Grubogonik – poznaj 7 ciekawych faktów
Grubogonik, torbacz to jedna z najbardziej osobliwych grup w królestwie zwierząt. Charakteryzuje je marsupium, czyli rodzaj woreczka znajdującego się w ich brzuchu i służącego do inkubacji młodych. Jakby tego było mało, występuje tu ogromna różnorodność okazów, od tak dużych jak kangury po małe, jak grubogonik.
Choć z wyglądu bardzo przypomina mysz, grubogonik jest w rzeczywistości małym torbaczem należącym do grupy niełazokształtnych (dasyuridów). W rzeczywistości oznacza to, że dzieli pokrewieństwo z innymi znanymi gatunkami, takimi jak niełazy czy nawet diabły tasmańskie. Czytaj dalej i odkryj inne ciekawostki o grubogonikach.
Kim jest grubogonik?
Mimo swojego wyglądu grubogonik nie może być uznany za szczura ani mysz, ponieważ nie jest spokrewniony z gryzoniami. Mają średnio 25 centymetrów długości i ważą około 70 gramów. Są dość mocno owłosione, a większość z nich ma szare lub brązowe ubarwienie.
Ponadto grubogonek ma ogon, którego długość zależy od gatunku. Jest to ważna cecha, ponieważ wiele zwierząt przechowuje swoje zasoby (tłuszczu) w tej strukturze. Dzięki tej strategii są w stanie przetrwać, gdy w ich siedlisku brakuje pożywienia.
Mało znane fakty o grubogoniku
Oprócz tego, że jest to charyzmatyczny, mały i osobliwy gatunek, ten marsupial kryje w sobie kilka innych faktów dotyczących jego biologii. Oto kilka ciekawych faktów na temat grubogonika.
1. Istnieje kilka gatunków
Termin “grubogonik jest używany do nazwania wszystkich gatunków zgrupowanych w rodzaju Sminthopsis. Obecnie istnieje ponad 20 różnych rodzajów grubogoników, a także kilka zapisów szczątków kopalnych. Jednym z najbardziej popularnych okazów jest grubogonik australijski, który ma szerokie rozmieszczenie w Australii.
2. Są one najbardziej spokrewnione z niełazami
Zarówno grubogonik, jak i niełaz są zwierzętami spokrewnionymi. Oba należą do grupy Dasyuridae, która charakteryzuje się tym, że wszyscy jej przedstawiciele są mięsożerni i mają zęby dobrze przystosowane do jedzenia mięsa. Oczywiście nadal istnieją pewne problemy z taksonomiczną klasyfikacją tej grupy, co oznacza, że w przyszłości może ona ulec zmianie.
3. Mają trójbarwne widzenie
Większość ssaków ma zazwyczaj dichromatyczne widzenie, postrzegając jedynie gamę kolorów składających się z odcieni zielonego i niebieskiego. Jednak jedną z najciekawszych ciekawostek dotyczących grubogoników jest to, że mają trójbarwny wzrok. Oznacza to, że postrzegają kolory zielony, niebieski i żółty, podobnie jak ludzie “obserwują”.
4. Potrafią zapaść w letarg, by oszczędzać zasoby
Naturalnym środowiskiem grubogoników są zwykle środowiska jałowe o ekstremalnym klimacie, dlatego opracował on różne strategie radzenia sobie z nimi. Jednym z nich jest dzienny letarg, który polega na obniżeniu tempa metabolizmu i temperatury ciała do minimum. Zmniejsza to zużycie energii (składników odżywczych) i umożliwia przetrwanie, gdy zasoby są ograniczone.
5. Śpi ze swoją ofiarą
Środowiska pustynne są jednymi z najtrudniejszych do pokonania. Dzieje się tak, ponieważ w ciągu dnia temperatura wzrasta do ponad 40 stopni Celsjusza, a w nocy spada do około minus 2 stopni Celsjusza. Z tego powodu mniszek ma tendencję do spania w małych podziemnych kryjówkach, w których nawet pozwala się ukryć innym małym zwierzętom, żeby się ogrzać.
To ciekawe zachowanie sprawia, że niektóre gryzonie podchodzą do niego i śpią z nim. Jednak te zwierzęta są naturalną ofiarą niektórych gatunków mniszek, więc muszą się budzić wcześniej, żeby uciec i uratować swoje życie.
6. Mają krótki okres ciąży
Grubogoniki mają jeden z najkrótszych okresów ciąży w królestwie zwierząt. Podczas gdy u większości grubogoników okres ciąży trwa jeden lub kilka miesięcy, u tego małego torbacza trwa około 13 dni. W rzeczywistości, kundelek pasiasty (Sminthopsis macroura) potrzebuje tylko 9 dni.
7. Stosunkowo krótka żywotność
Ze względu na swój rozmiar i fakt, że są łatwą zdobyczą dla wielu innych drapieżników, mniszki mają stosunkowo krótką żywotność. Prawdą jest, że zależy to w dużej mierze od gatunku, o którym mówisz, ale ogólnie rzecz biorąc, ten torbacz może żyć od 15 miesięcy do 5 lat.
Jak widzisz, grubogonik to małe zwierzę, które kryje w sobie wiele ciekawostek dotyczących jego naturalnego życia. Pomimo swoich rozmiarów, opracowały niesamowite strategie, które znacznie przewyższają większe zwierzęta. To tylko kolejny przykład na to, jak niesamowita i różnorodna może być przyroda.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Selwood, L., & Woolley, P. A. (1991). A timetable of embryonic development, and ovarian and uterine changes during pregnancy, in the stripe-faced dunnart, Sminthopsis macroura (Marsupialia: Dasyuridae). Reproduction, 91(1), 213-227.
- Ebeling, W., Natoli, R. C., & Hemmi, J. M. (2010). Diversity of color vision: not all Australian marsupials are trichromatic. PLoS One, 5(12), e14231.
- Stannard, H. J., McAllan, B. M., & Old, J. M. (2014). Dietary composition and nutritional outcomes in two marsupials, Sminthopsis macroura and S. crassicaudata. Journal of Mammalogy, 95(3), 503-515.
- Withers, K. W., White, D. H., & Billingsley, J. (2000). Torpor in the carnivorous marsupial Sminthopsis macroura: effects of food quality and quantity. In Life in the Cold (pp. 127-137). Springer, Berlin, Heidelberg.
- Tyndale-Biscoe, Hugh (2005). Vida de los marsupiales. Publicación CSIRO. ISBN 0-643-06257-2.