Czy koty są zazdrosne?

Jeśli Twój kot traktuje różnych członków rodziny w przeciwny sposób, być może zastanawiałeś się, czy koty są zazdrosne. Oto przybliżona odpowiedź.

Napisane i zweryfikowane przez psychologa Sara González Juárez.

Ostatnia aktualizacja: 02 sierpnia, 2022

Życie z kotem jest codziennym dowodem na to, że samotny gatunek może być również czuły i wierny. Czasami jednak istnieje wyraźna różnica w sposobie traktowania zwierzęcia między jedną osobą a drugą w gospodarstwie domowym. Co to oznacza? Czy koty są zazdrosne?

Chociaż nie ma naukowych dowodów na występowanie tej emocji u kotowatych, opiekunowie często donoszą, że zaobserwowali ją w swoich domach. W kolejnych akapitach zagłębiamy się w kwestię emocji wtórnych u zwierząt i jak można to odnieść do kotów. Nie przegapcie tego.

Zazdrość

Zazdrość jest uczuciem, które pojawia się, gdy istnieje postrzegane zagrożenie, że ktoś może odebrać nam coś, co uważamy za własne. Są też inne emocje z tym związane, takie jak opętanie czy zazdrość. Chociaż wykazano istnienie emocji wtórnych u zwierząt, to czy zazdrość można odnieść do kotów?

Jak wspomniano powyżej, nie ma naukowych dowodów na istnienie tego procesu u kotowatych. Chociaż jest to gatunek samotny, kotom udało się odpowiednio uspołecznić się z innymi gatunkami. Zarówno w domu, z ludźmi lub innymi zwierzętami, dzięki procesowi udomowienia.

Koty są zazdrosne, według opiekunów

Chociaż w artykule naukowym nie wykazano, że koty są zazdrosne, istnieją zapisy dotyczące postrzegania przez opiekunów zachowania ich zwierząt. Dzięki tym świadectwom zaobserwowano, że koty domowe rozróżniają osoby mieszkające razem w domu.

Kiedy kot pojawia się w nowym domu i spotyka lokatorów, ma w końcu punkt odniesienia, który kojarzy mu się z bezpieczeństwem, jedzeniem i uczuciem. W niektórych przypadkach pojawia się również postać przeciwna, zwana “rywalem społecznym”, która jest postrzegana przez opiekunów jako obiekt zazdrości.

Traktowanie kota wobec figury odniesienia i rywala postrzegane jest jako zróżnicowane: podczas gdy ten pierwszy jest obiektem poszukiwania uwagi i uczucia, przeciwnie przypisuje się mu zachowania odrzucenia i agresywności. Może to być jednak spowodowane słabą socjalizacją lub samospełniającym się efektem proroctwa, koncepcjami innymi niż zazdrość per se.

Oznaki, że Twój kot może być zazdrosny

To zróżnicowane traktowanie, o którym mówiono, objawia się na różne sposoby. Jest najlepszą wskazówką, że koty są zazdrosne (chociaż pozostaje to do udowodnienia). Niektóre znaki są następujące:

• Kot regularnie poszukuje uwagi postaci odniesienia: do jedzenia, do towarzystwa lub po prostu do odpoczynku.
• Zwróć uwagę, kiedy figura odniesienia i figura rywala oddziałują na siebie.
• Przerywa te interakcje społeczne: opiekunowie twierdzą, że kot staje pomiędzy nimi, prosi o towarzystwo figury odniesienia lub np. atakuje rywala.
• Wysyła negatywne sygnały uspokajające lub staje się agresywny w stosunku do rywali społecznych w ogóle.

Co zrobić, gdy koty są zazdrosne?

Z etologicznego punktu widzenia, zazdrość u kotów domowych można traktować jako zaburzenie zachowania, gdyż jest to problem relacji między dwojgiem zwierząt. Często jej źródłem jest słaba socjalizacja, jakieś traumatyczne wydarzenie lub długotrwały stres w otoczeniu kota.

Kiedy dochodzi do problematycznego punktu, interwencje skupiają się na odwróceniu uwarunkowania, które łączy rywalizującą postać z uczuciami wrogości ze strony kota. W ten sposób kot będzie stopniowo próbował skojarzyć tę figurę z bodźcami zachęcającymi, takimi jak uczucie czy nagroda.

Inną możliwością jest zastosowanie feromonów kocich (zawsze za zgodą zaufanego lekarza weterynarii) na rywalizującą postać. Może to być pomocne, gdy kot dopiero co pojawił się w domu, a także gdy w rodzinie pojawił się nowy członek, np. ludzkie dziecko, para lub pies.

W każdym razie, jeśli rzekoma zazdrość kota staje się problemem, zawsze najlepiej jest skonsultować się z etologiem, który poprowadzi Cię przez ten proces. Istnieje przekonanie, że nie można skorygować zachowania kota domowego, ale jest to dalekie od prawdy.

Jak widać, do tej pory udało się jedynie pragmatycznie podejść do założenia, że koty są zazdrosne. Chociaż nauka często opiera się na obserwacjach życia codziennego, należy zawsze brać pod uwagę ludzką skłonność do antropomorfizacji, ponieważ może ona prowadzić do stronniczego traktowania, które jest szkodliwe dla zwierzęcia.