Ostre wymioty u kotów: przyczyny i rozwiązania
Jest to jeden z najczęstszych objawów, a także jeden z najczęstszych w nagłych przypadkach weterynaryjnych. Opowiemy Ci więcej o tym, skąd biorą się wymioty u kotów.
Istnieją pewne zachowania lub nietypowe objawy, które tak jak w przypadku kotów nie muszą wiązać się z poważnym zagrożeniem dla ich zdrowia. Mimo to, ostre wymioty u kotów należy obserwować, jeśli zaczną się pojawiać bardzo często. W tym artykule podajemy więcej informacji o możliwych przyczynach i rozwiązaniach.
Skąd biorą się wymioty u kotów?
Przede wszystkim należy zaznaczyć, że to, że nasz kot wymiotuje jest względnie normalne. Jest to część procesów, takich jak na przykład wydalanie kul włosowych. Jeśli jednak zauważymy, że wymioty zaczynają się nawracać lub że pojawiają się one po pewnych czynnościach – np. po jedzeniu – powinniśmy zostać czujni i w razie potrzeby udać się do weterynarza.
Tam będą mogli udzielić nam dokładniejszej diagnozy możliwych przyczyn, chociaż jeśli obserwowaliśmy, w jakich sytuacjach u kotów występują ostre wymioty leczenie będzie łatwiejsze do zastosowania. Istnieje kilka możliwych scenariuszy wywołujących wymioty, wymienimy najczęstsze:
Nieodpowiednia dieta
Jak wiemy, zbilansowana i odpowiednia dieta dla każdego zwierzęcia jest synonimem zdrowia. Z tego powodu dieta oparta na produktach, które nie są dla najbardziej odpowiednie – np. trudno strawne produkty uboczne paszy – wywoła rozstrój żołądka i trudności w trawieniu pokarmu, co doprowadzi do wymiotów.
Zła dieta może również wynikać z faktu, że nasz kot jest uczulony lub ma jakąś nietolerancję pokarmową. Jeśli nie znamy źródła tej nietolerancji i będziemy nadal podawać mu ten sam rodzaj pożywienia, jego organizm nie będzie w stanie go przetworzyć i go odrzuci.
Kot je zbyt szybko i zbyt dużo
Jeśli Twój zwierzak ma nawyk przejadania się, najprawdopodobniej pojawią się ostre wymioty. Proces spożycia i trawienia u kotów jest inny niż nasz, dlatego też zarówno nadmiar, jak i zbyt szybkie jedzenie spowoduje przeciążenie układu pokarmowego, co uniemożliwi prawidłowe trawienie pokarmu.
Wymioty i choroby z nimi związane
Istnieją pewne niezwykłe codzienne sytuacje, które mogą ukrywać zaburzenia trawienia u naszego kota. Przykładem są ostre wymioty, które są jednym z objawów chorób, takich jak ostry nieżyt żołądka.
W tym przypadku przyczyn tego zaburzenia może być wiele. Na przykład słabe trawienie lub spożycie toksycznej substancji. A wśród najczęstszych objawów zapalenia żołądka pojawią się ostre wymioty.
Innymi przyczynami wymiotów mogą być:
- Pasożyty jelitowe, które zmieniają normalne funkcjonowanie organizmu Twojego kota.
- Nadczynność tarczycy.
- Zapalenie trzustki.
- Choroby nerek.
Rozwiązania na ostre wymioty u kotów
Najważniejsze jest, jeśli to możliwe, zidentyfikowanie źródła ostrych wymiotów. W przypadku, gdy jest to związane z pożywieniem, najważniejsze jest przejście na odpowiednią dietę, która dostarczy zwierzęciu niezbędnych składników odżywczych i będzie łatwo przyswajalna.
Jeśli Twój kot je zbyt szybko dobrym rozwiązaniem jest robienie przerw podczas karmienia. Możesz odstawić miskę na jakiś czas i obserwować, jak powoli żuje. Po tym czasie podaj odstaw miskę, aby uniknąć przejedzenia. Innym pomysłem jest podzielenie jedzenia na mniejsze porcje.
W przypadku, gdy ostre wymioty są związane z poważniejszymi chorobami konieczne jest pilne zgłoszenie się do weterynarza. Jeśli to możliwe, pobranie próbki wymiocin pomoże weterynarzowi zidentyfikować możliwą przyczynę przyspieszając diagnozę i leczenie, które należy wprowadzić.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Hernández, C. A. (2010). Emergencias gastrointestinales en perros y gatos. Revista CES Medicina Veterinaria y Zootecnia, 5(2), 69-85
- Zeinsteger, P. A., & Gurni, A. A. (2004). Plantas tóxicas que afectan el aparato digestivo de caninos y felinos. Revista Veterinaria, 15(1), 35-44.