Cimarrón Uruguayo: alles over dit ras

De Cimarrón Uruguayo is een inheemse hond van Uruguay, een afstammeling van enkele Spaanse honden die meekwamen bij de verovering van het land.

Beoordeeld en goedgekeurd door de bioloog Samuel Sanchez.

Geschreven door Laura Morales Negrin

Laatste update: 15 november, 2022

De Cimarrón Uruguayo is een sterk dier, met grote kwaliteiten als waak- en herdershond. Het is de enige inheemse hond in Uruguay en zijn geschiedenis gaat verschillende eeuwen terug.

Dit hoekdier kan een trouw gezelschapsdier worden. Sommige van zijn eigenschappen maken het echter zeer noodzakelijk hem een goede opvoeding te geven, naast basisverzorging, zodat hij zich in de huiselijke omgeving op de juiste manier kan ontwikkelen. Laten we alle bijzonderheden over dit ras bekijken.

De oorsprong van de Cimarrón Uruguayo

De oorsprong van de Cimarrón Uruguay is niet precies bekend. Toch wijst bepaalde informatie erop dat deze honden afstammen van de honden die met de Europese veroveraars naar de Uruguayaanse landen arriveerden, vooral de Spaanse Alano.

Natuurlijke selectie kan bij deze honden zijn werk gedaan hebben, want de honden die tijdens de verovering achtergelaten of ontsnapt waren, moesten leren overleven in een omgeving die niet de hunne was. Van deze eerste hondachtige kolonisten bleven de sterkste exemplaren over, waaruit de huidige Cimarrón Uruguay ontstond.

In feite werd de term “cimarrón” in Amerika toegepast om alles wat op een dag gedomesticeerd werd en in het wild overging te omschrijven. Hiermee verwijst men naar de plaats van zijn toevluchtsoord op de bergtoppen. De term zou dus zoiets betekenen als “degene die op de pieken woont.” Dit is wat hem de naam gaf waaronder we hem nu kennen.

Het ras heeft zeer kritieke perioden doorgemaakt, doordat in voorbije tijden veel exemplaren werden opgejaagd en gedood. Dit kwam doordat er een groot aantal exemplaren waren die zich in roedels verzamelden en op agressieve wijze kuddes en zelfs karavanen met mensen aanvielen.

Veel mensen zagen echter ook de mogelijkheden van het ras als waak- en herdershond. Daarom besloten ze ze thuis te gaan trainen, en hun temperament werd gevormd tot dat wat we nu kennen. De Uruguayaanse Kennel Club (KCU) stelde de rasstandaard vast in 1989. De standaard van de Internationale Kynologische Federatie op zijn beurt deed dat pas in 2017.

Kenmerken van de cimarrón uruguayo

Hoewel er grote variabiliteit tussen de exemplaren kan zijn, en dit ras als een middelgrote tot grote hond kan worden ingedeeld, zijn er toch bepaalde kenmerken vastgesteld die het ras gemeenschappelijk heeft. Zo varieert de grootte van volwassen teefjes van 55 tot 58 centimeter, die van reuen van 58 tot 62 centimeter.

Het gewicht varieert van 33 tot 40 kilo bij teefjes en 38 tot 45 kilo bij reuen. Het is een Molosser, vanwege zijn robuustheid, zijn gespierde lichaam, en zijn kracht. Ook zijn poten zijn recht en vrij gespierd, waardoor hij zeer wendbaar is en een goed evenwicht heeft. Bovendien heeft hij een dikke, weinig dragende staart.

Wat zijn kop betreft, zijn de ogen amandelvormig, middelgroot en donker van kleur, wat het dier een doordringende blik geeft. De snuit is wat kort en breed, met een brede, zwarte neus, hoewel die afhankelijk van zijn vacht een andere tint kan hebben.

Zijn oren zijn middelmatig groot, driehoekig en afhangend. Vroeger werden deze geamputeerd, maar gelukkig wordt dit in veel landen al als een illegale praktijk beschouwd.

De vacht van de Cimarrón Uruguayo

De vacht van deze hond heeft een korte, dubbelgelaagde en gladde vacht. Ook is het onderste deel dikker en dichter dan het bovenste. Wat de tinten betreft, worden de gestroomde en de bruine kleuren in elk van hun variëteiten als officieel erkend bij dit hondenras. Hij mag ook witte vlekken hebben, maar alleen als die zich op de borst, de poten, de onderkaak, de keel of de buik bevinden.

Het temperament van de Cimarrón Uruguayo

Deze hond toont zijn sterke karakter en vasthoudendheid vanaf het moment dat hij een pup is. Daarom moet hij vanaf dat moment op de juiste manier opgevoed en gesocialiseerd worden.

Hij kan een erg territoriale hond zijn tegenover andere dieren, die agressief wordt als hij niet goed getraind is. Anderzijds, als de juiste tijd aan zijn training wordt besteed, wordt de Cimarrón Uruguayo een gezellige en gelijkmoedige hond.

