7 ciekawych faktów o szakalach

Być może nieczęsto myślisz o tym zwierzęciu, ale oto kilka ciekawych faktów na temat szakala, których nie możesz przegapić.

Napisane i zweryfikowane przez psychologa Sara González Juárez.

Ostatnia aktualizacja: 25 listopada, 2022

Kiedy myślisz o ciekawostkach o szakalach, możesz nie wymyślić ich zbyt wiele, jeśli nie jesteś znawcą tematu, ponieważ są to dość mało znane zwierzęta w świecie zachodnim. Niewiele o nich wiadomo, częściowo ze względu na ich nieuchwytną naturę, a częściowo z powodu złej (i nieuzasadnionej) reputacji, która im towarzyszy.

Tak więc, aby pomóc Ci nawiązać z nimi nieco lepszy kontakt, znajdziesz tutaj interesujące informacje o ich gatunku, ponieważ są one czymś więcej niż tylko przebiegłymi psami i padlinożercami przemierzającymi pustynie. Mamy nadzieję, że te fakty sprawią, że będziesz chciał dowiedzieć się jeszcze więcej o szakalach, więc czytaj dalej.

Ciekawe fakty o szakalach

Te ciekawe nocne zwierzęta, zamieszkujące południowo-wschodnią Europę, południową Azję, Bliski Wschód i cały kontynent afrykański, są jednymi z najstarszych przedstawicieli rodzaju psowatych ( Canis). Mimo to są jednymi z najbardziej nieznanych, więc poniżej znajdziesz kilka ciekawostek na ich temat, które Cię zainteresują.

1. Etymologia z długą historią

Słowo szakal ma długą historię. W sanskrycie zaczyna się od słowa sṛgālaḥ , które z kolei zostało zaadaptowane w języku perskim, dając początek słowu shaghāl. Stamtąd mamy zapisy w języku tureckim, gdzie nazywa się çakal, by w końcu dojść do najbliższego nam słowa, ciacale, które wywodzi się z języka francuskiego.

2. Są monogamiczne i terytorialne

Te psowate mają tendencję do wybierania partnera, kiedy osiągają dojrzałość płciową, i pozostawania z nim. Każda para broni swojego terytorium poprzez znakowanie moczem i agresję wobec innych par szakali. Częstym sygnałem przed każdym wyjściem jest też wycie i piski, które wykorzystują do ostrzegania innych drapieżników w okolicy.

3. Istnieją tylko 3 gatunki szakali

Istnieje tylko 3 członków tej rodziny psowatych, choć wszystkie można spotkać na kontynencie afrykańskim. Poznajmy ich trochę lepiej:

• Szakal pręgowany (Canis adustus): ten gatunek, w przeciwieństwie do pozostałych, preferuje tereny zalesione. Jest też bardziej towarzyski i mniej agresywny wobec ludzi.
• Szakal złocisty (Canis aureus): niektóre badania wiążą go bardziej z wilkiem szarym i kojotem, ponieważ wydaje się być jednym z przodków psa domowego.
• Szakal czaprakowy (Canis mesomelas): uważany za najstarszego żyjącego przedstawiciela swojego rodzaju. Jest też najbardziej nieustraszony i agresywny, potrafi atakować zwierzęta znacznie większe od siebie.

Niektórzy eksperci włączają do tej listy kaberu etiopskiego (Canis simensis), ponieważ jego uzębienie jest podobne do uzębienia szakali. Jest to również gatunek zagrożony, którego populacja nie przekracza 200 osobników.

4. Mają różną liczbę palców na kończynach

Innym ciekawym faktem dotyczącym szakali jest różnica w liczbie palców między tylnymi i przednimi kończynami. Pierwsze mają tylko 4 palce, drugie 5. Mimo to każdy palec jest uzbrojony w odpowiedni ostry pazur.

5. Potrafią wytrzymać bardzo niskie temperatury

Innym ciekawym faktem dotyczącym szakali jest to, że potrafią przetrwać w bardzo nieprzyjaznym środowisku, a jednym z nich są temperatury, które spadają na pustyniach w nocy. Choć dobrze się czują w zaśnieżonym środowisku, poruszanie się jest dla nich bardzo trudne. Dlatego też często korzystają ze szlaków wytyczonych przez inne zwierzęta.

6. Potrafią żywić się trawą

Chociaż są to głównie zwierzęta mięsożerne, to prawda jest taka, że z powodu całkowitego braku ofiar są w stanie żywić się przez jakiś czas tylko roślinami i owocami, które znajdują się w ich środowisku. Kilkakrotnie widziano je jedzące trawę, gdy populacja zwierząt była zbyt mała.

7. Skąd się wzięła ich zła reputacja

Szakale zawsze miały negatywny wizerunek. Decyduje o tym fakt, że są dość skryte i mają tendencję do podchodzenia do ludzi, by nocą kraść im jedzenie (a nawet przedmioty). Zyskały przez to miano “tchórzy”, ale nic bardziej mylnego.

W rzeczywistości zwierzę łowne nie może być tchórzem, ponieważ jego przetrwanie zależy od śmiałości i skłonności do podejmowania ryzyka. Tym, co sprawia, że ludzie są zazwyczaj niespokojni, jest zburzenie przekonania, że są mądrzejsi niż jakiekolwiek inne zwierzę. Kiedy sprytne psowate, takie jak lis czy szakal, podejmują ryzyko, ocenia się je negatywnie.

Niebezpieczeństwo tej pogardy polega nie tyle na samej idei, którą łatwo obalić, ale na konsekwencjach, jakie ma ona w kontaktach z szakalami. Kiedy nazywa się je tchórzami, łatwiej jest im wybaczyć, że zostały zabite bez powodu. Bądź, że nie wdrożyły strategii ochrony swojego siedliska. Kiedy więc ktoś źle wypowiada się o jakimś zwierzęciu, nie wahaj się użyć swojej wiedzy, aby go obalić: od twojego pozytywnego wpływu może zależeć jego życie.