Kura i jej egzotyczni krewni z całego świata

Czasami zwierzęta domowe, które wszyscy znamy mają bardzo egzotycznych żywych krewnych. Kura dzieli swoją historię z wieloma gatunkami na różnych kontynentach.

Galliformes, znane również jako ptaki z rodziny grzebiących, to rodzina licząca ponad 280 gatunków. Do tej grupy należy kura domowa z rodzaju Gallus. Łacińska nazwa grupy oznacza koguta.

Znajdziemy w nim kilka z ich bardziej znanych krewnych, takich jak kuropatwy czy indyki. Ale co z egzotycznymi krewnymi kur?

Chociaż mogą to być mniej znane gatunki niż te wymienione, ci egzotyczni krewni mają wiele cech wspólnych z kurami. Na przykład mają tendencję do bycia słabymi lotnikami ograniczając swój lot do krótkich, niskich lotów szybujących.

Dzieje się tak dlatego, że mają one ciężkie ciało i krótkie skrzydła. Istnieją jednak pewne wyjątki.

Kura i jej egzotyczni krewni

Następnie porozmawiamy bardziej szczegółowo o krewnych bardzo dobrze nam znanych kur domowych.

Cieciornik

Bonasa umbellus jest ptakiem z rodziny krętogłowych endemicznym dla Ameryki Północnej. Żyje od Alaski po wyspę Nowa Fundlandia. W przeciwieństwie do wielu swoich krewnych, w tym kurcząt, jest monogamiczny.

Samiec kojarzy się z jedną samicą, którą wabi głośnym odbijaniem skrzydeł, które roznosi się po lesie. Kiedy się zbliża samiec podnosi czarne pióropusze, które zdobią jego szyję i pióra ogonowe, otwiera się przed samicą.

Preriokur ostrosterny

Centrocercus urophasianus jest również znany jako preriokur ostrosterny. Jest to największy egzotyczny krewny kur w całej Ameryce Północnej.

Podczas pokazu godowego jego ogon pozostaje wyprostowany w formie postrzępionego wachlarza. W tym samym czasie nadmuchuje worek na szyi, odsłaniając dwa pomarańczowe worki powietrzne. Woreczki te osiągają taką objętość, że głowa prawie ginie w masie mięsa i piór.

Kura z Alp: Cietrzew zwyczajny

Kolejnym ciekawym egzotycznym krewnym kur jest cietrzew zwyczajny.  Lyrurus tetrix to osiadły, poligamiczny i towarzyski ptak całoroczny, symbol europejskich Alp.

Żyje na skraju wrzosowisk porośniętych obfitym i szorstkim podszyciem. Samiec jest również poligamiczny i wyznacza specjalne miejsca do zalotów.

Pokazy zalotów składają się z tańców zbiorowych z udziałem kilku samców. Wielokrotnie pochylają głowy wachlując ogonami, skacząc i angażując się w rytualne walki.

Szalonemu przedstawieniu towarzyszą klekotanie, parskanie i inne dźwięki. W ten sposób samica zostaje zwabiona na pole, aby wybrać sobie partnera.

Hoacyn – ciekawa kura z Ameryki Południowej

Opisthocomus hoazin to dziwnie wyglądający ptak należący do rodziny hoacynów. Żyje w tropikalnych strefach bagiennych, które otaczają rzeki Amazonkę i Orinoko w Ameryce Południowej. Tam, na brzegach, żywi się roślinami wodnymi.

Jego nogi są silne, ale nie na tyle silne, aby utrzymać go w równowadze na gałęzi, więc musi opierać się również na mostku, który jest pokryty modzelem.

Jego układ pokarmowy jest również bardzo osobliwy. Chociaż posiada żołądek, jest on szczątkowy. Jednak jego przełyk jest bardzo rozwinięty, duży i ma rogową powłokę, która pozwala mu na rozdrabnianie pokarmu.

Innymi słowy, robi to, co każdy inny ptasi żołądek. Zajmuje znaczną ilość miejsca na klatce piersiowej hoacyna, wytrącając go z równowagi po dużym posiłku.

Perlica zwyczajna

Numida meleagris znana jest w awikulturze jako perlica zwyczajna. Jest podobna do sępów (z rodzaju Vultur), ponieważ jej głowa i szyja są pozbawione piór, z wyjątkiem małego kołnierza, który różni się od reszty upierzenia.

Ogólnie rzecz biorąc, jej ciało ma dość dziwny kształt z napierśnikiem z długich piór o różnych kolorach. Perliczka nie jest dobrym lotnikiem, ale ma świetne umiejętności biegowe.

Na koniec kura z epoki lodowcowej: głuszec zwyczajny

Tetrao urogallus jest największym spośród wszystkich głuszców. Może ważyć do siedmiu kilogramów, a rozpiętość jego skrzydeł wynosi do półtora metra. Zasiedla całą Europę, od Półwyspu Skandynawskiego po jezioro Bajkał na Syberii.

Na Półwyspie Iberyjskim istnieją jednak tylko odizolowane miejsca z nielicznymi populacjami w wysokich górach. Z tego powodu od 1979 roku w Hiszpanii obowiązuje zakaz polowań, a od 1986 roku jest on skatalogowany jako gatunek chroniony.

Podczas rykowiska jego ochrypły głos brzmi jak muczenie i jest wyzwaniem dla pozostałych samców. W potyczkach walczą zaciekle, zaniedbując swoje kryjówki. Przez resztę czasu pozostają ukryte w gęstych lasach iglastych, na skraju wysokich klifów.

Ich pokaz zaślubin jest spektakularny. Samiec gnieździ się wysoko i wydaje swoje wysokie dźwięki. Potem zaczyna się pantomima: podnosi głowę, rozkłada pionowo ogon, opuszcza skrzydła i nadyma pióra na szyi. Potem robi kilka kroków na przemian z wielkimi skokami.

Jak widzimy, mamy do czynienia z kilkoma egzotycznymi krewnymi kur, które mają różne sposoby życia i zalotów. Mimo, że przez wiele lat ewoluowały niezależnie od siebie wszystkie te ptaki mają pewne cechy wspólne, które zaliczają je do tej samej rodziny.