Infekcje wirusowe u słoni – 5 przykładów
Słonie od lat kojarzone są ze zdrowiem i długowiecznością, zarówno ze względu na budowę, jak i masę ciała. Jednak one również mogą zachorować. Aby to udowodnić, przedstawimy infekcje wirusowe, które mogą zaatakować słonie żyjące w niewoli.
Prawda jest taka, że żadna żywa istota nie jest odporna na zachorowania w pewnym momencie swojego życia.
Herpeswirusy śródbłonkowe słoni (EEHV)
Herpeswirusy śródbłonka słonia (EEHV) lub betaherpeswirus słoni 1 (ElHV-1) wywołują infekcje u większości gatunków ssaków. Ostateczny żywiciel tego wirusa – słoń afrykański – bardzo rzadko przechodzi chorobę w poważny sposób. Ale żywiciel pośredni – słoń indyjski – cierpi z powodu tej choroby.
Przenoszenie i objawy
Herpeswirus przenika przez drogi oddechowe i bezobjawowo osadza się w guzkach płucnych. Zwierzęta, które zachorują, doświadczają letargu, anoreksji i kolki. Później mogą pojawić się obrzęki głowy, tułowia i przednich kończyn.
Prawdziwy problem pojawia się, gdy choroba staje się poważniejsza, powodując rany krwotoczne, które zwykle kończą się śmiercią.
Infekcje wirusowe, na które chorują słonie: zapalenie mózgu i mięśnia sercowego
Jest to naturalna choroba u szczurów, która działa jak naturalny rezerwuar. Ale najpoważniejsze formy dotykają wielu innych ssaków, zarówno dzikich, jak i domowych. Wśród nich zarówno słoń afrykański, jak i indyjski.
Wirus wywołujący tę chorobę to kardiowirus z rodziny Pikornawirusów. Replikuje się w komórkach mięśnia sercowego, powodując tak duże uszkodzenia w tkance, że ostatecznie niszczy komórki.
Przenoszenie i objawy
Do zakażenia dochodzi zwykle drogą fekalno-oralną, poprzez skażoną żywność lub wodę. Jednak nie może przenosić się z jednego słonia na drugiego.
Częstym skutkiem zapalenia mózgu i mięśnia sercowego jest nagła śmierć w wyniku niewydolności serca. Ale w mniej ciężkich przypadkach infekcja ta może powodować anoreksję, letarg i trudności w oddychaniu z powodu zastoju serca.
Infekcje wirusowe, na które chorują słonie: Pryszczyca
W przypadku pryszczycy mamy do czynienia z bardzo zaraźliwą, ale rzadko śmiertelną infekcją wirusową. Problem w tym, że ma ogromny wpływ na zwierzęta gospodarskie, dlatego celem jest jego wytępienie.
Jeśli chodzi o dzikie zwierzęta, infekcja ta dotyka zarówno przeżuwaczy, jak i zwierząt spoza tej grupy, w tym żyjących w niewoli słoni.
Czynnik wywołujący pryszczycę pochodzi z rodziny Pikornawirusów.
Przenoszenie i objawy
Przenoszenie tego wirusa odbywa się drogą oddechową lub poprzez bezpośredni kontakt z zakażonymi zwierzętami lub przedmiotami.
Jest to infekcja powodująca zmiany pęcherzykowe i nadżerkowe na błonach śluzowych jamy ustnej i na skórze kończyn zakażonego zwierzęcia. Okres inkubacji trwa około 5 dni, po czym zwierzę zaczyna odczuwać depresję i gorączkę.
Od tego czasu w jamie ustnej zaczynają pojawiać się objawy kliniczne, w tym wzmożone wydzielanie śliny, a nawet pojawienie się ropy.
Ospa
Ospa to kolejna z infekcji wirusowych, które mogą dotknąć słonie. Charakteryzuje się obrzękiem skóry i błon śluzowych całego ciała. Ten obrzęk z czasem pogarsza się, prowadząc do pojawienia się bolesnych krost i wrzodów.
Wirusem wywołującym ospę jest orto-pokswirus sp i można go uznać za chorobę odzwierzęcą, która atakuje zarówno ludzi, jak i zwierzęta. W rzeczywistości eksperci uważają, że jego pochodzenie u słoni wynika z wykorzystania ich jako sposobu na zainteresowanie dzieci w europejskich ogrodach zoologicznych.
Słonie odczuwają różne konsekwencje ospy, od prostego zapalenia spojówek oka po chorobę ogólnoustrojową, która kończy się śmiercią.
Infekcje wirusowe, na które chorują słonie: wścieklizna
Wirusem wywołującym tę poważną chorobę jest lyssavirus należący do rodziny Rabdowirusów. Występuje na całej planecie i może dotknąć prawie każdego gatunku ssaków.
Przenoszenie i objawy
Przenoszenie wścieklizny następuje poprzez kontakt ze śliną zakażonego zwierzęcia z krwią innego. Innymi słowy, zwykle rozprzestrzenia się w wyniku ugryzienia. Głównymi rezerwuarami tego wirusa są drapieżniki i nietoperze.
Słoń dotknięty wścieklizną zacznie wykazywać łagodne objawy, a następnie dojdzie do całkowitej zmiany w zachowaniu. Na początku będzie podekscytowanie i agresywność, dezorientacja oraz brak koordynacji.
Następnie zwierzę przejdzie w stan porażenia, co może doprowadzić do śpiączki. Wreszcie, uszkodzenie neuronów będzie tak duże, że zwierzę umrze.
Diagnostyka różnicowa
Aby postawić właściwą diagnozę, weterynarze muszą odróżnić wściekliznę od wszelkich innych chorób neurologicznych. Na przykład, od tężca lub botulizmu. Jednocześnie trzeba wykluczyć problemy wpływające na centralny układ nerwowy, takie jak mocne uderzenia czy rany postrzałowe.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Fowler M, Mikota S. Biology, Medicine, and Surgery of Elephants. Hoboken: John Wiley & Sons; 2008