Najbardziej niebezpieczne zwierzęta w Ameryce Łacińskiej

Ameryka Łacińska jest regionem numer jeden na świecie pod względem bioróżnorodności, charakteryzującym się różnorodnością gatunków fauny i flory. Na jego terenach możemy spotkać najbardziej zabójcze i niebezpieczne dla ludzi dzikie zwierzęta.
Najbardziej niebezpieczne zwierzęta w Ameryce Łacińskiej

Ostatnia aktualizacja: 21 kwietnia, 2022

Ameryka Łacińska jest domem dla około 60% zwierząt lądowych i wodnych na świecie. Na kraje, takie jak Brazylia i Kolumbia przypada odpowiednio 15% i 10% światowej bioróżnorodności. Chociaż w niektórych rejonach wciąż istnieją niezidentyfikowane gatunki, tak jak w Amazonii, niektóre zwierzęta są znane z tego, że są niebezpieczne, a tym samym stanowią realne zagrożenie dla życia człowieka,

W poniższym artykule przedstawimy najbardziej niebezpieczne zwierzęta Ameryki Łacińskiej, sklasyfikowane według liczby ofiar śmiertelnych, które powodują w ciągu roku.

1. Wałęsak brazylijski

Ten rodzaj pajęczaków, składający się z 8 różnych gatunków, jest uważany za najbardziej jadowite pająki na świecie. Według badań ustalono, że niektóre gatunki mogą zabić małego ssaka, podając mu zaledwie 0,006 mg neurotoksyny. Są to również duże stawonogi, osiągające długość do 17 cm. Charakteryzują się silnym temperamentem, ponieważ są dość agresywne i wrogo nastawione do wszelkich zagrożeń.

Żywią się gadami, płazami i owadami, choć mogą nawet polować na niektóre ssaki, takie jak myszy. Występują w dżunglowych rejonach Ameryki Południowej, w krajach takich jak Brazylia, Kolumbia, Peru i Wenezuela.

2. Anakonda

Sklasyfikowana jako największy wąż na świecie, to wspaniałe zwierzę może osiągnąć ponad 10 metrów długości i ważyć ponad 2 tony. Mimo że nie ma jadu, poluje na swoje ofiary metodą zwężania. Polega ona na duszeniu i wywieraniu nacisku na klatkę piersiową ofiary, aż do momentu jej uduszenia. Jest mięsożercą, w jego diecie znajdują się duże i małe ssaki, ptaki i inne gady.

Dzięki doskonałym zdolnościom pływackim woli polować na swoje ofiary w wodzie, ponieważ na lądzie jest nieco wolniejsza. Mimo że ich atak na ludzi nie jest instynktowny, są to niebezpieczne zwierzęta, ponieważ odnotowano przypadki, w których całkowicie pożerały człowieka. Zazwyczaj zamieszkują tropikalne lasy deszczowe, bagna i sawanny w krajach, takich jak Wenezuela, Brazylia i Kolumbia.

3. Żarłacz tępogłowy

Żarłacz tępogłowy, znany też jako żarłach wielkogłowy, występuje we wszystkich tropikalnych wodach naszej planety. W Ameryce Łacińskiej można go spotkać w Amazonii, w jeziorze Cocibolca, na Kostaryce i na Atlantyku, od Antyli, Kolumbii i Wenezueli po Brazylię.

Istnieją doniesienia o spotkaniach z rekinami tępogłowymi o długości czterech metrów i wadze ponad 300 kilogramów.

Zachowuje się agresywnie i jest aktywnym łowcą. Żywi się rybami lub innymi zwierzętami, takimi jak delfiny, żółwie i ptaki. Żarłacz tępogłowy ma pewną cechę, która czyni go wyjątkowym w obrębie gatunku, a jest nią zdolność do wchodzenia i pozostawania przez długi czas w słodkiej wodzie. Jest to możliwe dzięki zatrzymywaniu i regulacji soli przez wyspecjalizowane gruczoły, nerki i wątrobę. Są one uważane za bardzo niebezpieczne dla ludzi.

4. Pszczoła zabójca

Pojawienie się pszczoły zabójcy w Ameryce datuje się na lata 50. ubiegłego wieku, kiedy to kilku pszczelarzy sprowadziło matki pszczele z kontynentu afrykańskiego do Brazylii. Miało to na celu poprawę wskaźników produkcyjnych.

W wyniku krzyżowania matek pszczelich z pszczołami domowymi powstała hybryda zawierająca informacje genetyczne pochodzące od europejskich pszczół miodnych i afrykańskich pszczół miodnych. W wyniku tej krzyżówki powstały silniejsze, wytrzymalsze i bardziej agresywne owady. Niestety, mieszańce te uciekły i szybko rozprzestrzeniły się po obu Amerykach.

