Czy całowanie zwierząt domowych w pyszczek jest bezpieczne?
To normalne, że kochamy zwierzęta tak bardzo, że w pewnym momencie dnia czujemy potrzebę pocałowania, pogłaskania lub przytulenia ich. Mimo że niektóre z tych czynności są powszechne, a nawet częste, całowanie zwierząt w pyszczek nie zawsze jest postrzegane jako dobre lub właściwe. Dla ludzi całowanie jest formą ekspresji cielesnej, która między innymi reprezentuje głębokie uczucie do osoby lub zwierzęcia. Jednak czynność ta może być uważana za niehigieniczną ze względu na kontakt z bakteriami, które żyją w jamach ustnych zwierząt. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, czy powinno się całować zwierzę.
Bakterie w jamie ustnej
Jama ustna zwierząt jest wilgotnym, ciepłym i bogatym w składniki odżywcze mikrośrodowiskiem, odpowiednim dla rozwoju różnych bakterii. Kiedy zdrowie jamy ustnej jest prawidłowo utrzymywane, ta grupa mikroorganizmów nie stanowi zagrożenia. Możliwe jest jednak zaburzenie równowagi w ich składzie, co prowadzi do problemów, takich jak zapalenie dziąseł czy inne infekcje.
Jakkolwiek dziwnie to brzmi, społeczność bakterii żyjących w jamie ustnej (mikrobiota) tworzy mutualistyczny związek symbiotyczny ze zwierzętami. Oznacza to, że zarówno mikroorganizmy, jak i gospodarz czerpią korzyści z tej interakcji. Tak więc, podczas gdy jama ustna służy jako schronienie dla bakterii, bakterie z kolei tworzą stabilny mikroekosystem, który reguluje obecność pewnych patogenów.
Według badań opublikowanych w czasopiśmie Nova, skład mikrobioty jamy ustnej zmienia się w zależności od takich czynników, jak wiek, dieta, stan odporności i higiena. Te aspekty zmieniają się w trakcie życia zwierząt, co oznacza, że w pewnych sytuacjach prawdopodobieństwo wystąpienia patologii dotyczących jamy ustnej jest większe.
Przeczytaj także: Opieka stomatologiczna dla starszych psów
Różnice między mikrobiotą jamy ustnej ludzi i zwierząt
Jak już wspomniano, zarówno zwierzęta domowe, jak i ludzie mają w jamie ustnej mikrobiotę, która przez większość czasu pozostaje stabilna. Jednak u każdego gatunku występują subtelne różnice w składzie “zdrowych” bakterii żyjących w błonie śluzowej jamy ustnej.
W badaniu opublikowanym w czasopiśmie CES Odontología stwierdzono, że w ludzkiej mikrobiocie jamy ustnej dominują bakterie z rodzaju Streptococcus, Actinomyces, Veillonella i Neisseria. W równowadze utrzymują one zdrowie jamy ustnej i chronią ją przed patogenami, ale są też częścią winowajców powodujących zmiany chorobowe, takie jak próchnica, zapalenie migdałków, zapalenie dziąseł i zapalenie przyzębia.
Chociaż większość z powyższych grup bakterii jest obecna w jamie ustnej innych zwierząt, istnieją pewne różnice, które zmieniają obraz sytuacji. Na przykład u psów występują mikroorganizmy pochodzenia kałowego (fekalnego). Według artykułu opublikowanego w Revista de Investigaciones Veterinarias del Perú, jest to częściowo spowodowane ich nawykami higienicznymi i zjawiskami atopowymi, takimi jak koprofagia.
Podobnie u kotów w jamie ustnej występują bakterie pochodzenia kałowego, na przykład z rodzaju Pasteurella. Według badań opublikowanych w czasopiśmie Animal Science and Biotechnologies ten rodzaj mikrobioty nie wydaje się stanowić problemu zdrowotnego dla zwierząt. Wręcz przeciwnie, są one niezbędnym elementem utrzymania zdrowia zębów zarówno psów, jak i kotów.
Czy całowanie zwierząt domowych w pyszczek jest szkodliwe?
Jak możesz sobie wyobrazić, prosta czynność całowania zwierząt domowych ułatwia bakteriom z ich jamy ustnej przedostanie się do ust ich opiekunów. W rezultacie może dojść do zakłócenia ochronnej równowagi mikrobioty jamy ustnej, co może doprowadzić do poważnej infekcji.
Choć prawdą jest, że w optymalnym stanie zdrowia i przy prawidłowych nawykach higienicznych taki scenariusz jest mało prawdopodobny, nigdy nie można go całkowicie wykluczyć. Dlatego zaleca się zachowanie ostrożności podczas okazywania uczuć zwierzętom domowym i unikanie całowania ich pyszczków. Zwłaszcza gdy występuje któryś z poniższych czynników ryzyka:
- Opiekun cierpi na niedobór odporności lub choroby przewlekłe: ułatwia to złapanie infekcji.
