Psy Merle: czym są i które rasy mają tę mutację?
Przez lata ludzie mieszali różne genotypy psów w poszukiwaniu zwierząt o szczególnych cechach. Począwszy od wielkości, budowy anatomicznej, umaszczenia, a nawet osobowości, krzyżowanie doprowadziło do powstania różnorodnych psów, jakie znamy dzisiaj. Tak jest w przypadku psów rasy merle, które mają mutację genetyczną nadającą im szczególne odcienie koloru sierści.
Jednak, mimo że jest to cecha bardzo pożądana przez hodowców i właścicieli, w niektórych przypadkach została powiązana z problemami ze wzrokiem i słuchem. W kolejnych liniach odkryj wszystkie aspekty związane z tym genotypowym i fenotypowym wariantem u psów.
Co to jest wzór umaszczenia merle??
Wzór umaszczenia merle jest wynikiem mutacji genu PMEL, zlokalizowanego w regionie chromosomu CFA10. Zjawisko to zostało zidentyfikowane w 2006 roku za pomocą metod charakterystyki molekularnej w genomie owczarków szetlandzkich.
Według badań opublikowanych w czasopiśmie PLOS ONE gen ten rozcieńcza pigment eumelaninę, który jest odpowiedzialny za nadawanie ciemnego koloru niektórym obszarom, takim jak sierść, tęczówka czy skóra. Z tego powodu psy rasy merle mają nierównomiernie rozjaśnione podstawowe kolory ciała, co daje im charakterystyczny wzór odcieni.
Obecnie uznaje się dwie odmiany psów rasy merle:
- Blue merle: najbardziej powszechna, występująca u psów o czarnym kolorze podstawowym, który jest rozcieńczony przypadkowo rozmieszczonymi szarymi plamami.
- Red merlé: występuje u psów o białym i brązowym umaszczeniu podstawowym, które jest rozcieńczone czerwonawym odcieniem.
Z drugiej strony, istnieje inny typ znany jako merlé krypto lub ghost merlé, zgodnie z badaniami opublikowanymi w czasopiśmie Genes. W tym przypadku psy posiadają mutację genu PMEL w swoim DNA, ale nie wykazują jej fenotypowo. Oznacza to, że ich sierść jest mało lub w ogóle nie wykazuje rozcieńczonych wzorów ubarwienia.
Dziedziczność genów i podwójne merle
Zgodnie z zasadami dziedziczności geny są przekazywane parami – jedna część pochodzi od reproduktora, a druga od matki. Na przykład, jeśli spotykają się dwa psy o jednolitym kolorze sierści, tzn. bez wzorca rozcieńczenia, ich szczenięta będą miały jednolite umaszczenie.
I odwrotnie, jeśli jeden pies ma geny jednolitego koloru, a drugi ma mutację genu PMEL, potomstwo będzie miało 50% szans na posiadanie umaszczenia merle.
Jednak według badań opublikowanych w czasopiśmie Genes, jeśli skrzyżuje się dwa psy merle, rozcieńczenie koloru będzie takie, że miot będzie miał białe umaszczenie. Ponadto psy z podwójnym merle rodzą się z pewnymi problemami ze wzrokiem i słuchem.
Choroby psów rasy merle i double merle
Jak już wspomniano, mutacji genu PMEL mogą towarzyszyć problemy ze wzrokiem lub oczami. Na przykład, według artykułu w BMC Veterinary Research, psy rasy merle częściej rodzą się z mikroftalmią (małymi gałkami ocznymi), nieprawidłowościami tęczówki, a nawet ślepotą.
Ponadto, według badań opublikowanych w Journal of Veterinary Internal Medicine, psy z tą cechą mogą mieć ograniczony słuch, aż do całkowitej głuchoty. Dzieje się tak dlatego, że komórki ucha wewnętrznego potrzebują pigmentu do prawidłowego funkcjonowania, co jest utracone u psów rasy merle.
Inne patologie, które mogą się rozwinąć to senność, krótka długość życia, nieprawidłowości w strukturze kości i choroby skóry. Większość z tych zaburzeń występuje częściej u psów rasy double merle, ale istnieje niewielka szansa, że wystąpią one u psów rasy single merle.
Rasy psów merle
Kolor merle występuje u wielu ras psów. Należy zauważyć, że nie wszystkie psy posiadają mutację w genie PMEL, więc tylko nieliczne osobniki mogą wykazywać takie wzory na sierści, niezależnie od rasy.
Border collie
Ta rasa, stworzona w Wielkiej Brytanii do pracy pasterskiej, jest uważana za jedną z najbardziej inteligentnych. Charakteryzuje się dużą zwinnością, szybkością, sprytem i umiejętnością uczenia się.
Ma bogate umaszczenie i może występować w odmianach czerwonej i niebieskiej merle. Ponadto jego oczy mogą być niebieskie lub mieć heterochromię, czyli jedno niebieskie, a drugie brązowe.
Owczarek australijski
Ta pochodząca ze Stanów Zjednoczonych rasa została stworzona do zarządzania i opieki nad stadami owiec. Ma spokojny, zrównoważony i posłuszny charakter. Słynie również z dużej inteligencji i zdolności uczenia się.
Podobnie jak Border Collie, może mieć zarówno niebieskie, jak i czerwone merle. Cechą szczególną jest to, że psy blue merle mają czarny nos, brzegi powiek i kąciki ust. Czerwone merle są brązowe. Podobnie oczy mogą być tego samego koloru brązowego lub niebieskiego albo mogą mieć heterochromię.