Pszczoły te mają tendencję do szybkiego atakowania w przypadku niepokojenia, podążając za ofiarą nawet do czterystu metrów od ula. Mogą to być niebezpieczne zwierzęta, ponieważ ich żądło może być śmiertelne dla osoby nadwrażliwej. Z drugiej strony, jeśli zwykły człowiek zostanie wystarczająco użądlony, może rozwinąć się u niego stan anafilaktyczny i umrzeć.

5. Żararaka urutu

Żararaka urutu jest średniej wielkości wężem o mocnej budowie ciała, osiągającym długość do 1,5 metra. Jego ubarwienie jest ciemnobrązowe z różnymi plamkami wokół ciała. Jest nocny, poluje na małe gryzonie, takie jak myszy. Zasiedla na ogół tereny skaliste i wilgotne, choć można go spotkać także na pastwiskach i plantacjach.

Jest bardzo jadowity i znany jest z tego, że powoduje wiele wypadków z udziałem zwierząt w krajach Ameryki Łacińskiej, takich jak Brazylia. Występuje głównie w południowej Brazylii, a także w północnej części Paragwaju i Argentyny.

6. Krokodyl amerykański

Krokodyl amerykański jest jednym z największych gadów w królestwie zwierząt, osiąga długość do 6 metrów i wagę do 500 kilogramów. Ma długą, wąską głowę i ciało pokryte twardymi, jasnymi łuskami. Jego dieta składa się głównie ze ssaków, ptaków i ryb.

Występuje w Ameryce Łacińskiej, głównie w Wenezueli i Peru. W innych krajach regionu jego liczebność zmniejszyła się z powodu nieselektywnych polowań. Sytuacja ta doprowadziła do uznania krokodyla amerykańskiego za gatunek zagrożony wyginięciem.

Choć odnotowano niewiele przypadków ataków na ludzi, spotkania z tym zwierzęciem mogą być niebezpieczne i śmiertelne.

7. Wampiry

Słynący z tego, że jest jedynym latającym ssakiem żywiącym się wyłącznie krwią, nietoperz wampir jest małym zwierzęciem o krótkim, szorstkim futrze. Posiada specyficzne przystosowania morfologiczne do żerowania, takie jak spłaszczony pysk i wyspecjalizowane zęby.

Wampir, w ciągu dnia zwykle znajduje schronienie w pustych pniach lub jaskiniach, tworząc kolonie, które mogą liczyć od 100 do miliona osobników. W nocy wychodzi, by żywić się krwią kręgowców. Ma upodobanie do krwi bydlęcej, choć odnotowano, że w niektórych miejscach żywi się kurczakami.

Jego odżywianie musi być stałe, ponieważ w ciągu 48 godzin może umrzeć z głodu. To zwierzę jest naprawdę niebezpieczne dla ludzi, ponieważ jego ugryzienie może doprowadzić do przeniesienia śmiertelnych chorób, takich jak wścieklizna. Występuje w wielu rejonach Meksyku, Chile, Argentyny i Urugwaju.

8. Zajadkowate

Zajadkowate to owady należące do rodziny Reduvidae, która obejmuje 7000 gatunków Heteroptera. Mają wydłużoną głowę, wąską szyję, długie nogi i wydatny dziób. Zazwyczaj mają od 4 do 40 mm długości.

Zazwyczaj żywią się innymi owadami, wstrzykując im przez dziób śmiertelną ślinę, która upłynnia ofiarę w środku, a następnie jest przez nią wchłaniana. Zwierzęta te występują w większości krajów Ameryki Łacińskiej, na łąkach i w uprawach.

Te małe owady mogą być naprawdę niebezpieczne dla ludzi, ponieważ ich ukąszenie jest bardzo bolesne i wywołuje poważne reakcje alergiczne. Jednak prawdziwe ryzyko wiąże się z przenoszeniem pasożyta zwanego Trypanosoma cruzi, który wywołuje u ludzi śmiertelną chorobę Chagasa.

9. Liściołaz żółty

Liściołaz żółty to rodzina płazów obejmująca około 203 obecnie rozpoznanych gatunków. Są niewielkich rozmiarów, osiągają średnio 50 mm w stadium dorosłym. Większość z nich wykazuje tendencję do ubarwiania się w jaskrawe i mocne kolory, aby zagrozić drapieżnikom, technika ta znana jest jako ubarwienie aposematyczne.

