Dowiedz się, która rasa psów ma najwięcej mutacji genetycznych
Psy to obecnie jedne z najpopularniejszych zwierząt domowych. Poza tym, że opieka nad nimi nie jest skomplikowana, istnieje szeroka gama ras, które pasują prawie każdemu. Jednak ogromny popyt na niektóre typy psów doprowadził do powstania wielu mutacji genetycznych i problemów zdrowotnych, które są typowe dla tej rasy.
Ogólnie rzecz biorąc, podczas hodowli psów przestrzega się pewnych protokołów, aby uniknąć lub ograniczyć chów wsobny (rozmnażanie między krewnymi). Pomaga to ograniczyć problemy genetyczne spowodowane sztuczną selekcją, ale nie wszyscy hodowcy przestrzegają tych zasad. Z czasem u każdego psa powstają mutacje genetyczne, ale jest jedna rasa, która ma ich więcej niż inne. Odkryj to poniżej.
Czym są mutacje?
Mutacje to zmiany w sekwencji DNA, które mogą, ale nie muszą, powodować zmiany w cechach charakterystycznych gatunku. Modyfikacje te występują naturalnie i są przypadkowe, choć pewne warunki mogą również prowadzić do ich pojawienia się.
Zmiany, które może spowodować mutacja, obejmują zaburzenia metaboliczne lub deformacje ciała, w zależności od tego, które geny zostały dotknięte. W większości przypadków są to tzw. choroby wrodzone i są bardzo szkodliwe dla zdrowia gatunku.
Zazwyczaj jedna mutacja nie wystarcza, by spowodować zmiany w wyglądzie organizmu, ale potrzebna jest kumulacja mutacji. Jednak kojarzenie między bliskimi krewnymi zwiększa prawdopodobieństwo akumulacji tych mutacji. To jest powód, dla którego w takich kojarzeniach pojawiają się choroby wrodzone.
Dlaczego mutacje występują u psów?
W przypadku psów, aby zachować “czystość” ras, często wybiera się kojarzenie między bliskimi krewnymi. Z czasem proces hodowli umożliwił nagromadzenie mutacji i doprowadził do pojawienia się chorób wrodzonych.
Chów wsobny był również procesem, który pomógł ustalić cechy reprezentatywne ras psów. Aby zachować najdelikatniejsze lub najbardziej przyciągające uwagę cechy, preferowano kojarzenie psów z ich bliskimi krewnymi (selekcja sztuczna). To właśnie doprowadziło do wielkiej różnorodności ras, ale jednocześnie było szkodliwe dla ich długotrwałego zdrowia.
Z tego powodu psy z “rodowodem“ mają więcej problemów zdrowotnych, gdy dorastają. Oczywiście ich podatność na choroby wrodzone różni się w zależności od historii rasy, ale te o większych wymaganiach są najbardziej dotknięte.
Czy proces hodowli wpływa na zdrowie psów?
W 2008 roku grupa naukowców z Uniwersytetu w Uppsali przeprowadziła analizę, która potwierdziła, że u psów występuje większa liczba szkodliwych mutacji. Aby to zrobić, porównali genom psa z genomem wilka szarego (Canis lupus), który jest ich najbliższym przodkiem.
Pod koniec badań stwierdzili, że psy miały o wiele więcej szkodliwych mutacji niż ich dziki przodek. Oznacza to, że proces hodowli wpływa na zdrowie psów, a także zwiększa liczbę mutacji w ich genomie.
Które rasy psów mają najwięcej mutacji?
Jak można się domyślić, selektywna hodowla, przez którą przechodzą psy “czystej krwi” jest zbyt szkodliwa. Jest jednak jedna rasa psów, na którą mutacje genetyczne miały ogromny wpływ. To nikt inny jak cavalier king Charles spaniel, który również ma długą listę chorób wrodzonych.
W 2021 roku artykuł opublikowany przez czasopismo naukowe Plos Genetics ujawnił, że cavalier king Charles spaniel miał w swoim genomie około 10 % więcej mutacji niż inne popularne rasy. Jest to zrozumiałe, gdyż od XVI wieku cierpią one z powodu selektywnej hodowli.
W rzeczywistości w 2007 roku ta rasa była szóstą najpopularniejszą na świecie, ale w 2009 roku wspięła się na czwarte miejsce. Dlatego jego linia jest wciąż pod dużą presją, bo popyt nie ustał zbyt długo..
Jak wygląda zdrowie cavalier king Charles spaniela?
Mimo że jest to charyzmatyczna rasa psów, zbyt mocno cierpi z powodu mutacji genetycznych. Cavalier king Charles spaniel zbytnio cierpi z powodu mutacji genetycznych. W rzeczywistości około 31% psów tej rasy cierpi na jakąś formę choroby serca. Przede wszystkim psy te cierpią na wypadanie płatka zastawki mitralnej, wrodzone i niebezpieczne schorzenie charakterystyczne dla tej rasy.
Istnieje jednak wiele innych chorób, które są wspólne dla tych psów. Do najczęstszych należą:
- Szmery w sercu.
- Problemy z przyzębiem.
- Zapalenie spojówek.
- Patologie przewodu pokarmowego.
- Zakażenie worka analnego.
- Problemy dermatologiczne.
- Syringomyelia (zmiana układu nerwowego).
- Malformacja typu Chiari.
Chociaż psy są wspaniałymi towarzyszami domowymi i bardzo lojalnymi przyjaciółmi, w rzeczywistości proces hodowli ma na nie ogromny wpływ. Aby temu zapobiec, staraj się adoptować swoje zwierzę z certyfikowanych hodowli, ponieważ miejsca te gwarantują zdrowie rasy. Choć może to być nieco droższe, warto to zrobić, aby tak piękne zwierzęta były zdrowe.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Axelsson, E., Ljungvall, I., Bhoumik, P., Conn, L. B., Muren, E., Ohlsson, Å., … & Lindblad-Toh, K. (2022). Correction: The genetic consequences of dog breed formation—Accumulation of deleterious genetic variation and fixation of mutations associated with myxomatous mitral valve disease in cavalier King Charles spaniels. PLoS Genetics, 18(1), e1010039.
- Cruz, F., Vilà, C., & Webster, M. T. (2008). The legacy of domestication: accumulation of deleterious mutations in the dog genome. Molecular biology and evolution, 25(11), 2331-2336.
- Hillbertz, N. S., & Andersson, G. (2006). Autosomal dominant mutation causing the dorsal ridge predisposes for dermoid sinus in Rhodesian ridgeback dogs. Journal of Small Animal Practice, 47(4), 184-188.
- Rusbridge, C. (2005). Neurological diseases of the Cavalier King Charles spaniel. Journal of Small Animal Practice, 46(6), 265-272.
- Summers, J. F., O’Neill, D. G., Church, D. B., Thomson, P. C., McGreevy, P. D., & Brodbelt, D. C. (2015). Prevalence of disorders recorded in Cavalier King Charles Spaniels attending primary-care veterinary practices in England. Canine Genetics and Epidemiology, 2(1), 1-15.