Medycyna ratunkowa dla małych zwierząt
Zabranie zwierzaka do weterynarza nie zawsze jest łatwym zadaniem, tym bardziej, gdy jest to nagły wypadek, ponieważ sposób działania może zdecydować o życiu lub śmierci. Dowiedz się, czy jest medycyna ratunkowa.
Wszystkie etapy medycyny ratunkowej są ważne dla skutecznego leczenia krytycznego pacjenta. Po zakończeniu segregacji i wstępnej oceny następnymi krokami są leczenie podstawowe i wtórne.
Jeśli segregacja pozwala na klasyfikację pacjenta zgodnie z priorytetami klinicznymi wstępna ocena umożliwia bardziej szczegółowe określenie jego stabilności.
Tak więc w medycynie ratunkowej można zdecydować, jak postępować w obliczu każdego bezpośredniego problemu zagrażającego życiu zwierzaka.
Jaką procedurę należy zastosować po ustaleniu tych podstaw? Czy wiesz, na czym polega podstawowa i wtórna opieka w przychodni weterynaryjnej? Tutaj Ci to pokażemy.
Medycyna ratunkowa dla małych zwierząt: opieka podstawowa i wtórna
Podczas wstępnej oceny ocenia się układ oddechowy, układ sercowo-naczyniowy, ośrodkowy układ nerwowy i układ moczowy. W ten sposób lekarz weterynarii może zaklasyfikować pacjenta jako stabilnego lub niestabilnego. Później kontynuuje się opieka ratunkowa.
Podstawowa opieka nad zwierzętami
W podstawowej opiece zdrowotnej ocenia się praktycznie te same parametry fizyczne, co w poprzedniej fazie, tylko bardziej wyczerpująco. Podajemy najważniejsze parametry, które należy monitorować.
Ocena oddychania
Ocena układu oddechowego obejmuje zapewnienie prawidłowego funkcjonowania górnych dróg oddechowych, koloru błony śluzowej dróg oddechowych oraz innych parametrów. Na tym etapie najważniejsza jest ocena częstości oddechów, rytmu i wysiłku.
Należy uważnie osłuchać tchawicę i wszystkie obszary klatki piersiowej. Interesujące może być również wykonanie pulsoksymetrii – przy użyciu aparatu mierzącego zawartość tlenu we krwi.
Niedotlenienie może prowadzić do problemów ogólnoustrojowych, ponieważ uniemożliwia dostanie się wystarczającej ilości tlenu do tkanek. Dlatego w przypadku niedotlenienia, czyli braku powietrza – wymagana jest natychmiastowa pomoc.
Rozpoznanie prawidłowego funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego
Ocena perfuzji tkanki u zwierzęcia obejmuje następujące procesy:
- Ocena koloru błon śluzowych.
- Czas napełniania naczyń włosowatych – test oceniający poziom krążenia i odwodnienia.
- Temperatura ciała.
- Osłuchiwanie serca.
- Badanie palpacyjne tętna, rytmu i jakości na obwodzie – w żyłach kończyn, szyi, głowy lub ogona.
Oznaki słabej perfuzji tkankowej są następujące:
- Blade lub niebieskawe błony śluzowe.
- Długi lub zbyt szybki czas wypełniania naczyń włosowatych.
- Zaburzenia rytmu serca lub rytmu.
Każdy z tych objawów uzasadnia potrzebę szybkiego poszukiwania przyczyny i ostatecznego leczenia.
Medycyna ratunkowa – ocena ośrodkowego układu nerwowego
Ekstremalne zmiany w zachowaniu zwierząt, takie jak odrętwienie, śpiączka, a nawet drgawki wymagają szybkiego poszukiwania przyczyny. Ponadto w większości przypadków szybkie zastosowanie leczenia będzie miało wpływ na życie lub śmierć zwierzęcia.
Istnieje wiele przyczyn dysfunkcji ośrodkowego układu nerwowego, w tym przedłużające się napady padaczkowe lub hipoglikemia. Jeśli nie zostaną szybko leczone mogą spowodować nieodwracalne uszkodzenia, dlatego objawy tych patologii należy szybko zidentyfikować.
Podobnie zwiększone ciśnienie śródczaszkowe powoduje między innymi odrętwienie czy śpiączkę.
Ten wzrost może wynikać z wielu etiologii, niektórych konwencjonalnych, takich jak uderzenie lub krwiak. A innych poważniejszych, które wymagają dokładniejszej diagnozy, takich jak guz lub infekcja.
Medycyna ratunkowa: opieka wtórna lub specjalistyczna dla zwierząt
Po zakończeniu etapów segregacji i wstępnej oceny – oraz przejściu podstawowej opieki zdrowotnej – należy ocenić potrzebę kontynuowania opieki weterynaryjnej. Tak więc, gdy ustabilizują się warunki zagrażające nagłej śmierci zwierzęcia można kontynuować opiekę wtórną.
Ta faza obejmuje już dokładne badanie. Przede wszystkim konieczne jest uzyskanie szczegółowej historii zwierzaka, za którą odpowiada właściciel. Zaleca się, aby każdy właściciel rejestrował wszelkie uderzające informacje dotyczące zdrowia zwierzęcia.
Po drugie, niezbędne jest pełne badanie fizyczne, ocena odpowiedzi na leczenie początkowe i wszelkie inne ustalenia diagnostyczne.
W tym momencie może być wskazane skorzystanie z diagnostyki obrazowej za pomocą promieni rentgenowskich, ultradźwięków lub innego użytecznego badania laboratoryjnego.
Na tym etapie można sporządzić kompletny plan diagnostyczno-terapeutyczny oraz oszacować rokowanie i koszty konsultacji.
Znaczenie przechodzenia przez kolejne etapy medycyny ratunkowej
Podsumowując, podstawowa opieka zdrowotna zapewnia identyfikację i natychmiastowe leczenie stanów zagrażających życiu zwierzęcia.
Faza ta umożliwia również potwierdzenie identyfikacji niestabilnych pacjentów, tak aby można było ich poddać odpowiedniej obserwacji i zapobiec późniejszym problemom.
Po zakończeniu podstawowej opieki nadszedł czas na bardziej szczegółowe testy. Zasadniczo pacjent nie jest już w bezpośrednim niebezpieczeństwie, więc można przeprowadzić testy, które wymagają więcej czasu i poświęcenia.
Dlatego opieka podstawowa i wtórna pozwala ostatecznie rozwiązać stan zagrożenia zdrowia.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- King L, Boag A. BSAVA manual of canine and feline emergency and critical care. 2nd ed.