Żywią się głównie owadami, takimi jak świerszcze, mrówki czy chrząszcze. Występują endemicznie w Ameryce Środkowej i Południowej, przy czym ich obecność jest większa w takich krajach jak Kolumbia i Brazylia.

liściołaz a nawet dwa

Jedna z najważniejszych żab z tej rodziny, liściołaz żólty, występuje w Kolumbii. Jest uważany za najbardziej jadowite zwierzę na ziemi, ponieważ może wytworzyć tyle jadu, że zabiłoby to dziesięć dorosłych samców.

10. Bothrops asper – bardzo niebezpieczne zwierzęta

Węże Bothrops asper mają charakterystyczną trójkątną głowę. Mają ciemnoszary, zielony lub brązowy kolor. Mają bardzo charakterystyczny dla tego gatunku wzór plamek, które są trójkątami rozmieszczonymi po obu stronach ciała.

Samice są zwykle większe od samców, a w wieku dorosłym przekraczają je nawet o 60 cm. Występują głównie w krajach Ameryki Środkowej i Południowej, zamieszkując tropikalne lasy deszczowe, cierniste i tropikalne lasy liściaste.

Wąż Bothrops asper jest uważany za jednego z najbardziej jadowitych przedstawicieli swojego gatunku, ponieważ jego agresywne i nerwowe zachowanie było przyczyną wielu przypadków ukąszeń. Dzieje się tak w krajach, takich jak Meksyk i Kostaryka, gdzie Bothrops asper jest przyczyną ponad 50% zgłoszonych przypadków ukąszeń przez węże.

11. Komary

Z ponad 3500 rozpoznanymi gatunkami, komary są jedną z najbardziej rozpowszechnionych rodzin owadów na naszej planecie i występują na 4 kontynentach. Te małe owady latające mają smukłe ciało i wydłużone odnóża, w stadium dorosłym mierzą nie więcej niż 15 mm.

Z powodu swoich nawyków żywieniowych te krwiopijne stworzenia są uważane za największe zagrożenie dla życia ludzkiego, ponieważ są odpowiedzialne za śmierć ponad 725 000 osób rocznie, w porównaniu z 50 000 zgonów spowodowanych przez węże. Jego śmiertelność polega na przenoszeniu chorób poprzez ukąszenie. Komar może przenosić różne patologie, takie jak malaria, żółta gorączka, denga, zika, chikungunya, a także inne śmiertelne choroby.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Cohnstaedt LW, Alfonso-Parra C. 2018 Highlights of Mosquito and Vector Biology and Control in Latin America. Journal of the American Mosquito Control Association. 2019;35(1):40-6.
  • Corrêa Scheffer K, Iamamoto K, Miyuki Asano K, Mori E, Estevez Garcia AI, Achkar SM, et al. Murciélagos hematófagos como reservorios de la rabia. Revista Peruana de Medicina Experimental y Salud Pública. 2014;31(2).
  • Drumheller SK, Nestler JH, Hackett Farris CE, Farris SC, Mazzotti FJ. Crocodylus acutus (American crocodile) bite marks on a nest data logger. PeerJ. 2020;8:e8577.
  • Gardiner JM, Wiley TR. Escaped bait: Bull shark Carcharhinus leucas with an intentionally attached harness rig. Journal of fish biology. 2021;98(3):891-4.
  • Grant T, Bolivar-Garcia W. A new species of Leucostethus (Anura, Dendrobatidae) from Gorgona Island, Colombia. ZooKeys. 2021;1057:185-208.
  • Gutierrez JM. Bothrops asper: beauty and peril in the neotropics. Toxicon : official journal of the International Society on Toxinology. 2009;54(7):901-3.
  • Gutierrez JM. Preclinical assessment of the neutralizing efficacy of snake antivenoms in Latin America and the Caribbean: A review. Toxicon : official journal of the International Society on Toxinology. 2018;146:138-50.
  • Pernal S. Introduction to Apiculture (Apis mellifera). Veterinary Clinics of North America: Food Animal Practice. 2021;37:381-6.
  • Rahmani F, Banan Khojasteh SM, Ebrahimi Bakhtavar H, Rahmani F, Shahsavari Nia K, Faridaalaee G. Poisonous Spiders: Bites, Symptoms, and Treatment; an Educational Review. Emerg (Tehran). 2014;2(2):54-8.
  • Vivas RJ, Garcia JE, Guhl F, Hernandez C, Velasquez N, Ramirez JD, et al. Systematic review on the biology, ecology, genetic diversity and parasite transmission potential of Panstrongylus geniculatus (Latreille 1811) in Latin America. Memorias do Instituto Oswaldo Cruz. 2021;116:e200528.
  • Wang T, Rindom E. The physiological response to digestion in snakes: A feast for the integrative physiologist. Comparative biochemistry and physiology Part A, Molecular & integrative physiology. 2021;254:110891.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.