Ukąszenia owadów niebezpieczne dla Twojego psa
Warto wiedzieć, które ukąszenia owadów mogą być niebezpieczne dla Twojego psa, aby móc w pełni zadbać o Twojego najlepszego przyjaciela
Ukąszenia owadów, które mogą być niebezpieczne dla psa obejmują ukąszenia komarów, pcheł, pluskiew i kleszczy, a także pszczół, trzmieli i os. Kiedy owad gryzie zaszczepia swoją ślinę z określonymi składnikami, które pomagają mu w jedzeniu.
Ślina zawiera mieszankę substancji wysoce uszlachetnionych ewolucyjnie. Zawiera antykoagulanty i środki rozszerzające naczynia krwionośne, a nawet substancje znieczulające. Oprócz wywoływania reakcji alergicznych może przenosić czynniki wywołujące różne choroby.
Ciężkie reakcje alergiczne na ukąszenia owadów, które mogą mieć wpływ na psa
Niektóre zwierzęta są szczególnie wrażliwe na pewne ukąszenia owadów i mogą reagować przesadnie. W ciężkich przypadkach może wystąpić anafilaksja, znana również jako wstrząs anafilaktyczny. Dzieje się tak, gdy układ odpornościowy reaguje nadmiernie na ukąszenie owada.
Chociaż anafilaksja po ukąszeniu przez owada występuje rzadko musimy zwracać uwagę na zmiany w zachowaniu, trudności w oddychaniu lub obrzęk skóry. W obliczu zmian należy niezwłocznie udać się do weterynarza.
Ukąszenia komarów i robaczycy serca
Dirofilarioza to poważna choroba pasożytnicza wywoływana przez robaka Dirofilaria immitis, który żyje w naczyniach krwionośnych i sercach zakażonych zwierząt. Niestety nie ma testów laboratoryjnych, które mogłyby zdiagnozować dirofilariozę.
Choroba przenoszona jest przez ukąszenia komarów. Kiedy komar gryzie zarażonego psa pobierana krew zawiera pasożyta w stadium przedlarwalnym. Wewnątrz komara pasożyt rozwija się do stadium larwalnego.
Kiedy komar gryzie innego psa przenosi pasożyta. Wewnątrz psa każdy robak może stać się pasożytem o długości do 30 cm. Pasożyt może spowodować uszkodzenie płuc, tętnic i serca. Leczenie tej choroby jest dostępne, ale zapobieganie i zwalczanie komarów jest ważniejsze.
Kleszcze i borelioza
Jeśli Twój pies został ugryziony przez kleszcza, usuń go jak najszybciej, aby zmniejszyć ryzyko zarażenia się infekcją odkleszczową – boreliozą. Ta choroba jest wywoływana przez bakterię Borrelia burdogferi.
Chorobie należy zapobiegać poprzez zwalczanie kleszczy, a w przypadku zarażenia psa należy jak najszybciej go leczyć, ponieważ możliwość zarażenia wzrasta po 48 godzinach interakcji kleszcza z psem.
Nieleczone długoterminowe skutki choroby z Lyme obejmują problemy z układem nerwowym i stawowym.
Kleszcze i babeszjoza u psów
Babeszjoza to kolejna choroba wywoływana przez pierwotniaków (jednokomórkowych) pasożytów z rodzaju Babesia. Zakażenie u psa może nastąpić w wyniku przeniesienia przez ukąszenie przez kleszcza.
Występuje również bezpośrednie przenoszenie poprzez przenoszenie krwi z ugryzień psa, transfuzji krwi lub transmisji przez łożysko. Okres inkubacji trwa średnio około dwóch tygodni, ale objawy mogą pozostać łagodne, a niektóre przypadki pozostają nierozpoznane przez miesiące lub lata.
Muchy powodują muszycę u psów
Muchy są jednym z owadów, które mogą być niebezpieczne dla Twojego psa składając jaja na jego skórze, szczególnie na otwartych ranach. W ciągu kilku dni z jaj wylęgają się larwy, które pełzają po powierzchni lub wnikają głębiej w skórę, powodując obrzęk i wtórną infekcję, taką jak bakterie.
W zależności od obszaru ciała, którego dotyczy choroba muszyca może być klasyfikowana jako skórna, oczna, uszna i moczowo-płciowa. Może wpływać na każde zwierzę kręgowe, w tym ludzi. Jest rozpowszechniona na całym świecie, chociaż dominuje w najbardziej wilgotnych miesiącach.
Muchy piaskowe przenoszą leiszmaniozy
Choroba ta jest wywoływana przez pasożyta pierwotniaka, który zaraża psy i niektóre gryzonie w wielu częściach świata, najczęściej na obszarach wiejskich. Pasożyt przenoszony jest przez ukąszenie małej muchy piaskowej.
Ludzie również mogą zachorować na leiszmaniozę. Należy jednak pamiętać, że ludzie nie mogą bezpośrednio zarazić się leiszmaniozą od swojego psa. Leiszmanioza jest powszechna w rejonie Morza Śródziemnego i Ameryki Południowej.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Escobar, A., Edmundo, F., & Arteaga Domínguez, C. E. (2009). Prevalencia de Leishmania spp. en cánidos domésticos de dos cantones del municipio de San Ildefonso, departamento de San Vicente, El Salvador (Doctoral dissertation, Universidad de El Salvador).
- Camacho, A. T., Pallas, E., Gestal, J. J., Guitián, F. J., & Olmeda, A. S. (2003). Parasitación por Babesia canis en Galicia. Clínica veterinaria de pequeños animales, 23(1), 0050-53.
- Kníght, D. H. (1987). Heartworm infection. Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice, 17(6), 1463-1518.