Technika latającego węża

Latające węże to grupa specyficznych gatunków, które szybują, aby się przemieszczać.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Elsa M. de Arribas.

Ostatnia aktualizacja: 01 maja, 2023

Węże same w sobie przyciągają uwagę, która zwiększa się, gdy myślimy o latających wężach. Jest to jedna z technik opracowanych i stosowanych przez niektóre węże. Poznaj technikę latającego węża w tym artykule.

Kim są latające węże?

Myśląc o wężach, można wywnioskować kilka podstawowych aspektów ich istnienia. Są to zwierzęta lądowe lub wodne, które pełzają po ziemi, ale także po drzewach.

Ponadto można powiedzieć, że od wieków mają złą reputację . Jest to zwierzę, które wywołuje strach, cecha ta została wypromowana w filmach.

Pięć gatunków z rodzaju Chrysopelea jest odpowiedzialnych za to, że nazywane są latającymi wężami. Ich wielkość zależy od gatunku i waha się od 60 cm długości do ponad metra.

Są to węże o smukłej sylwetce i ubarwieniu, które różni się w zależności od gatunku. Zazwyczaj zachowują czarne i zielonkawe kolory, na przemian z żółtym, pomarańczowym lub czerwonym.

Mają wydłużoną głowę i duże oczy z okrągłymi źrenicami. Ich łuski pomagają im wspinać się na drzewa. Jednak określenie “latający wąż” jest nadużywane, ponieważ one nie latają, tylko szybują. Aby to zrobić, wąż skręca ciało i wykorzystuje pęd powietrza.

Siedlisko i rozmieszczenie

Występują od zachodnich Indii po archipelag indonezyjski. Gatunek ten pochodzi z azjatyckich lasów deszczowych, szczególnie z południa i południowego wschodu.

Występuje głównie na terenach zalesionych, pełnych roślinności. Były jednak widywane w ogrodach i parkach w regionach zamieszkanych.

Żywienie węży latających

Dieta tych latających węży różni się w zależności od regionu, w którym występują. Ich ofiarami są zwykle myszy, żaby, jaszczurki, a w niektórych przypadkach także ptaki lub nietoperze.

Techniki używane przez latające Węże

Mimo że nazywane są latającymi wężami, w rzeczywistości nie latają. Badania przeprowadzone przez naukowca Jake’a Sochę z University of Virginia (USA) donoszą o tej technice.

Normalna budowa ciała węża nie pozwala zwierzęciu latać. Dlatego jego ciało musi ulec zmianie. Kiedy skacze z gałęzi i odlatuje, powietrze dostaje się do ciała i powoduje zmianę jego kształtu. Ciało węża z okrągłego staje się spłaszczone.

W szczególności spłaszcza się od końca głowy do początku ogona. Jego żebra obracają się w kierunku górnej części ciała i w kierunku kręgosłupa.

W ten sposób ciało węża rozszerza się i spłaszcza, co pozwala zwierzęciu “latać”. Wydaje się, że łączy przemianę ciała z falującym tańcem. Taniec polega na poruszaniu głową z boku na bok. W ten sposób przekazuje fale do ciała, wykonując ruch S, przypominający pływanie.

Jak odkryto tę technikę?

Aby przeprowadzić badanie, naukowcy stworzyli plastikowego węża. Osobliwością jest to, że ciało tego sztucznego węża ma kształt latającego węża.

W ten sposób badacze mogli przeanalizować siły aerodynamiczne generowane przez węża. Ponadto mają wiele niepublikowanych wcześniej nagrań z lotu węży.

Kiedy nadchodzi czas, by zacząć latać, wąż wślizguje się na koniec gałęzi. Tam zwisa z gałęzi, a jego ciało przybiera kształt litery J. Ciało przybiera kształt litery S i spłaszcza się. Dzięki temu spłaszczone i poszerzone ciało jest w stanie wykorzystać powietrze.

W tym samym czasie, gdy łapie powietrze, wykonuje falujące ruchy, którymi się porusza. Zaobserwowano też, że spłaszczając swoje ciało, węże mogą wykonywać zwroty w powietrzu, zmieniając kierunek.

Dlaczego to robią?

Nie wiadomo, jak często i dlaczego rozwinęły tę umiejętność. Naukowcy rozważają trzy możliwe opcje:

• Oryginalny sposób na ucieczkę przed drapieżnikami.
• Przemieszczanie się z jednego drzewa na drugie bezpośrednio, bez potrzeby schodzenia na ziemię.
• Jako mechanizm polowania.

Mimo że te węże są jadowite, uważa się je za nieszkodliwe, ponieważ nie mają wpływu na ludzi.

Wśród ssaków jest jedno zwierzę, które jest znane jako latające – latająca wiewiórka. Stwierdzono jednak, że węże potrafią szybować lepiej niż wiewiórki.