Czy modliszka zwyczajna jest trująca?

4 minuty

W wielu rejonach wiejskich modliszki są uważane za jadowite. Na ile prawdziwa jest ta legenda i czy spotkanie z nimi jest naprawdę niebezpieczne? Oto odpowiedzi.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Samuel Sanchez.

Ostatnia aktualizacja: 18 kwietnia, 2023

Modliszka zwyczajna to obco wyglądające zwierzę, które w równym stopniu przyciąga legendy i fascynację. Jej powiększone oczy, ruchoma głowa i haczykowate kończyny przednie nie pozostawiają nikogo obojętnym. Tak wiele przystosowań do polowania w jednym organizmie sprawia, że zastanawiamy się, czy modliszka jest jadowita?

W tym miejscu przeanalizujemy techniki obronne tego ciekawego owada, ale przewidujemy, że jest on znacznie mniej niebezpieczny, niż sugeruje jego wygląd. Chcesz poznać modliszkę i jej krewnych? Koniecznie przeczytaj!

Czym są modliszki?

Zanim odpowiemy na nurtujące nas pytanie, warto wiedzieć, czym są modliszki i poznać ich ogólne cechy. Te ciekawe bezkręgowce są owadami (klasa Insecta) należącymi do rzędu Modliszkowatych (Mantodea), który obejmuje około 2400 gatunków w 460 różnych rodzajach.

Modliszki występują we wszystkich kolorach i rozmiarach, ale wszystkie mają kilka cech typowych dla innych owadów: głowę z żuchwą, oczy złożone, 3 oczy proste i czułki; tułów z 3 parami odnóży i 2 parami skrzydeł oraz stosunkowo gruby odwłok, w którym znajdują się narządy trawienne i rozrodcze.

Modliszki wyróżniają się tym, że mają pierwszą parę kończyn “wygiętych” w kształt haka, co nadaje im wygląd modlących się (stąd ich potoczna nazwa). Charakteryzuje je jednak także zawrotny proces rozrodczy, stereopsja wzrokowa, zdolność do obracania głowy o 180° i wiele innych.

Istnieją tysiące gatunków modliszek, w tym następujące:

Modliszka storczykowa (Hymenopus coronatus): pochodzi z Malezji, Indonezji, Tajlandii, Birmy i Sumatry. Charakteryzuje się biało-różowym ubarwieniem i nietypową morfologią, dzięki której próbuje kamuflować się na płatkach różnych gatunków roślin. Samice są znacznie większe od samców.
Modliszka diabelska (Idolomantis diabolica): dorosłe osobniki rzucają się w oczy ze względu na swój duży rozmiar, który wynosi od 13 centymetrów u samic do 10 centymetrów u samców. Występuje w Kenii, Malawi, Etiopii, Somalii i innych regionach Afryki.
Modliszka zwyczajna (Mantis religiosa): prawdopodobnie najbardziej znany gatunek modliszki na świecie. Występuje w całym starym świecie (Eurazja) i ma raczej proste, zielonkawe lub słomkowe ubarwienie.

Moglibyśmy tak długo wymieniać gatunki modliszek, aż powstałaby książka, ponieważ jest ich ponad 2000 i wszystkie są fascynujące. Chcielibyśmy jednak zwrócić uwagę na gatunek modliszki zwyczajnej, ponieważ to właśnie on prawdopodobnie w pierwszej kolejności wywołał pytanie, które zadałeś. Przejdźmy do rzeczy!

Czy modliszka jest trująca?

Odpowiedź na to pytanie jest prosta i oczywista: nie, wcale nie. Żaden gatunek modliszki nie syntetyzuje silnych toksyn w specjalnych gruczołach, a co więcej, wszystkie nie mają zmodyfikowanych organów (takich jak żądła, kły czy szczypce), by je wstrzykiwać. Innymi słowy, nie są ani toksyczne (nie syntetyzują toksycznych związków), ani trujące (nie mogą ich wstrzykiwać).

Najprawdopodobniej przekonanie, że modliszka zwyczajna jest trująca, wzięło się z jej wyglądu i zachowania. Jest to zwierzę o obcej morfologii, które ma doskonałe zdolności drapieżnicze. Jak osiąga to bez zaszczepienia ofiary toksynami? Oto jak.

Polowanie modliszki

Modliszki są mięsożercami generalistycznymi, czyli żywią się każdym mniejszym od siebie zwierzęciem, które przejdzie przed nimi. Gatunki żyjące w górnych partiach roślin preferują zwykle ofiary latające (muchy i ćmy), a te większe, cięższe mogą nawet sporadycznie łapać gekony i małe gryzonie.

Kończyny odgrywają w tym procesie zasadniczą rolę. Modliszka ma pierwszą parę nóg o charakterze drapieżnym, w której kość łokciowa i krętarz są połączone, tworząc widoczną podstawę. Kość udowa jest najmocniejszym i najbardziej widocznym segmentem i zawiera serię wewnętrznych “kolców”, które pomagają w chwytaniu ofiar. Piszczel stanowi koniec pazura i jest silnie ząbkowany.

Dzięki budowie kończyn modliszki muszą polegać na szybkości, wzroku i kamuflażu, aby zasadzić się i upolować ofiarę. Kiedy już złapią ofiarę między swoje raptularzowe nogi, bardzo trudno jest jej uciec.

Przeczytaj również: Modliczka – najbardziej religijne owady świata

Modliszki nie potrzebują jadu. Ich nogi są wystarczająco silne, by utrzymać ofiarę w miejscu, podczas gdy jest ona zjadana żywcem.

Co robić, gdy ugryzie mnie modliszka?

Modliszki (i wszystkie inne modliszki) nie mają jadu, ale mają szczęki zdolne do rozerwania ciała i zwłok owadów. Modliszka nigdy nie zaatakuje Cię sama, ale możesz zostać ugryziony, jeśli będziesz się z nią niewłaściwie obchodzić.

Chociaż te owady nie są jadowite, istnieją pewne zasady, których należy przestrzegać, aby zdezynfekować ranę w przypadku ugryzienia. Przedstawiamy je w poniższym zestawieniu:

Zmocz ręce letnią wodą.
Nałóż na ręce mydło (w postaci żelu lub kostki) i przetrzyj nim ranę.
Myj zaatakowane miejsce przez co najmniej 20 sekund. Pamiętaj o odkażeniu całego miejsca ugryzienia i przyległych struktur.
Zmyj mydło i osusz miejsce ukąszenia.
W przypadku krwawienia zastosuj opatrunek lub watę w celu ułatwienia krzepnięcia krwi i załóż opaskę.

Większość modliszek sprawia, że ugryzienie jest równoważne zadrapaniu, ale większe gatunki (niektóre z rodzaju Hierodula) mogą naruszyć ludzką skórę i spowodować niewielkie krwawienie. Jak można sobie wyobrazić, zawsze najlepiej podziwiać je z daleka, aby uniknąć nieszczęścia.

Po przeczytaniu tego tekstu jest bardziej niż jasne, że modliszka nie jest jadowita, ani ona, ani żaden inny gatunek należący do rzędu Modliszkowatych (Mantodea). Jednak owadom tym nie brakuje narzędzi, a ich potężne kończyny wystarczają, by utrzymać ofiarę w bezruchu, gdy jest zjadana żywcem.