterlijk is de Chromodoris lochi een vleesetend organisme dat zich voedt met andere ongewervelde dieren zoals sponzen. Hoewel het waar is dat deze naaktslak geen kaak heeft, heeft hij een structuur die bekend staat als een radula die hem helpt zijn voedsel te verpletteren.
Een interessant aspect van deze en andere naaktslakken is dat ze in staat zijn bepaalde gifstoffen (Engelse link) uit hun prooi op te nemen. Ze verzamelen deze moleculen en brengen ze onder in bepaalde klieren op hun huid.
Daarmee bedekken ze hun lichaam om zich tegen roofdieren te beschermen. In feite is dit de reden waarom de soort zo fel gekleurd is. De kleur dient als waarschuwing voor gevaar voor zijn agressors (aposematisme).
Voortplanting
Veel informatie over de natuurlijke historie van deze soort is nog onbekend. Men neemt echter aan dat de voortplanting hetzelfde patroon volgt als bij andere naaktslakken.
Dit betekent dat de exemplaren hermafrodiet zijn, maar dat ze een partner nodig hebben om zich voort te planten.
Bovendien is er een kleine strijd wie de rol van mannetje en wie die van vrouwtje speelt. Tijdens deze strijd proberen beiden de ander te penetreren met een puntige structuur. Het succesvolle exemplaar is het dominante mannetje, terwijl de verliezer als vrouwtje moet optreden en de respectievelijke eitjes (Engelse link) moet produceren.
Zoals je ziet is de Chromodoris lochi een intrigerende soort die leeft in de prachtige koraalriffen. Deze plekken worden weliswaar gekenmerkt door verschillende kleurrijke dieren. Naaktslakken zijn echter een van de meest merkwaardige groepen die we daar kunnen waarnemen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Avila, C. (1993). Sustancias naturales de moluscos opistobranquios: estudio de su estructura, origen y función en ecosistemas bentónicos (Doctoral dissertation, Universitat de Barcelona).
- Prinsep, M. R. (2003). Sulfur-containing natural products from marine invertebrates. Studies in Natural Products Chemistry, 28, 617-751.
- Trickey, J. S., Vanner, J., & Wilson, N. G. (2013). Reproductive variance in planar spawning Chromodoris species (Mollusca: Nudibranchia). Molluscan research, 33(4), 265-271.
- Tibiriçá, Y., Pola, M., Ortigosa, D., & Cervera, J. L. (2020). Systematic review of the “Chromodoris quadricolor group” of East Africa, with descriptions of two new species of the genus Chromodoris Alder & Hancock, 1855 (Heterobranchia, Nudibranchia). Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research, 58(1), 230-261.
- Hubner, G. (2011). Nudibranch neighborhood: the distribution of two nudibranch species (Chromodoris lochi and Chromodoris sp.) in Cook’s bay, Mo’orea, French Polynesia. Anthropology, University of California, Berkeley.