Charakterystyka i środowisko życia pływacza szarego

We wschodniej części północnego Pacyfiku, wśród różnych gatunków zwierząt morskich, które go zamieszkują, wyróżnia się pływacz szary.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Elsa M. de Arribas.

Ostatnia aktualizacja: 24 maja, 2022

W przeszłości gatunek pływacza szarego występował na całej półkuli północnej, ale obecnie okoliczności uległy zmianie. Obecność człowieka spowodowała spustoszenie w rozmieszczeniu i liczebności tych populacji.

Od komercyjnego połowu wielorybów po takie sytuacje jak zanieczyszczenie oceanów, które zagrażają przetrwaniu pływacza szarego. Jeśli chcesz poznać charakterystykę i siedlisko tego gatunku, czytaj dalej.

Charakterystyka pływacza szarego

W kolejnych linijkach pokażemy Ci najciekawsze cechy pływacza szarego i kilka interesujących ciekawostek.

1. Jedyny członek rodziny Płetwalowatych (Eschrichtiidae), od jego skóry pochodzi jego nazwa.

Gatunek Eschrichtius robustus, znany jako pływacz szary, jest jedynym obecnie żyjącym członkiem rodziny płetwalowatych. Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest kolor skóry, która jest szarawa i ozdobiona białymi plamkami. Plamy są charakterystyczne dla każdego wieloryba, stanowiąc cechę rozpoznawczą między osobnikami.

Ponadto w jego ciele żyją różne zwierzęta, takie jak skorupiaki lub pasożyty, np. pąkle. Z tego powodu, mimo że nazywa się go wielorybem szarym, im większy okaz, tym trudniej wyobrazić sobie ten odcień.

2. Nazywane są diabelskimi rybami

Choć ich populacje znacznie się zmniejszyły, nie stało się to bez walki. Wśród poławiaczy wielorybów szare wieloryby nazywane są diabelskimi rybami ze względu na ich zachowanie podczas ataku.

W momencie, gdy wieloryb czuje się zagrożony lub jest harpunem, podejmuje agresywne działania przeciwko swoim porywaczom. Ze względu na tę nieoczekiwaną postawę spokojnego skądinąd zwierzęcia, otrzymały ten przydomek.

Dzieje się tak nie tylko wtedy, gdy są one atakowane przez ludzi, ale także w przypadku orek i rekinów. Co więcej, takie zachowanie jest typowe dla matek, które bronią swoich cieląt przed drapieżnikami.

3. Ich roczne migracje są najdłuższe ze wszystkich ssaków

Podobnie jak inne gatunki, pływacz szary migruje co roku, przemieszczając się po morzach. Według ekspertów ich wędrówki są najdłuższe spośród wszystkich ssaków.

Dzieje się tak, ponieważ pokonują one ponad 16 000 kilometrów w obie strony. Co więcej, wydaje się, że w niektórych przypadkach odległość ta wynosi ponad 22 530 kilometrów.

Lato spędzają zwykle w Morzu Beringa i Morzu Czukockim do końca września lub początku października. W październiku wędrują do wybrzeży Baja California.

Migracje nie przebiegają jednak gładko dla tych mieszkańców oceanów. Podczas podróży napotykają różne niebezpieczeństwa i zagrożenia, takie jak:

• Zderzenie z łodziami.
• Zaplątanie w narzędzia połowowe. Sieci rybackie są jednym z największych niebezpieczeństw, na jakie narażone są pływacze podczas swojego życia.
• Różne zakłócenia w ich środowisku. Oprócz ludzi, ich drapieżnikami są także orki.

4. Pływacz szary jest niezwykle ciekawski

Kiedy pływacz szary zbliża się do statku lub do wybrzeża, wynurza się z wody, aby zbadać otoczenie. W tym celu wynurzają się pionowo z wody na około 30 sekund, co nazywane jest skradaniem się (ang. spyhopping).

Nierzadko też wyskakują z wody, choć zamiast skakać, podnoszą z morza połowę ciała i spadają, ochlapując wszystko dookoła.

Z drugiej strony, jako gatunek nie są uważane za bardzo towarzyskie zwierzęta, gdyż mają tendencję do bycia niezależnymi. Nie jest jednak niczym niezwykłym widzieć grupy czterech lub pięciu pływaczy razem.

Siedlisko pływacza szarego

Nie sposób mówić o środowisku życia gatunku Eschrichtius robustus bez wspomnienia, że zwierzę to było na skraju wyginięcia. W ciągu ostatnich stuleci populacje pływaczy szarych drastycznie się zmniejszyły.

Jednak na początku XX wieku sytuacja stała się krytyczna. Nadmierna eksploatacja wielorybów musiała się skończyć, w przeciwnym razie same wieloryby nie przeżyłyby.

W latach 30. i 40. ubiegłego wieku podjęto międzynarodowe działania mające na celu odbudowę tego gatunku. Środki te, wraz z wprowadzonym w 1980 roku moratorium na połowy wielorybów do celów handlowych, okazały się skuteczne.

Obecnie, dzięki ochronie wschodniego Pacyfiku, gatunek ten odnotowuje znaczny wzrost liczebności. Mimo że istnieją tylko dwie populacje wielorybów szarych, liczba osobników jest zbliżona do tej, jaka była przed nadmierną eksploatacją przez wielorybników. Z tego powodu w 1994 r. został usunięty z listy gatunków zagrożonych wyginięciem.

Z powyższych rozważań jasno wynika, że pływacz szary jest silnym i odpornym zwierzęciem. Przetrwał masowe polowania i różne zmiany siedliskowe.

Należy jednak pamiętać o ogromnym wpływie, jaki wywarły wczesne działania człowieka. Gdyby te środki ochronne nie zostały podjęte na czas, wieloryb szary znalazłby się na liście gatunków wymarłych.