Bovendien valt deze hond op door zijn moed en zelfvertrouwen, zodat hij niet opgeeft tot hij zijn doel bereikt heeft. Daarom kan hij soms wat koppig zijn en wordt hij beschreven als een dier met een zeer uitgesproken persoonlijkheid.

Verzorging van de Uruguayaanse cimarrón

De voeding van deze hond moet aangepast zijn aan het leven dat deze klasse van energieke honden vereist. Bovendien moet men het aan de vitale stadia van de hond aanpassen, waardoor de voeding telkens in de voedingsbehoeften voorziet.

Door zijn aard als herders-, waak-, en jachthond is dit ras vaak beter aangepast aan het leven in grote, open ruimten. Als dit niet kan, zijn zowel lichamelijke als geestelijke stimulering nog meer nodig, want beide maken het leven in die kleinere ruimten gemakkelijker.

Lichamelijke beweging moet intensief zijn, minstens een uur per dag. Dit betekent dat, voor deze hond, wandelingen alleen niet voldoende zijn. Hij moet ook rennen en spelen om gezond te kunnen blijven en alle energie die hij heeft kwijt te kunnen.

Een goed idee voor dit ras is om met zijn baasje een of andere sport te beoefenen, zoals behendigheidscircuits te doen. Bij gelegenheden waar de lichaamsbeweging slechts matig kan zijn, moet de tijd ervan langer dan een uur worden.

Hygiëne van de Uruguayaanse marron

De vacht van deze hond vereist een of twee wekelijkse borstelbeurten, om dood haar en het meest oppervlakkige vuil te verwijderen. Dit bevordert de gezondheid van zijn vacht, naast het beperken van het baden tot één keer per anderhalve maand of 2 maanden.

De oren moet men om de 15-20 dagen controleren en schoonmaken. Dit voor het geval er een teveel aan was in zit, mijten, of andere ziekteverwekkers die een infectie bij het dier kunnen veroorzaken. Bovendien moet men, als er geen natuurlijke slijtage is, de nagels van de Cimarrón Uruguayo knippen. Dit om ongemak of beschadiging te voorkomen.

Opleiding van de Cimarrón Uruguayo

De waarheid is dat de opleiding van de Cimarrón Uruguayo niet helemaal eenvoudig is. Dat komt omdat het ras de reputatie heeft zeer koppig en onafhankelijk te zijn, eigenschappen die de opvoeding bemoeilijken.

Het is aanvankelijk geen erg volgzame of gehoorzame hond onder de bevelen van zijn beschermers. Deze sterke persoonlijkheid maakt het van essentieel belang dat hun trainer het dier goed kent en ook kennis heeft van de opvoeding van honden.

Daarom moet je heel constant zijn en positieve bekrachtiging gebruiken als trainingsmethode. Maar zelfs als je er niet zeker van bent dat je goede resultaten kunt bereiken, is het altijd beter naar een professionele hondentrainer te gaan.

Naast wat gezegd is, moet de Cimarrón Uruguayo vanaf de tijd dat hij een puppy is gesocialiseerd worden. Op die manier kan hij als volwassene een gelijkmoedige hond zijn. In het geval dat deze hond als volwassene in het leven van een mens komt, zal een deskundige trainer de beste optie zijn.

De gezondheid van de Cimarrón Uruguayo

Voor een goede gezondheid van de Cimarrón Uruguayo is de bovengenoemde verzorging nodig, evenals bezoeken aan de dierenarts om het dier te vaccineren, te ontwormen, en controles uit te voeren. Gelukkig is dit een hond die van een vrij goede gezondheid geniet. In elk geval kan hij altijd lijden aan bepaalde ziekten die bij dit ras meestal voorkomen. Onder deze ziekten zijn de volgende:

• Hypothyreoïdie. Een aandoening waarbij de schildklier niet genoeg schildklierhormonen aanmaakt.
• Heupdysplasie. Dit is een instabiliteit van het heupgewricht en is typisch voor grote rassen.
• Elleboogdysplasie. Dit is een ziekte die gepaard gaat met artrose en artritis in de elleboog van het dier.
• Maagtorsie. Dit is een typische ernstige maag- en darmaandoening bij honden met een brede borstkas, zoals deze.
• Zwaarlijvigheid.

Is het een goed huisdier?

We kunnen niet zeggen dat de Cimarrón Uruguayo als huisdier afgeraden moet worden. Maar zoals we gezien hebben, is het vanwege zijn temperament niet de meest geschikte hond om als eerste huisdier te hebben.

Zijn opvoeding vereist veel geduld en doorzettingsvermogen, en je moet hem gezelschap geven en het ras goed begrijpen om te weten hoe je ermee om moet gaan. Zo niet, dan moet je bereid zijn te investeren in een kynologisch opvoeder om conflicten in het samenleven te voorkomen.

Daarom moet men over de beslissing om een Cimarrón Uruguayo als huisdier te nemen goed nadenken. Dat geldt natuurlijk bij elke hond en ieder huisdier. Als er uiteindelijk een als gezelschapsdier gekozen wordt, zal hij zijn trouw bewijzen in de loop van 10 tot 13 jaar. Dat is namelijk zijn gemiddelde levensverwachting.