Mudi – owczarek węgierski
Mudi to pies pasterski pochodzący z Węgier. Mimo że jest mało znana, przeprowadzono na niej wiele badań dotyczących mutacji genu PMEL u psów. Może występować zarówno w kolorze niebieskim, jak i czerwonym merle.
Owczarek szetlandzki
Rasa, u której zidentyfikowano gen PMEL generujący umaszczenie merle. Jak sama nazwa wskazuje, pochodzi z Wysp Szetlandzkich w Szkocji. Jest to pies pasterski o dużych możliwościach fizycznych i psychicznych. Ponadto, ze względu na swoje niewielkie rozmiary, jest bardzo ceniony jako zwierzę do towarzystwa w różnych częściach świata.
U tej rasy występuje niebieski merle, z dużym prawdopodobieństwem, że jeśli ma ten wariant, jego oczy będą niebieskie.
Catahoula Leopard Dog
Znana jako pies leopard, jest to rasa pochodząca ze Stanów Zjednoczonych. Stworzono ją jako psa wielozadaniowego, tzn. jako psa gończego i pasterskiego.
Generalnie wszystkie osobniki urodzone w tej linii genetycznej mają niebieskie lub czerwone umaszczenie merle. Z tego powodu znamy go jako psa lamparciego, ze względu na cętkowany wzór sierści. Oczy mogą być niebieskie lub wykazywać heterochromię.
Jamnik lub Dachshund
Ta rasa pochodzi z Niemiec, wyhodowana do polowania na małe zwierzęta, takie jak króliki i myszy. Może mieć ubarwienie niebieskie lub czerwone merle. Ta odmiana jest bardzo popularna w tym typie psów, do tego stopnia, że ci, którzy ją mają, są znani jako “jamniki harlequinowe”.
Psy merle, zdrowie ponad wszystko
Żaden miłośnik psów nie może zaprzeczyć pięknu, jakie ta przypadłość przynosi zwierzętom, które ją mają. Jednak w pewnych okolicznościach dobro zwierząt musi mieć pierwszeństwo przed cechami fizycznymi, które mogą posiadać.
Chociaż większość psów z tą mutacją nie rodzi się z chorobami, nadal istnieje niewielka szansa, że tak się stanie. Istnieją instytucje, takie jak Związek Kynologiczny, które zabraniają krzyżowania dwóch psów rasy merle, ponieważ ryzyko jest większe w przypadku podwójnych merli.
Tak więc przed nabyciem psa z takimi cechami musimy przygotować się na odpowiedzialność, jaka się z tym wiąże. Powinniśmy także zasięgnąć porady lekarza weterynarii na temat wszelkich specjalnych warunków, jakie pies może mieć w chwili zakupu.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Varga, L., Lénárt, X., Zenke, P., Orbán, L., Hudák, P., Ninausz, N., Pelles, Z., & Szőke, A. (2020). Being Merle: The Molecular Genetic Background of the Canine Merle Mutation. Genes, 11(6), 660. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7349775/#B9-genes-11-00660
- Hédan, B., Corre, S., Hitte, C., Dréano, S., Vilboux, T., Derrien, T., Denis, B., Galibert, F., Galibert, M. D., & André, C. (2006). Coat colour in dogs: identification of the merle locus in the Australian shepherd breed. BMC veterinary research, 2, 9. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1431520/
- Clark, L. A., Wahl, J. M., Rees, C. A., & Murphy, K. E. (2006). Retrotransposon insertion in SILV is responsible for merle patterning of the domestic dog. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, 103(5), 1376–1381. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1360527/
- Strain G. M. (2012). Canine deafness. The Veterinary clinics of North America. Small animal practice, 42(6), 1209–1224. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0195561612001258?via%3Dihub
- Strain, G. M., Clark, L. A., Wahl, J. M., Turner, A. E., & Murphy, K. E. (2009). Prevalence of deafness in dogs heterozygous or homozygous for the merle allele. Journal of veterinary internal medicine, 23(2), 282–286. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1939-1676.2008.0257.x
- Langevin, M., Synkova, H., Jancuskova, T., & Pekova, S. (2018). Merle phenotypes in dogs – SILV SINE insertions from Mc to Mh. PLOS ONE, 13(9), e0198536. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6147463/
- Ballif, B. C., Emerson, L. J., Ramirez, C. J., Carl, C. R., Sundin, K., Flores-Smith, H., & Shaffer, L. G. (2021). The PMEL gene and merle (dapple) in the dachshund: cryptic, hidden, and mosaic variants demonstrate the need for genetic testing prior to breeding. Human genetics, 140(11), 1581–1591. https://link.springer.com/article/10.1007/s00439-021-02330-y
- Pelles, Z., Gáspárdy, A., Zöldág, L., Lénárt, X., Ninausz, N., Varga, L., & Zenke, P. (2019). Merle allele variations in the Mudi dog breed and their effects on phenotypes. Acta veterinaria Hungarica, 67(2), 159–173. https://akjournals.com/view/journals/004/67/2/article-p159.xml
- Saganuwan S. A. (2021). Modified formulas for calculation of encephalization: quotient in dogs. BMC research notes, 14(1), 223. https://doi.org/10.1186/s13104-021-05638-0