Pirenejski pies pasterski: wszystko, co musisz wiedzieć
Dziś opowiemy Ci więcej o wspaniałej i majestatycznej rasie psa. To pirenejski pies pasterski. Rasa psa, o której dziś Ci opowiemy jest jedną z tych, które zachwycają na pierwszy rzut oka.
Pirenejski pies pasterski zaskakuje rozmiarem i opiekuńczą osobowością oraz wysokim instynktem ochronnym. Jeśli są odpowiednio wytresowane mogą być doskonałymi zwierzętami domowymi. Dowiedz się o nich więcej w tym artykule.
Pirenejski pies pasterski – historia
Jego pochodzenie jest dość odległe, ponieważ znaleziono skamieniałości tej rasy sprzed epoki brązu. Pasterze w rejonie Pirenejów używali ich jako psów pasterskich od kilku stuleci. Ale to od czasów średniowiecza pirenejski pies pasterski zaczął zdobywać popularność.
Francuskie zamki i łąki były strzeżone przez tę rasę psów od setek lat. To francuski król Ludwik XIV niewątpliwie wyniósł tę rasę na szczyt, nazywając ją królewskim psem dworskim Francji. Spowodowało to popyt w pozostałych krajach, a jego wykorzystanie – nie tylko jako psa pasterskiego – zaczęło się rozprzestrzeniać.
Obecnie są bardzo cenione jako psy do towarzystwa, szczególnie w takich krajach jak Australia czy Stany Zjednoczone.
Cechy ogólne
Mamy do czynienia z molosów psem z rodziny. Oznacza to, że wyróżnia się przede wszystkim dużymi rozmiarami i muskulaturą, chociaż te psy pasterskie mają nieco bardziej stylizowaną linię niż inne molosy. Ich wielkość na ogół wynosi około 70 centymetrów wzrostu u samców i 60 u samic.
Pod względem wagi, waha się od 50 do 60 kilogramów u samców i od 40 do 50 kilogramów u samic. To, w połączeniu z ich wzrostem, czyni je jedną z największych ras, jakie możemy dziś znaleźć. Ich mocne i umięśnione nogi są lepiej przystosowane do poruszania się po górzystym lub nierównym terenie.
Wyróżnia się również grubą sierść, która może stać się długa i kręcić się w niektórych obszarach ciała, takich jak ogon lub szyja. Jego gęsta sierść ma białawy kolor, chociaż całkowicie białe pirenejskie psy górskie są niezwykle rzadkie.
Najczęściej na niektórych obszarach sierści pojawiają się lekko żółtawe, brązowe lub szarawe odcienie.
Pirenejski pies pasterski – temperament
Charakter psa pasterskiego i stróżującego sprawia, że są psami lojalnymi i opiekuńczymi. Nie zawahają się chronić członków swojej rodziny, więc mogą często szczekać, gdy pojawią się obcy.
Inną charakterystyczną cechą tej rasy jest niezależność, którą nabyła na przestrzeni wieków pozostając samotnymi opiekunami stad.
Ta niezależność, wraz z ich reputacją uporu i dominacji może stanowić problem, jeśli chodzi o ich wychowanie. Najlepiej trenować je już od szczeniaka, a do tego robić to w sposób zdecydowany i ciągły.
Jeśli tego nie zrobisz może to obrócić się przeciwko Tobie, gdy pies zacznie rosnąć. Jeśli wszystko pójdzie dobrze będziemy mieć u naszego boku czułego, spokojnego i bardzo serdecznego psa w stosunku do najmłodszych domowników.
Podstawowa pielęgnacja
Pod względem zdrowotnym pirenejski pies pasterski nie jest zwierzęciem wymagającym specjalnej opieki. Być może najważniejszym ze wszystkich aspektów jest ciągłe szczotkowanie, którego wymagają ze względu na dużą ilość sierści i częstotliwość ich linienia.
Nie są to szczególnie aktywne psy, ale od czasu do czasu trzeba im zapewnić długi spacer i pozwolić im pobiegać. Należy pamiętać, że są to duże psy i generalnie nie lubią zamkniętych przestrzeni. Dlatego ta rasa jest idealna, jeśli mieszkasz na wsi lub na dość otwartym terenie.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Villar, L., Bidinost, F., Galarraga, B., Macarena, M., Cancino, A. K., Castillo, D. G., … & Hernández, L. (2014). Perros protectores de ganado. Una herramienta para el manejo de la depredación.
- Meléndez, P. P. (Ed.). (2012). Utilización de perros protectores de rebaños ovinos de la raza Montaña de los Pirineos como una estrategia biológica para controlar la depredación. Favet.