- Pupil ma chorobę przyzębia: powoduje ona brak równowagi w mikrobiocie jamy ustnej zwierzęcia i sprzyja obecności patogenów.
- Zwierzę zjada swoje odchody: kontakt z odchodami zwiększa zbytnio obecność pasożytów i innych bakterii, takich jak Escherichia coli.
- Zwierzę jest egzotyczne: niektóre zwierzęta, takie jak gady, są nosicielami bakterii stanowiących duże zagrożenie dla zdrowia, takich jak Salmonella spp. Pasturella multocida (powodującą zapalenie opon mózgowych), dlatego nie jest dobrym pomysłem próbowanie ich pocałować.
Należy podkreślić, że chociaż pocałunek nie spowoduje poważnej choroby, to ryzyko, na jakie się narażasz, jest większe niż korzyści, jakie osiągniesz. Istnieje wiele innych sposobów okazywania uczuć pupilowi, które nie wymagają narażania zdrowia. Spróbuj więc zastosować inne alternatywy dla tego aktu.
You might be interested in: Jakich infekcji możemy się nabawić, całując naszego psa w usta
Nie wszystkie zwierzęta doceniają pocałunki
Chociaż dla ludzi całowanie ukochanej osoby w usta jest aktem czułości, dla zwierząt domowych nie ma takiego samego znaczenia. Niektóre z nich mogą odebrać to jako znak zagrożenia i zaatakować opiekuna przy najmniejszej prowokacji.
Oczywiście nie wszystkie zwierzęta zachowają się agresywnie w odpowiedzi na pocałunek, ale należy zachować ostrożność, aby uniknąć poważnych obrażeń. Zwłaszcza, że drapanie wrażliwych okolic oczu może doprowadzić do niespodziewanych komplikacji.
Całowanie swojego pupila nie powinno być czynnością częstą i nieostrożną, ponieważ jego konsekwencje mają wielorakie konsekwencje zdrowotne. Jeśli to możliwe, szukaj alternatywnych rozwiązań, które pozwolą Ci nawiązać kontakt z Twoim towarzyszem bez naruszania jego przestrzeni prywatnej i narażania się na ryzyko. Dbaj o siebie i o nich.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Corrales MSc, L. C., Antolinez-Romero, D. M., Bohórquez-Macías, J. A., & Corredor-Vargas, A. M. (2019). Identificación de microbiota bucal en caninos en estado de abandono. Nova, 17(32), 39-64. https://repositorio.unicolmayor.edu.co/handle/unicolmayor/4472
- Serrano-Coll, H. A., Sánchez-Jiménez, M., & Cardona-Castro, N. (2015). Conocimiento de la microbiota de la cavidad oral a través de la metagenómica. CES Odontología, 28(2), 112-118. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=5284608
- Zambori, C., Tirziu, E., Nichita, I., Cumpanasoiu, C., Gros, R. V., Seres, M., … & Mot, D. (2012). Biofilm implication in oral diseases of dogs and cats. Anim. Sci. Biotechnol, 45(2), 208. http://spasb.ro/index.php/spasb/article/view/373
- Ebrahimi, A., Oskuiezadeh, K., & Khoshnevisan, R. (2010). A study on the prevalent bacterial population in oral cavity of owned healthy dogs and cats. Intas Polivet, 11(2), 271-273. https://www.indianjournals.com/ijor.aspx?target=ijor:ipo&volume=11&issue=2&article=060
- Razali, K., Kaidi, R., Abdelli, A., Menoueri, M. N., & Ait-Oudhia, K. (2020). Oral flora of stray dogs and cats in Algeria: Pasteurella and other zoonotic bacteria. Veterinary World, 13(12), 2806. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7811559/
- Sturgeon, A., Pinder, S. L., Costa, M. C., & Weese, J. S. (2014). Characterization of the oral microbiota of healthy cats using next-generation sequencing. The Veterinary Journal, 201(2), 223-229. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1090023314000495
- Cruz Quintana, S. M., Díaz Sjostrom, P., Arias Socarrás, D., & Mazón Baldeón, G. M. (2017). Microbiota de los ecosistemas de la cavidad bucal. Revista Cubana de Estomatología, 54(1), 84-99. https://www.redalyc.org/journal/3786/378663196011/movil/
- Berbes, A. A., Contrera, M. G., Díaz, F. A. G., García, A. C., Barroso, M. G., Pérez, M. S., … & Aleaga, Y. A. (2012). Flora bucal en perros de la raza Beagle con enfermedad periodontal inducida. REDVET. Revista Electrónica de Veterinaria, 13(1), 1-10. https://www.redalyc.org/articulo.oa?id=63623398006