De albino-dobermann: alles over dit ras

De albino-Doberman mist melanine, wat betekent dat er specifieke zorg aan zijn dagelijks leven moet worden toegevoegd. Bovendien valt hij op door zijn zeer merkwaardige huidskleur.

Albinisme is een genetische mutatie. Het wordt gekenmerkt door het ontbreken van pigmentatie in de huid, het haar en de ogen van het individu. Het treft een veelheid van diersoorten in gelijke mate. In het artikel van vandaag vind je informatie over de albino-dobermann, een rasvariëteit die aan deze aandoening lijdt.

Deze honden hebben, net als elk ander ras, specifieke verzorging nodig. Je moet daarmee vertrouwd zijn om ze een goede kwaliteit van leven te geven. Als je ooit een dobermann met deze mutatie gezien hebt, of ermee samenwoont, vind je hier alles wat je moet weten om ze goed te verzorgen, dus mis het niet!

Oorsprong van de dobermann

Dit ras ontstond in Duitsland, waar het ontstond toen men op zoek was naar een hond om belastinginners te begeleiden. Met dit idee in gedachten werden rassen als de Rottweiler, de Beauceron, de Weimaraner, de Manchester terriër, en de Pinscher gekruist, allemaal om een trouwe hond met een dreigend uiterlijk te verkrijgen.

De dobermanns werden later in deze zelfde streek gebruikt als politiehond, en ook als waakhond in boerderijen, en als lijfwacht. Maar buiten instellingen voor wetshandhaving is deze hond populair geworden als gezelschapsdier. Dat is te danken aan de sterke band die hij met zijn baasjes ontwikkelt.

Uiterlijke kenmerken van de albino-dobermann

Een albino-dobermann heeft dezelfde uiterlijke kenmerken als elk ander ras, behalve dat hij lijdt aan een recessief overervende aandoening (albinisme) waarbij de stofwisselingsroute die tyrosine omzet in melanine (het pigment dat de huid, iris en vacht kleurt) verstoord is. Dobermanns hebben geen lichte vachtkleuren, tenzij het albino’s zijn.

Deze honden hebben dus een geheel witte vacht, en ook een roze, ongeschonden huid en lichtblauwe ogen. Afgezien hiervan hebben Dobermanns een slank, atletisch lichaam ondanks hun grote afmetingen, van ongeveer 70 centimeter op de schoft.

Karakter van de albino-dobermann

Het temperament van dit ras, hoewel het van individu tot individu verschilt, neigt naar trouw en enigszins overbeschermend. Het zijn onverschrokken honden die niet zullen aarzelen om de confrontatie aan te gaan met elke situatie waarvan ze denken dat die hun eigenaar bedreigt.

Juist daarom hebben deze honden, naast hun grote energie en grootte, een opvoeding nodig die de socialisatie met vreemden en andere honden versterkt. Dit is een voortdurende bezigheid, maar in ruil daarvoor heb je een geweldige metgezel om mee op stap te gaan voor sport en uitstapjes.

Door de zichtproblemen die met albinisme gepaard gaan, kan een albino-dobermann extra moeilijkheden ondervinden bij het socialiseren. Het zal echter alleen nodig zijn de training aan deze toestand aan te passen. De honden laten zich vooral leiden door reuk.

Speciale verzorging

De verzorging van de albino-dobermann is als die van elke andere hond van dit ras. Hier zijn enkele dingen om rekening mee te houden bij honden met deze kenmerken:

• Zorg voor een goede gebits- en oorhygiëne: alle honden met hangende oren zijn vatbaar voor infectieuze otitis. Anderzijds is dit ras ook vatbaar voor opeenhoping van tandsteen en het ontstaan van parodontitis als je hun gebit niet regelmatig poetst.
• Vaccinaties en ontworming volgens hun schema: zoals bij elke andere hond.
• Routinecontroles bij de dierenarts: het is raadzaam ze niet over te slaan, vooral omdat de vakman elk aan albinisme ontleend probleem gedetailleerder zal kunnen waarnemen.
• Dagelijkse lichaamsbeweging: behalve de overvloedige energie die deze honden hebben, moet je hun spiermassa in goede conditie houden om het ontstaan van lichamelijke kwalen die typisch zijn voor grote rassen, zoals heupdysplasie, te voorkomen of uit te stellen.

Verzorging in verband met albinisme

De huid en de ogen zijn de twee zwakke punten van albino dieren. Het ontbreken van pigmentatie leidt tot het ontbreken van de natuurlijke barrière die het lichaam heeft om zich tegen zonnestraling en de gevaren daarvan te beschermen. Daarom zal een albino-dobermann veel vatbaarder zijn voor huidkanker dan een met melanine.

Het is aan te raden deze honden niet aan zonlicht bloot te stellen. Als dit niet mogelijk is kun je het beste zonnecrèmes gebruiken om ze te beschermen. In elk geval moet je vermijden met je albino-dobermann te wandelen tijdens de heetste uren van de dag en altijd de schaduw opzoeken, vooral in de zomer.

De zon veroorzaakt ook ongemak aan de lichtgekleurde ogen (Engelse link) van albino dieren. Om schade te voorkomen kun je speciale brillen voor honden krijgen die ze tegen de meeste ultraviolette straling beschermen.

Zoals je ziet hebben deze honden dezelfde kenmerken als elke andere dobermann, al is wat extra zorg wel nodig. Bedenk dat adopteren altijd een goede optie is. Daardoor vermindert immers de vraag naar honden die voor specifieke doeleinden gefokt zijn. Ook beperkt het de vraag naar honden met aangeboren problemen die met hun ras te maken hebben.