Palczak madagaskarski - znasz go?
Palczak madagaskarski posiada dłuższy, drobniejszy palec środkowy, aby znajdować i wyciągać z pni drzew owady do zjedzenia. Palczak madagaskarski to ciekawy gatunek ssaków endemicznych z wyspy Madagaskar.
Obecnie grozi mu wyginięcie, co sprawiło, że stał się popularny na całym świecie. W tym artykule przedstawimy jego główne cechy, siedlisko, dietę i proces rozmnażania.
Palczak madagaskarski – cechy charakterystyczne
Palczak madagaskarski (Daubentonia madagascariensis) to gatunek naczelnych spokrewniony z lemurami. Jest rzadkim zwierzęciem i dziś jest jedynym żywym przedstawicielem swojego rodzaju (Daubentonia). Inne gatunki bliskie palczakowi wyginęły około 1000 lat temu i były znane jako Daubentonia robusta.
Jest tak dziwnym zwierzęciem, że po odkryciu przez naukowców został sklasyfikowany jako „dziwna wiewiórka”. Jednak cechy morfologiczne, które dzieli z naczelnymi o mokrym nosie sugerują, że jest to dość prymitywny gatunek naczelnych.
Głowne cechy morfologiczne
Palczaki są średniej wielkości, osiągają długość ciała podobną do dorosłego kota domowego. Jego ciało ma około 40 centymetrów, a ogon może sięgać 15 centymetrów.
Jego masa ciała jest dość niewielka w porównaniu do jego wielkości i praktycznie nie przekracza trzech kilogramów. Pozwala to tym ssakom poruszać się dość szybko i łatwo uciekać przed drapieżnikami.
Najbardziej uderzające cechy morfologiczne to szerokie zaokrąglone na końcach uszy oraz duże, żółte i nieco wyłupiaste oczy. Te ostatnie są typową cechą zwierząt nocnych, które w ten sposób mogą lepiej widzieć przy braku światła naturalnego.
Jego łapy są krótkie i mają dziwny wygląd: mają cienkie i długie paliczki lub palce. Ostre, spiczaste pazury są również widoczne na palcach przednich łap. Co ciekawe, palczak ma trzeci palec – długi i cienki, którego używa go do zdobywania owadów do zjedzenia.
Trzeci palec jest również znany z tego, że jest bardzo wrażliwy na wibracje, a jego temperatura rośnie, gdy palczak szuka jedzenia.
Palczak madagaskarski – siedlisko i dieta
Palczaki to zwierzęta nadrzewne – żyją wspinając się po drzewach – i utrzymują nocne nawyki. Są wszystkożerne, a ich dieta opiera się głównie na spożywaniu owadów lub larw. Jednak często jedzą także niektóre owoce i nasiona, aby spełnić ich wymagania żywieniowe.
Jak zauważyliśmy trzeci długi i cienki palec odgrywa istotną rolę w jego diecie. Palczak używa go do stukania w korę drzew, podobnie, jak dzięcioł stuka dziobem. Ale wśród ssaków lemury są jedynymi, które rozwinęły tę umiejętność.
Palczak robi małą dziurę w pniu i wkłada do środka trzeci palec w poszukiwaniu owadów, larw lub robaków. Wrażliwość trzeciego palca na wibracje pozwala palczakowi dokładnie poznać położenie ofiary w drzewie.
W przypadku tej techniki palczak używa również swojego świetnego słuchu, aby znaleźć szczelinę pod korą. Charakterystyczny pusty dźwięk wskazuje, że drewno zostało pożarte od środka przez larwy lub owady.
Rozmnażanie
Jak wspomnieliśmy na wstępie palczak jest rodzimym gatunkiem i występuje endemicznie na wyspie Madagaskar na kontynencie afrykańskim. Obecnie zarejestrowanych jest około 2500 okazów, żyjących na całej wyspie afrykańskiej, z niewielką tendencją do koncentracji na obszarze wschodnim.
W swoim środowisku palczak może się rozmnażać przez cały rok i nie ma określonego okresu godowego. Znakiem, że samce są gotowe do rozmnażania jest zgoda na przebywanie w towarzystwie samców przez 24 godziny na dobę.
Chociaż niektóre okazy palczaka mogą być całkiem towarzyskie, to kontakt samic i samców ma miejsce tylko w okresie reprodukcji. Wtedy samce są wobec siebie agresywne i mogą walczyć aż do śmierci.
W przypadku każdej ciąży, samice rodzą jedno potomstwo, którym będą się opiekować dopóki nie będzie ono w stanie przeżyć samodzielnie. Samice na ogół zgadzają się na ponowne krycie dopiero po dwóch lub trzech latach od ostatniej ciąży.
Oczekiwana długość życia palczaka to około 20 do 23 lat w optymalnych warunkach dla jego rozwoju. Należy wziąć pod uwagę obecność jego głównych drapieżników, w tym człowieka.