Co się stanie, jeśli suka nigdy nie zostanie kryta?

Niektórzy uważają, że jeśli pies nigdy nie jest kryty, może stać się agresywny, nieszczęśliwy lub nawet chory. Dowiedz się, czy to prawda.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Georgelin Espinoza Medina.

Ostatnia aktualizacja: 07 czerwca, 2023

Istnieje wiele mitów i legend związanych z naszymi pupilami. W większości przypadków są to tylko opowieści, które nie są obiektywne, ani nie mają nic wspólnego z tym, co faktycznie się dzieje. Jednym z najczęściej słyszanych zdań jest to, że jeśli suka nigdy nie zostanie kryta, to źle, ponieważ staje się agresywna, zwiększa się ryzyko zachorowania na raka lub inną patologię; ale czy tak jest faktycznie?

Rak jest jedną z najbardziej niepokojących patologii dla opiekunów. Dlatego w tym artykule wyjaśniamy wszystkie wątpliwości związane z tym, co dzieje się z psem, jeśli nigdy nie jest krzyżowany lub kryty. Omówimy również ryzyko związane z krzyżowaniem, wiek, w którym można to zrobić i inne szczegóły dotyczące sterylizacji psów. Zacznijmy.

Krzyżowanie/krycie psów

Przede wszystkim należy wyjaśnić, że krzyżowanie jest procesem dość złożonym i delikatnym, więc musisz być pewien tego, co chcesz osiągnąć. Musimy ocenić korzyści i konsekwencje rozmnażania naszych zwierząt, w tym przypadku psów.

Proces ciąży i porodu zawsze wiąże się z pewnym ryzykiem związanym z pewnymi komplikacjami, które mogą się pojawić, takimi jak infekcje, niezdolność do porodu, śmierć płodu w łonie matki, a nawet fizyczne zużycie. Ponadto podczas krycia mogą być przenoszone niektóre choroby seksualne, takie jak bruceloza, herpeswirus, zakaźny nowotwór weneryczny, między innymi.

Tak więc decyzja o rozmnażaniu suki jest decyzją, której nie można podejmować lekkomyślnie. Musimy dokładnie ocenić, czy jesteśmy gotowi wziąć na siebie taką odpowiedzialność i tego konsekwencje.

Oprócz ryzyka związanego z matką i szczeniętami, jest to proces, który generuje dodatkowe wydatki, czas i poświęcenie. Ponadto ważne jest, aby zagwarantować szczeniętom wszystkie warunki. Dzięki temu nie trafią one na ulice lub do schronisk.

W jakim wieku zaleca się rozmnażanie suki?

Ogólnie rzecz biorąc, suki osiągają dojrzałość płciową przed ukończeniem pierwszego roku życia, w wieku około 8-12 miesięcy. Chociaż wartości te mogą się różnić w zależności od różnych czynników, takich jak rasa i wielkość, aby wymienić tylko kilka.

Jednakże, chociaż zwierzęta te mogą być gotowe do rozmnażania od najmłodszych lat, najlepiej jest poczekać na pierwsze krzyżowanie. Najlepiej byłoby to zrobić po przejściu przez suki trzeciej rui, aby ich ciała były wystarczająco wzmocnione i przygotowane do procesu ciąży i porodu.

Co się stanie, jeśli suka nigdy nie zostanie kryta?

Jak widzieliśmy, krzyżowanie suki niesie ze sobą również szereg negatywnych aspektów, o których należy pamiętać przy podejmowaniu decyzji o rozmnażaniu naszego zwierzaka.

Z jednej strony, ciąża i poród powodują fizyczne zużycie zwierzęcia. Z drugiej strony zawsze istnieje ukryte ryzyko powikłań podczas ciąży, porodu lub podczas wychowywania szczeniąt.

Ponadto na stronie internetowej Revista Global de la Universidad Nacional Autónoma de México wspomniano, że zwierzęta domowe nie odczuwają potrzeby posiadania potomstwa, więc nie będą z tego powodu nieszczęśliwsze. Z medycznego punktu widzenia lepiej jest je wysterylizować. Wynika to ze zmniejszonego prawdopodobieństwa wystąpienia nowotworów sutka (zarówno złośliwych, jak i łagodnych).

Kolejną kwestią, którą należy wyjaśnić, jest to, że nie wszystkie zwierzęta można krzyżować. Istnieją zwierzęta, które genetycznie nie nadają się do hodowli, ze względu na cechy fizyczne, wady wrodzone lub nawet charakter. Pamiętaj, że istnieje wiele cech, które mogą być dziedziczone i przekazywane z pokolenia na pokolenie, w tym agresywność.

Chociaż dziedziczność nie w pełni decyduje o tym, jakie będzie każde potomstwo, ponieważ środowisko również ma wpływ, zawsze lepiej jest krzyżować zdrowe osobniki w dobrej kondycji fizycznej. Jeśli tak nie jest, powinniśmy porzucić pomysł krycia naszego zwierzaka.

Co więcej, niehodowanie ich nie ma wpływu na ich zdrowie (ani emocjonalne, ani fizyczne), jak stwierdził ekspert ze strony internetowej Universidad Nacional del Centro de la Provincia de Buenos Aires. W związku z tym nie musi to być czynność obowiązkowa.

Czy muszę czekać, aż mój pies będzie miał szczenięta, aby go wysterylizować?

Jak wspomina Związek Kynologiczny, jak dotąd nie udowodniono żadnych korzyści wynikających z tego, że pies rodzi miot przed kastracją.

Ponadto, jak wspomniano powyżej, proces ciąży i porodu może wiązać się z pewnym ryzykiem dla zwierzęcia. I dodatkowo wychowanie szczeniąt generuje koszty, czas i cierpliwość dla opiekunów.

Z drugiej strony, wczesna sterylizacja, przed pierwszą rują, może zmniejszyć (z większym prawdopodobieństwem) ryzyko zachorowania na raka piersi, macicy lub jajników. Opisano to szczegółowo w Procuraduría Ambiental y del Ordenamiento Territorial del Gobierno de la Ciudad de México. Podobnie, eliminuje to możliwość niechcianej ciąży u naszego zwierzaka.

Jednak kwestia wczesnej sterylizacji jest kontrowersyjna, ponieważ niektórzy eksperci mogą zdecydować się poczekać na pierwszy sezon rui. Ma to na celu umożliwienie hormonom dojrzewania jajników i zmniejszenie ryzyka innych schorzeń, które mogą wystąpić później.

Ponadto wychowanie szczeniąt generuje koszty, czas i cierpliwość opiekunów.

Na tle tej niepewności Brytyjskie Stowarzyszenie Weterynaryjne stwierdza, że nie ma wystarczających dowodów naukowych na wczesną kastrację u psów. Zaleca się, aby Twój weterynarz poprowadził Cię i pomógł ustalić, co jest najlepsze dla Twojego zwierzaka, aby zapewnić mu przede wszystkim zdrowie.

Podejmowanie świadomych decyzji

Więc jest w porządku, jeśli nie dojdzie do krzyżowania psa. Wbrew mitom, nie zmieni swojego temperamentu, nie będzie nieszczęśliwy, nie zachoruje na raka ani żadną inną chorobę. W przeciwieństwie do krzyżowania, krycia i ciąży, gdzie mogą wystąpić komplikacje lub ryzyko.

W każdym razie musimy być bardzo zdeterminowani, co chcemy zrobić z naszym zwierzakiem i zawsze dbać o jego dobrostan, korzystając z porady lekarza weterynarii.