Waarom je hond niet ophoudt met denken aan eten
Honden hebben veel mooie eigenschappen die boven die andere levende wezens uitsteken. Ze hebben echter ook heel eigenaardige eigenschappen die hen op een heel speciale manier definiëren. Een daarvan is vraatzucht. Ja, deze harige wezens zijn van nature grote eters. Het is iets wat aangeboren in hen is. Weet jij echter waarom je hond niet ophoudt met denken aan eten?
Wellicht ben je vaak thuis aan het koken, en je hondachtige maatje komt als een stofzuiger aanrennen om elk klein stukje dat op de grond gevallen is op te rapen. Het maakt niet uit of hij al gegeten heeft of niet, hij zal het altijd doen. Waarom houdt een hond niet op aan eten te denken? Vandaag op Mijn Dieren kom je daar achter.
Een studie toont aan dat je hond niet ophoudt met denken aan eten om een biologisch doel
Het lijkt erop dat de verandering van een gen dat verband houdt met zwaarlijvigheid bij honden in verband staat met de aandrang die honden hebben om alles wat ze vinden op te eten. Blijkbaar komt deze genetische verandering meer voor bij labradors. Het experiment dat gebruikt werd ontdekte ook dat deze honden gemakkelijk te trainen zijn met slechts één koekje.
Eleanor Raffan, dierenarts aan de Universiteit van Cambridge, was verantwoordelijk voor deze studie die boerderijhonden gebruikte. Van alle honden die in deze studie gebruikt werden, waren labradors het meest zwaarlijvig. Dit ras heeft namelijk de neiging om meer drang om te eten te hebben dan andere hondenrassen.
Deze studie bestond uit het kiezen van 18 zwaarlijvige en 15 slanke honden. Eerst werden de genen die met zwaarlijvigheid te maken hebben geïdentificeerd en men ontdekte dat een variatie in het POMC gen de oorzaak zou kunnen zijn van angsten zwaarlijvigheid. Waarom?
Dit gen is verantwoordelijk voor het vertellen aan de hersenen en de maag dat het lichaam gevoed is en dat er geen behoefte is aan meer voedsel. Het doet dit door een gevoel van verzadiging op te wekken waarin geen plaats meer is voor voedsel.
De variatie van dit gen verhindert echter dat de neuropeptiden en endorfines die verantwoordelijk zijn voor het geven van de opdracht tot verzadiging worden aangemaakt, waardoor aandrang ontstaat.
Maar, zoals eerder gezegd, is het mogelijk dat deze genetische afwijking verklaart waarom labradors de best trainbare honden zijn om als hulphond gebruikt te worden.
Beste hulphonden?
Bij de training tot geleidehond, therapiehond of helper hoort altijd voedsel waar honden dol op zijn. Dit zou kunnen verklaren waarom de meeste honden die voor deze taken worden ingezet labradors zijn.
Volgens Raffan “is het verrassend dat ze zich meer gemotiveerd voelen door voedsel en daarom is hun kans om voor hulp of therapie gekozen te worden veel groter dan die van andere honden van andere rassen.”
Raffan wil het echter niet met zekerheid zeggen. Hoewel het een heel logische hypothese is, zou er te veel over gezegd kunnen worden. Deze hypothese is echter niet bewezen met een wetenschappelijke basis.
Wat als de genen van mijn hond hem er niet van weerhouden denken aan eten?
Wel, je hoeft je geen zorgen te maken als je hond deze genetische afwijking heeft. Ze kunnen namelijk een normaal en gelukkig leven leiden. Je moet echter wel wat extra aandacht geven. Bijvoorbeeld:
- Ze moeten meer bewegen dan gewoonlijk en je moet steeds op de voedselrantsoenen letten.
- Ze mogen niet meer calorieën verbruiken dan ze uitgeven, zodat ze niet zwaarlijvig worden.
- Je moet het voedsel veilig bewaren, of het nu van jou, van de familie of van de honden is. Laat hun zakken voer niet open staan, anders kom je op een dag thuis en is er niets meer over.
- Laat ze niet in de keuken terwijl je kookt. Zet ze desnoods in een aparte ruimte om te voorkomen dat ze binnenkomen. Als je klaar bent, veeg je de vloer goed aan voor je ze weer loslaat.
- Als hun eten veel vet bevat, verwissel het dan voor voer met meer eiwitten, die hen zullen helpen gewicht te verliezen en bij een gezondere levensstijl past.
Hopelijk ben je na het lezen van dit artikel te weten gekomen waarom je hond niet ophoudt met aan eten te denken.