Megacolon u kotów: objawy, przyczyny i leczenie

To zaburzenie trawienia ma charakter przewlekły i powoduje duży dyskomfort u kotów. Poniżej opisujemy, co to jest i jak można tego uniknąć.

Napisane i zweryfikowane przez psychologa Sara González Juárez.

Ostatnia aktualizacja: 01 marca, 2022

Media często nalegają, by dbać o siebie dla dobrego zdrowia układu pokarmowego. Jak możesz sobie wyobrazić, nie jest to zarezerwowane tylko dla ludzi, ale każde inne zwierzę może ponieść poważne konsekwencje, jeśli cierpi z powodu zaburzeń w procesie trawienia. Megacolon u kotów, to schorzenie o którym opowiemy w dzisiejszym artykule.

Znajdziesz tu informacje o tym zaburzeniu, jego przyczynach, objawach i leczeniu. Nie przegap niczego, ponieważ megacolon często pojawia się wtórnie do istniejących problemów i wymaga profesjonalnej opieki weterynaryjnej. Zaczynajmy.

Co to jest megacolon?

Słowo megacolon (Zespół okrężnicy olbrzymiej u kotów) odnosi się do ciężkiego i nieodwracalnego poszerzenia okrężnicy. Kiedy dochodzi do takiego poszerzenia, kał jest zatrzymywany, a ruchliwość jest zmniejszona lub wyeliminowana, tak że kot nie jest w stanie się wypróżnić.

Całkowity czas trawienia u kota wynosi 12-24 godzin, w zależności od osobnika.

Ta dolegliwość, jeśli nie jest leczona, ma postępujący przebieg, w którym życie kota jest zagrożone. Ta progresja zaczyna się od zatrzymania kału. Kiedy kał pozostaje w jelicie grubym przez dłuższy czas, ściany jelita grubego zaczynają wchłaniać wodę, wysuszając je i utrudniając wypróżnianie. Kiedy kał się gromadzi, okrężnica rozszerza się, co prowadzi do poszerzenia okrężnicy, czyli megacolon.

Objawy megacolon u kotów

Istnieje kilka oznak, że kot ma problemy z trawieniem. W przypadku megacolon można zobaczyć następujące objawy:

• Bolesne wypróżnianie: kot wokalizuje, kiedy idzie do kuwety.
• Częste i nieudane próby wypróżnienia się.
• Przedłużające się zaparcia.
• Odchody poza kuwetą.
• Nadmierne ślinienie się.
• Wymioty.
• Odwodnienie
• Krwawy śluz w stolcu: spowodowany podrażnieniem ściany okrężnicy zstępującej.
• Twarda, rurkowata masa wzdłuż brzucha, wyczuwalna palpacyjnie.

Podczas gdy ta rurkowata masa jest charakterystyczna dla przewlekłych zaparć i megacolon, mogłeś zauważyć, że reszta objawów może odpowiadać każdemu zaburzeniu trawienia. Jeśli więc którykolwiek z tych objawów jest obecny, powinieneś bezzwłocznie udać się do lekarza weterynarii.

Co powoduje megakolon u kotów?

Chociaż zaparcia mogą wydawać się główną przyczyną megacolon u kotów, może ona być również wtórna do innych schorzeń. Poniżej znajduje się lista pierwotnych przyczyn tego stanu:

• Idiopatyczna: około 62% przypadków megacolon jest idiopatyczna, tzn. nie można znaleźć jej wyraźnej przyczyny. Zwykle przypisuje się ją zwyrodnieniu nerwów mięśni gładkich jelita grubego, co uniemożliwia prawidłowe ruchy perystaltyczne i powoduje zaparcia.
• Przeszkoda mechaniczna: na przykład złamanie biodra jest w stanie wywrzeć nacisk na jelito grube, jeśli nie jest ono prawidłowo ustawione w procesie gojenia. Inne przyczyny to nowotwory, przepukliny krocza lub urazy kręgosłupa, takie jak ogon koński (Cauda equina).
• Uszkodzenia neurologiczne: ponieważ motoryka jelita grubego zależy od impulsów nerwowych, logiczne jest, że problemy w tym zakresie pojawiają się w przypadku takich zaburzeń, jak uraz okolicy krzyżowo-lędźwiowej. Ogólnie rzecz biorąc, każde uszkodzenie nerwu miednicznego lub podżuchwowego spowoduje zaparcia z powodu zmniejszonej motoryki.
• Wrodzony megacolon: Kiedy kocięta mają poważne zaparcia, jest to zwykle spowodowane wadą wrodzoną, która spowodowała megacolon, taką jak agenezja odbytu.
• Leki: diuretyki, leki przeciwhistaminowe, przeciwcholinergiczne i inne leki, których efektem ubocznym są zaparcia. Jeśli nie jest leczone, istnieje ryzyko wystąpienia megakolonii u kotów.
• Zaburzenia endokrynologiczne: Choć rzadko, zaburzenia, takie jak nadczynność tarczycy czy hiperkalcemia zwiększają wchłanianie wody, więc istnieje ryzyko stwardnienia kału i tym samym zaparć.

Leczenie

Ponieważ jest to choroba przewlekła, leczenie zespołu okrężnicy olbrzymiej u kotów musi łączyć leki ze zmianą stylu życia i diety zwierzęcia. Dlatego środki, które należy podjąć, są następujące:

• Dieta przeciw zaparciom: Należy zwiększyć zawartość wody w pożywieniu kota. Można to zrobić stosując mokrą karmę, zupy dla kotów lub dodając wodę do suchej diety.
• Suplementacja błonnikiem nierozpuszczalnym: ten środek musi być zatwierdzony przez lekarza weterynarii, ponieważ błonnik nierozpuszczalny, choć pomaga w natłuszczaniu kału, zwiększa również jego objętość, co stanowi zagrożenie dla już powiększonej okrężnicy.
• Leczenie farmakologiczne: najczęściej przepisywanymi lekami są środki przeczyszczające i prokinetyki. Stosowanie lewatyw ułatwia też defekację w określonym czasie.
• Chirurgia: W ciężkich przypadkach konieczne jest znieczulenie zwierzęcia i ręczne usunięcie kału. Można to zrobić przez nacięcie na ścianie brzucha lub przez odbyt. W najgorszym przypadku konieczna będzie hemikolektomia, która polega na usunięciu większej części okrężnicy.

Jak widzicie, megakolon jest w stanie spowodować poważne komplikacje w życiu zwierzęcia. Dopóki jednak przyczyna jest widoczna, można jej uniknąć, udając się do weterynarza przy najmniejszych oznakach przewlekłego zaparcia, więc nie wahaj się tego zrobić.