Psia komunikacja: jak rozpoznać, czy mój pies bawi się, czy walczy?

Paznokcie, szczekanie, gryzienie i skakanie: kiedy to zabawa, a kiedy walka? Kluczem jest język ciała psów.

Napisane i zweryfikowane przez psychologa Sara González Juárez.

Ostatnia aktualizacja: 17 lipca, 2023

Psy – a zwłaszcza szczenięta – bawią się w walkę. Jest to naturalne i stanowi część ich procesu socjalizacji, ale czasami trudno jest odróżnić, kiedy mamy do czynienia z walką, a kiedy tylko z zabawą między psami. Psia komunikacja może być myląca, zwłaszcza gdy w grę wchodzą zęby i pazury.

Jak więc odczytywać takie sytuacje? Niektóre sygnały wysyłane przez psy mogą być błędnie interpretowane z ludzkiego punktu widzenia. W tym tekście poznamy najważniejsze z nich, więc nie przegap tego. Dlaczego psy się bawią?

Dlaczego psy się bawią?

Psia komunikacja taka jak zabawa jest zachowaniem dobrowolnym, które przejawia się na różne sposoby u różnych gatunków. Zostało to wyjaśnione w badaniu zatytułowanym, Dlaczego psy się bawią? Funkcja i konsekwencje zabawy dla dobrostanu psa domowego.

Co więcej, autorzy tego badania – Sommerville, O’Connor i Asher – wskazują, że zabawie towarzyszy coś, co nazywają “pozytywnym stanem afektywnym”. Wiąże się również z czasem i energią, a także potencjalnymi kosztami: narażeniem na urazy lub choroby.

Tymczasem publikacja w czasopiśmie Applied Animal Behaviour Science twierdzi, że zabawa społeczna jest złożoną interakcją między osobnikami. Można wyróżnić dwa poziomy organizacji behawioralnej:

• Niższy: zabawa opiera się na działaniach podejmowanych z różnych kontekstach, takich jak drapieżny, seksualny i agonistyczny. Ten ostatni odnosi się do zachowań społecznych związanych z walką lub konkurencją między osobnikami tego samego gatunku.
• Nadrzędny: uczestnicy współpracują, aby osiągnąć cel wspólnej zabawy.

Jeśli jesteś jednym z opiekunów, którzy zastanawiają się nad powodami, które motywują psy do zabawy, być może zainteresują Cię 4 teorie, które zostały przedstawione przez wyżej wymienionych autorów. Są one następujące:

• nauka umiejętności motorycznych,
• trening na nieoczekiwane sytuacje,
• budowanie relacji opartych na współpracy między psami,
• efekt innych procesów biologicznych (takich jak posiadanie dużej ilości energii).

Mowa ciała

Język psów może być tajemnicą dla ludzi. Istnieją jednak wskazówki, którymi można się kierować. W tym względzie badania opublikowane w Current Biology zauważają, że psy przykucają na przednich łapach, a także podnoszą pośladki, aby zakomunikować, że chcą bawić się z innym psem.

Tego rodzaju działania służą zaproszeniu do zabawy. Są to oznaki szczerości i zaufania, w których zwykle nie ma miejsca na oszustwa. Odnosi się to do ukrywania przez jednego z graczy innych intencji, takich jak krycie lub dominacja. W tym względzie, zgodnie z publikacją, tylko 2-5% złamało zasady gry między psami.

Aby zminimalizować zamieszanie i wątpliwości, zwróć uwagę na kluczowe znaki poniżej. Mogą one być pomocne w rozszyfrowaniu psich kodów i odróżnieniu zabawy od agresji.

Aby stwierdzić, czy pies się bawi, czy walczy, warto zwrócić uwagę na wcześniejsze sygnały wysyłane przez każdego psa. Ogólnie rzecz biorąc, jeden pies zaprasza drugiego do zabawy za pomocą takich gestów, jak np:

• wysokie, szybkie szczekanie,
• pozycja z głową i łokciami blisko ziemi i uniesionymi tylnymi łapami.
• wyprostowany ogon,
• oczy i uszy w pozycji uwagi, ale bez napięcia w ciele,
• szybkie podchodzenie do drugiego psa,
• otwarty pysk, wyciągnięty język (rzadziej).

Celem tych sygnałów jest uniknięcie nieporozumień.

Tymi gestami pies sygnalizuje, że nie chce walczyć, ale się bawić. Służy to również jako ostrzeżenie przed rzuceniem się do zabawy, w przeciwnym razie może dojść do niezamierzonej walki.

Psia komunikacja: Oznaki agresji u psów

W przeciwieństwie do tego, co właśnie przeczytaliśmy, gdy pies chce zaatakować innego psa, sygnały nie będą przemawiać za podejściem, ale za zniechęceniem go poprzez zastraszenie . W większości przypadków psy unikają fizycznego konfliktu, aby chronić swoją integralność. Dla tego też dają sygnały ostrzegawcze przed eskalacją agresji.

Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie Autonomicznym w Barcelonie – poświęcone ocenie czynników ryzyka i oznak agresji u psów i kotów – identyfikuje następujące zachowania ostrzegawcze:

• pokazywanie zębów,
• głębokie warczenie,
• szczeciniasta sierść,
• szybkie zaznaczanie ugryzień,
• gwałtowne zbliżanie się, brak odwrotu,
• szczekanie,
• wyraźne napięcie mięśni,
• ostre uderzenia pyskiem.

Dzięki tym wskaźnikom pies wyraża drugiemu psu, że nie chce, aby się do niego zbliżano. Jeśli drugi pies to zrozumie, odsunie się i nie dojdzie do agresji. Co więc możesz zrobić, gdy jedno z was wywoła niechcianą interakcję? Przyjrzyjmy się temu bliżej.

Czy mój pies bawi się, czy walczy: nieporozumienia między psami

Interakcja między psami podczas zabawy może przybrać różne formy. Nawet jeśli dobrze się rozumieją i lubią, istnieje szansa, że ta rekreacyjna aktywność może zakończyć się walką. W rzeczywistości możliwe jest, że agresja może wynikać z tego, że jeden z dwóch psów nie komunikuje się dobrze i nieumyślnie wymusza zabawę. W obu przypadkach pojawi się agresywne zachowanie, dlatego ważne jest, aby wiedzieć, jak je odróżnić.

Nieszkodliwa zabawa między psami nigdy nie kończy się obrażeniami. Szczekanie pozostaje wysokie, bieganie nie broni przestrzeni, a kiedy jeden z nich chce przestać, interakcja się kończy. To idealny scenariusz.

Jednak gdy warczenie – i ogólnie wokalizacja – stają się ostre, zęby są obnażone, a ugryzienia nie są uwalniane, oznacza to, że trwa walka. Można zauważyć obrażenia, a intensywność eskaluje, a nie maleje. W tym momencie musisz podjąć działania.

Jak przerwać walkę psów

Bardzo ważne jest, aby wiedzieć, że nie jest dobrym pomysłem wchodzenie między dwa walczące psy. Trzeba przyznać, że jest to pierwszy odruch, jaki możesz mieć, zwłaszcza jeśli to twój psi towarzysz jest w środku konfliktu. Jeśli jednak nie zachowasz zimnej krwi, możesz pogorszyć sytuację, a nawet zostawić sobie pamiątkową ranę.

Podczas walki pamiętaj, że psy mogą przekierować agresję na każdego, kto się do nich zbliży – właściciela lub nie. Z tego powodu interwencja fizyczna powinna być ostatecznością.

Istnieje kilka technik – szybkich i skutecznych – których możesz użyć do rozdzielenia dwóch psów. Według American Kennel Club, niektóre z nich są następujące:

• Zrób głośny hałas: użyj przedmiotu, aby je przestraszyć.
• Zmocz psy: możesz to zrobić za pomocą węża lub wylać na nie całą butelkę wody.
• Użyj przedmiotu jako bariery: np. patyka, który umieścisz między nimi.
• Przykryj jednego z psów kocem lub nieprzezroczystą tkaniną: w ten sposób drugi pies może zostać odsunięty od walki.

Istnieją bardziej desperackie i niebezpieczne metody, które można zastosować tylko w kluczowych momentach. Na przykład, jeśli mówimy o pitbullu który złapał chihuahuę zębami i nie chce puścić, możesz odciąć temu pierwszemu oddech smyczą, dopóki nie otworzy pyska.

Metoda ta jest zdecydowanie odradzana ze względu na związaną z nią przemoc, ale może być przydatna w ratowaniu życia zaatakowanego psa.

Znaczenie socjalizacji

Twoim obowiązkiem jako opiekuna psa jest umiejętność odczytywania mowy ciała psa i rozróżniania, kiedy pies bawi się lub walczy. Ale jeszcze ważniejsze jest, aby pomóc mu w prawidłowej socjalizacji, ponieważ każdy pies jest wyjątkowy – niektóre są bardziej energiczne i otwarte, podczas gdy inne są spokojne – i mogą mieć swój własny zestaw sygnałów.

Twój pies powinien być w stanie odczytać oznaki agresji i oznaki spokoju. Te ostatnie są najistotniejsze, ponieważ to one są wykorzystywane przez ten gatunek do deeskalacji konfliktu z rówieśnikami.

Problemy z pewnością pojawią się, jeśli zwierzę podejdzie do zwierzęcia, które wskazuje, że zamierza je zaatakować lub zaatakuje zwierzę, które chce się z nim bawić.

Jeśli więc zauważysz jakiekolwiek problemy w tym zakresie, zachęcamy do konsultacji z psim etologiem, który pomoże Ci w procesie socjalizacji. Szczęśliwy pies to taki, który wchodzi w odpowiednie interakcje ze swoimi pobratymcami, czy to podczas zabawy, czy witając się na ulicy.