Karaluchy - najstarsze owady na świecie?
Karaluchy są jednym z tych owadów, które wywołują powszechną niechęć. Wynika to częściowo z jego niemal nieograniczonej zdolności przetrwania. Z jakiegoś powodu są uważane za jedne z najstarszych owadów na świecie.
Mówi się, że karaluchy są jednym z najstarszych owadów, odkąd odkryto ich szczątki sprzed ponad 200 milionów lat. Owady te należą do rodziny Blatodean w której skład wchodzą ponad 4500 gatunków. Większość z nich zamieszkuje obszary tropikalne.
Żyją ukryte w szczelinach i innych niedostępnych zakątkach domów, pod kamieniami lub korą drzew i wychodzą tylko w nocy, aby się żywić.
Niektóre gatunki są ściśle związane z mieszkaniami i znajdują się w pobliżu koszy na śmieci lub kanalizacji, zwykle w kuchni lub łazience.
Karaluchy – pochodzenie i ewolucja
Pierwsze skamieliny z karaluchami pochodzą z okresu karbońskiego, około 300 milionów lat temu. Ale dzięki kolejnym badaniom odkryto, że z tych skamielin powstały nie tylko karaluchy, ale także modliszki i termity.
Dlatego prawdziwe początki karaluchów sięgają wczesnej kredy. W rzeczywistości istnieją wystarczające dowody potwierdzające, że obecne termity wyewoluowały z prymitywnych karaluchów, które żyły w okresie jurajskim i triasowym.
W rzeczywistości karaluchy z rodzaju Cryptocercus i rodziny Blattidae są bliżej spokrewnione z termitami niż z innymi rodzinami karaluchów.
Karaluchy – cechy ogólne
Morfologia
Karaluchy to płaskie, owalne owady. Ich ciało i głowa chronione są przez rodzaj tarczy, mają nitkowate anteny i małe oczy. Nogi są długie, płaskie i kłujące, a skrzydła duże i błoniaste. Mają też usta do żucia.
Dieta
Karaluchy to zwierzęta wszystkożerne. Co więcej, mogą żywić się prawie wszystkim. Podobnie jak termity, nie są w stanie samodzielnie trawić celulozy, ale mają mikroflorę trawienną, która im w tym pomaga.
Opisano przypadki karaluchów, które przetrwały wyłącznie na podstawie kleju do książek i znaczków pocztowych.
Rozmnażanie
Samice tych ortopteranów składają jaja w twardych skorupach. Niektóre gatunki noszą jaja przy sobie przymocowane do brzucha, dopóki larwy nie zbliżą się do wyklucia. Podczas gdy inne przechowują je w bezpiecznym miejscu. Okres inkubacji wynosi od 15 dni do 3 miesięcy, w zależności od gatunku.
Nimfy karalucha szybko przypominają dorosłe osobniki, tyle że ich skrzydła są słabo rozwinięte.
Karaluchy – najważniejsze gatunki
Karaluch niemiecki (Blatella germánica) rozprzestrzenił się z Europy na prawie wszystkie części świata. Jest znacznie mniejszy niż karaluch amerykański (Periplaneta americana). Mierzy w przybliżeniu od 1,3 do 1,6 centymetra.
Żyje w mieszkaniach ludzi i jest uważany za zarazę, która rozprzestrzeniła się na wszystkie kontynenty z wyjątkiem Antarktydy.
Karaluch amerykański lub czerwony pochodzi z tropików afrykańskich, ale występuje w większości umiarkowanych regionów świata. Może mierzyć do 4 centymetrów, będąc jednym z największych karaluchów powodujących plagi w miastach.
Karaluch orientalny (Blatta orientalis), który występuje w domach ma około 2,5 centymetra długości, gdy osiągnie dojrzałość. Jego kolory wahają się od ciemnobrązowego do czarnego. Ma błyszczące ciało.
Jedną z najbardziej reprezentatywnych cech karaluchów jest dymorfizm płciowy. Oznacza to, że samce mają dwa długie skrzydła, które pokrywają większość ich ciała, które jest węższe niż u samic.
Dlaczego są w stanie przeżyć wszystko?
Jeśli mówi się, że karaluchy są jednymi z najstarszych owadów na świecie to muszą one mieć niesamowite zdolności przetrwania, których nie mają inne gatunki. Spójrz na przypadek dinozaurów.
Karaluchy należą do najtwardszych zwierząt na świecie. Niektóre gatunki są nawet zdolne przeżyć miesiąc bez jedzenia.
Są w stanie przetrwać przy ograniczonych zasobach żywiąc się wszelkimi substancjami, które są w ich zasięgu. Mogą przeżyć bez powietrza przez 45 minut lub zwolnić bicie serca.
I dlatego mogą żyć nawet rok, co jest nie do pomyślenia dla większości owadów.
Mówi się potocznie, że w obliczu każdej apokalipsy karaluchy zaludnią ziemię. Nawet po wojnie nuklearnej, ponieważ ich odporność na promieniowanie jest większa niż u bezkręgowców.
Tę zdolność przetrwania można wytłumaczyć odnową komórkową. Każda dzieląca się komórka jest bardziej podatna na działanie promieniowania. Z tego powodu komórki karalucha, które dzielą się tylko raz w każdej fazie zmiany są bardziej odporne.
Z kolei komórki kręgowców potrzebują do 48 godzin, aby zakończyć podział przez co są podatne na promieniowanie.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Blattodea [Internet]. Es.wikipedia.org. [cited 29 February 2020]. Available from: https://es.wikipedia.org/wiki/Blattodea
- Pérez Más E. Insectos. [Barcelona]: Bruguera; 1978.