Tapir brazylijski – niezwykły krewny nosorożca
Tapir brazylijski to duży ssak, który wygląda jak dzika świnia z pyskiem mrówkojada, ale w rzeczywistości jest bliżej spokrewniony z nosorożcami i końmi.
Tapir brazylijski występuje głównie w Brazylii, ale jego środowisko naturalne obejmuje większość lasów tropikalnych Ameryki Południowej. Rozciąga się od północnej Argentyny po Wenezuelę, ale jest nieobecny w Chile oraz w lokalizacjach na zachód od andyjskiej Cordillera.
Słowo „tapir” pochodzi od itapiré, który jest tubylczym słowem określającym „piré” lub skórę twardą jak kamień (ita), które odnosi się do twardej skóry tego zwierzęcia. Niektóre kultury tubylcze, takie jak Majowie, uważały je za zwierzę święte.
Tapir brazylijski – środowisko naturalne
To zwierzę preferuje tropikalne lasy górskie, ale występują również na bagnach i w lasach nizinnych. Można go znaleźć na wysokości do 4500 metrów nad poziomem morza. Świetnie się wspinają, a czasem nawet tworzą ścieżki dla dużych zbiorników wodnych.
Większość tapirów woli mieszkać w pobliżu wody, szczególnie rzek o niskim przepływie, chociaż są doskonałymi pływakami. Najwyższe zagęszczenia populacji tego gatunku występują na obszarach o obfitej roślinności i opadach od 2000 do 4000 milimetrów rocznie.
Morfologia tapira brazylijskiego
Waga dorosłych brazylijskich tapirów wynosi od 150 do 250 kg, a długość ich ciała może osiągnąć 221 centymetrów u samiec i 204 centymetrów u samców. Ich czaszki mają wydatny grzebień strzałkowy, który rozciąga się od oczu do szyi. Mają również krótką grzywę, która podąża za grzebieniem.
Dorosłe tapiry mają kolor od ciemnobrązowego do czerwonawego, a młode tapiry są brązowe z białymi poziomymi paskami, które znikają po siedmiu miesiącach życia. Gatunek ten ma kopyta i wyraźnie zaznaczoną trąbę.
Trąba jest wykonana w całości z miękkiej tkanki, a kufa ma znacznie zmniejszoną kość i chrząstkę w porównaniu do innych.
Rozmnażanie
Zwyczaje godowe brazylijskiego tapira nie zostały jeszcze określone. Kiedy samice są gotowe do kopulacji wiadomo, że samce rywalizują o prawo do samicy poprzez wzajemne gryzienie się w kopyta. Sugerowana jest również poligynia.
Ciąża u brazylijskich tapirów trwa zwykle 380 dni, ale waha się od 335 do 439 dni. Cykl rujowy występuje co 50 do 80 dni i trwa 48 godzin. Większość samic osiąga dojrzałość płciową w wieku od dwóch do trzech lat.
Najstarsza samica, która rodziła w niewoli miała 28 lat. Brazylijski tapir rozmnaża się przez cały rok. Ma jedno potomstwo na raz, które zwykle waży od trzech do sześciu kilogramów po urodzeniu. Odstawienie od piersi ma miejsce w wieku od sześciu do ośmiu miesięcy, a większość potomstwa jest całkowicie niezależna w wieku 18 miesięcy.
Zachowanie tapira
Brazylijski tapir jest zwierzęciem samotnym. I chociaż nie są one zwierzętami wyłącznie nocnymi zwykle szukają schronienia w lesie w ciągu dnia i wychodzą w nocy, by się pożywić. Często obserwuje się je parami w okresie godowym i podczas podróży samic z potomstwem.
Brazylijskie tapiry mają ograniczony wzrok, ale silną percepcję węchową. Chociaż zwykle są nieśmiałe – bywają agresywne podczas rywalizacji o kopulowanie lub obronę terytoriów. Mogą wytwarzać różne dźwięki wyrażające strach, udrękę lub ból.
Mogą używać różnych dźwięków w okresie godowym. Pokazują agresję poprzez nosowe parsknięcie, a kiedy są zirytowane uderzają kopytami. Tapiry używają również chemicznych metod komunikacji. Oddają mocz i używają gruczołów na pysku do wyznaczenia granic terytorialnych.
Tapir brazylijski – nawyki żywieniowe
Tapir brazylijski wychodzi wieczorem w poszukiwaniu jedzenia. Żywi się owocami, liśćmi i innymi roślinami. Preferowane rośliny pastewne to śliwiec mombin, mały krzew, który wytwarza owoce podobne do dużych śliwek.
Są owocożercami i pomagają w rozproszeniu nasion wielu ważnych drzew owocowych na całym ich terenie występowania. Ogólnie rzecz biorąc, ich trawienie pozostawia nasiona nienaruszone.
Poluje się na tapira brazylijskiego, ponieważ dostarcza znacznej ilości białka do diety różnych populacji wiejskich. Udomowiono je w Brazylii i nauczono je ciągnąć pługi, a dzieciom pozwala się na nich jeździć.
Oprócz ludzi, głównym drapieżnikiem tapira jest jaguar, choć czasem zaskakują go krokodyle. Kiedy tapir widzi drapieżnika często ucieka do wody. Jednak, gdy znajdzie się w pułapce – tapir biegnie bezpośrednio w kierunku drapieżnika.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.