Kot perski: skąd pochodzi ta rasa kotów?

Kot perski pojawił się w XVII w. w Persji, czyli w dzisiejszym Iranie. Następnie został przeniesiony na teren Europy i Ameryki. Poznaj tą niezwykłą rasę w naszym dzisiejszym artykule.

Kot perski to rasa, której nie sposób pomylić z żadną inną rasą kotów domowych z powodu jego grubego futra oraz szerokiego i spłaszczonego pyszczka. Nie znamy dokładnej daty, która pomogłaby nam określić kiedy po raz pierwszy pojawił się ten rodzaj kota, jednak niektóre zapiski sugerują, że jest on dość stary.

Krzyżowanie z angorami doprowadziło do pojawienia się rasy w takiej postaci, w jakiej znamy ją dziś, ponieważ oba te gatunki mają długą i prostą sierść. Ta rasa pochodzi ze starożytnej Persji, skąd wzięła się jej nazwa.

Później została przeniesiona na teren Europy i Ameryki. Obecnie koty tej rasy cieszą się popularnością na całym świecie.

Cechy charakterystyczne kota perskiego

Koty tej rasy są zazwyczaj średnie lub duże i ważą od 3 do 5 kilogramów, chociaż mogą również być cięższe. Ich puszysta sierść sprawia, że wyglądają na większe niż są w rzeczywistości. Najbardziej typowa cecha tych kotów to ich okrągła, szeroka i krótkoczaszkowa głowa, duże czoło i wystające kości policzkowe.

Mają również duże, okrągłe i szeroko rozstawione oczy o jasnym kolorze (niebieskim, zielonym, orzechowym lub różnokolorowym). Ich nos jest mały i płaski, a uszy małe, okrągłe i pokryte futrem.

Sierść kota perskiego jest długa i jedwabista. Może mieć różne kolory i wzory, takie jak bikolor, trikolor i pręgowany (z ciemniejszymi odcieniami na końcach). Może być również jednokolorowa, na przykład biała, ruda, czarna, srebrna, złocista, brązowa, itp.

Zwierzęta tego gatunku są łagodne i delikatne oraz okazują sporą czułość wobec członków rodziny. Dogadują się również dobrze z innymi zwierzętami. Ich długa i gęsta sierść sprawia, że trzeba je wyczesywać każdego dnia i trzeba zabierać je do profesjonalnego groomera, aby utrzymać kształt futra przez cały rok.

Kiedy i gdzie pojawiła się ta rasa kotów?

Nie mamy pewności kiedy dokładnie pojawiła się ta rasa. Jednak wszystko wskazuje na to, że jej historia zaczyna się w XVII wieku na obszarze, który nazywamy obecnie Iranem. Później kupcy przewieźli koty tej rasy na teren kontynentu europejskiego, w takie miejsca jak Włochy i Francja, gdzie zyskały sporą popularność.

Koty perskie pojawiły się w Anglii w XIX w., po czym zaczęto je wielokrotnie krzyżować z tureckimi angorami, aby otrzymać dłuższą i bardziej jedwabistą sierść. Cieszyły się ogromną popularnością, zwłaszcza po tym, gdy przypadły do gustu rodzinie królewskiej.

Królowa Wiktoria posiadała wiele zwierząt, między innymi czarno-białego kota perskiego noszące imię White Heather, który był jej życiowym towarzyszem. Pierwszy pokaz kotów zorganizowano w Kryształowym Pałacu w Londynie, podczas którego zaprezentowano kota perskiego razem z takimi rasami jak choćby kot syjamski.

Wystawa ta miała zachęcać do przeprowadzania różnych programów hodowlanych, aby rozwijać rasy kotów i podkreślać ich cechy charakterystyczne. To wydarzenie doprowadziło do powstania różnych klubów kotów, z których obecnie zostało zarejestrowanych ponad 150.

Kot perski i jego odmiany

Rasa o takim wyglądzie, jaki znamy obecnie, powstała w wyniku selektywnego rozmnażania przeprowadzanego na przestrzeni kilku ostatnich dziesięcioleci. Istnieje wiele odmian kotów tej rasy, do których zaliczamy:

• Czarny kot perski z pomarańczowymi oczami,
• Biały z niebieskimi, pomarańczowymi lub różnymi oczami,
• Niebieski,
• Rudy,
• W kolorze złamanej bieli,
• Podpalany, z jasnosrebrną sierścią u cebulek i w środkowej części włosia oraz z ciemniejszymi końcówkami (ta odmiana ma różne odcienie i jest podobna do odmiany szynszylowej),
• Szynszylowy,
• Marmurkowy, może być srebrny, rudy lub brązowy,
• Kot perski szylkretowy w kolorze czarnym, rudym, złamanej bieli, bieli, bikolor, niebieskim i/lub białym,
• Kot perski colorpoint, z kolorem na końcówkach.

Rozmnażanie perskiego kota szynszylowego

To jedna z najbardziej cenionych ras kotów na świecie. Dane wskazują, że 75% zarejestrowanych kotów z rodowodem to właśnie koty perskie. Jednak selekcja genetyczna, która sprawia, że koty te są tak popularne, odcisnęła również piętno na ich zdrowiu. Sprawiła, że nawet 50% kotów perskich cierpi na choroby nerek związane z czynnikami genetycznymi.