Najczęstsze choroby buldoga francuskiego

Przed wyborem jednego z tych psów dobrze zapoznaj się z najczęstszymi chorobami buldoga francuskiego, takimi jak zespół brachycefaliczny czy zaćma.

Ze wszystkich ras buldogów, rasa buldoga francuskiego ma najmniej problemów zdrowotnych. Jednak, jak wszystkie sztucznie wyselekcjonowane przez człowieka odmiany psów, niesie ze sobą pewne dolegliwości typowe dla jego morfologii i genetyki.

Buldog francuski jest jedną z najbardziej popularnych ras w domu ze względu na swój płaski pysk i wesoły charakter. Jednak ze względu na profilaktykę dobrze jest poznać najważniejsze choroby, które dotykają te psy. W tej przestrzeni możesz dowiedzieć się o nich więcej, więc nie przegap tego.

Jakie są najczęstsze choroby buldoga francuskiego?

Badania przeprowadzone w 2013 roku wykazały wysoki odsetek występowania drobnych problemów zdrowotnych u tej rasy, takich jak zapalenie spojówek, zapalenie ucha i biegunka. Jednak najczęstszymi patologiami były układy oddechowe, z częstością 12,7% u pacjentów z wybranej próby.

Ponadto w tym samym badaniu stwierdzono również, że mężczyźni mieli gorszy ogólny stan zdrowia niż kobiety, będąc podatnymi na większą liczbę patologii niż kobiety. Jednak na poniższej liście znajdziesz najczęstsze choroby buldoga francuskiego, niezależnie od płci zwierzęcia.

Zespół psa brachycefalicznego

Ten zespół jest z pewnością najczęstszą patologią u buldogów i innych ras z płaskim pyskiem. Problem ten jest bezpośrednią konsekwencją selektywnego rozmnażania okazów, które wymagają coraz bardziej akcentowanych cech estetycznych, takich jak zapadnięty pysk.

Zespół brachycefaliczny psa polega na tym, że ze względu na budowę głowy podniebienie miękkie jest wydłużone, nozdrza są zbyt wąskie, a woreczki krtaniowe (znajdujące się tuż przed strunami głosowymi) są przemieszczone w kierunku tchawicy. W ten sposób drogi oddechowe są znacznie węższe niż normalnie i powodują różne problemy. Zwracamy uwagę na następujące kwestie:

• Paraliż chrząstek krtaniowych.
• Zapadnięcie krtani (powietrze nie przedostaje się do płuc).
• Chrapanie.
• Trudności w oddychaniu przez nos: stąd tak charakterystyczny dla tych ras ochrypły oddech.
• Nietolerancja wysiłku fizycznego.
• Rozwiązaniem jest prawie zawsze operacja, w której nozdrza są przycinane i nos i nos są

Rozwiązaniem jest prawie zawsze zabieg chirurgiczny, w którym nozdrza są przycinane, aby ułatwić oddychanie przez nos, a podniebienie miękkie jest resekowane. Dzięki temu podniebienie miękkie nie dotyka głośni i powietrze może przedostawać się do płuc. Torebki krtaniowe nie są modyfikowane, chyba że ich wyprofilowanie stanowi problem.

Histiocytarne wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Jest to choroba zapalna jelita grubego, która powoduje powstawanie wrzodów na wewnętrznej ścianie okrężnicy. Pies będzie cierpiał na ciągłą krwawą biegunkę, wyniszczenie, odwodnienie i niedożywienie. Rokowanie poprawia się wraz z wczesnym wykryciem choroby, ale konieczne będzie leczenie przez całe życie.

Entropion

Entropion to podwinięcie powieki psa do wewnątrz, co powoduje, że rzęsy ocierają się o gałkę oczną. Jeśli nie zostanie rozwiązany, oko staje się poważnie podrażnione i powoduje u zwierzęcia ogromny ból. Z czasem może dojść nawet do rozwoju wrzodów.

Kręg połowiczy

Polega na deformacji kręgów, które uciskają rdzeń kręgowy. W zależności od stopnia zaawansowania, może on obejmować od silnego bólu pleców do paraliżu i braku kontroli zwieraczy.

Choroba krążka międzykręgowego

Choroba zaczyna się, gdy dysk oddzielający kręgi pęka i wysuwa się z miejsca, uciskając rdzeń kręgowy. Jest to rodzaj przepukliny krążka międzykręgowego z takimi samymi konsekwencjami jak w przypadku półkręgów: ból, paraliż, utrata czucia, utrata kontroli zwieraczy itp.

Rozszczep wargi i podniebienia

Jest to wada wrodzona, która pojawia się podczas rozwoju embrionalnego i powoduje udrożnienie podniebienia. W zależności od stopnia zaawansowania choroby, szczenię może nie być w stanie ssać z powodu niebezpieczeństwa asfiksji aspiracyjnej.

Zaćma

Soczewka jest strukturą wewnątrzgałkową, która znajduje się tuż za tęczówką. Kiedy staje się mętna, staje się nieprzezroczysta, utrudniając widzenie i nadając oku charakterystyczny białawy lub niebieskawy wygląd. Zaćma jest zazwyczaj usuwana chirurgicznie, w przeciwnym razie z czasem prowadzi do całkowitej ślepoty.

Im więcej buldogów, tym więcej problemów

Hodowla ras selektywnych jest otwarcie krytykowana jako źródło wielu najczęstszych chorób buldoga francuskiego, a także wielu innych ras. Niestety, wygląd psów jest również uważany za trend, a im większe zapotrzebowanie na pewne cechy (np. płaski pysk), tym więcej szczeniąt będzie wystawionych na sprzedaż z problemami fizycznymi.

Problem ten pogłębia się jeszcze bardziej, gdy zwierzę zostaje nabyte od niedoświadczonego lub nieoficjalnego hodowcy. Wiele patologii typowych dla ras czystej krwi ma swoje źródło w genetyce rodziców i można im zapobiec poprzez unikanie krzyżowania nosicieli mutacji. Niestety, często nie przeprowadza się odpowiednich badań ze względu na koszty.

W samej Anglii popyt na szczenięta buldoga francuskiego wzrósł o 1,46% w ciągu 10 lat.

Jeśli myślisz o poszerzeniu rodziny o psa, stąd apelujemy o znaczenie adopcji. Nie chodzi tu o wybór zdrowego psa, ale o zaprzestanie faworyzowania przemysłu, który hoduje niektóre rasy bez uwzględnienia szkodliwości dla jakości ich życia.