Stare koty: jak wiek zmienia zachowanie pupila?
Tak, jak wszystkie zwierzęta, koty rosną i wraz z wiekiem ich zachowanie zaczyna się zmieniać. Te zmiany niekoniecznie prowadzą do poważnych problemów z zachowaniem. W większości przypadków są one całkowicie normalne i nie stanowią powodu do niepokoju. Jednak ważne jest, aby właściciele spróbowali zrozumieć, że stare koty będą zachowywać się inaczej niż kiedyś.
Starość przebiega znacznie subtelniej u kotów niż u psów. W rzeczywistości eksperci nadal nie są zgodni co do tego, kiedy kota należy uznać za fizjologicznie starego. W rezultacie wszystkie koty powyżej 11 roku życia nazywane są seniorami.
Jeśli chodzi o wprowadzanie zmian w diecie zwierzęcia lub jego opiece weterynaryjnej, należy zwracać uwagę na wiek kota, a nie na wygląd lub zachowanie. Na przykład, 12-letni kot może nadal być zdrowy i aktywny, ale nadal należy go traktować jak seniora.
Zespół zaburzeń poznawczych u kotów
Zespół zaburzeń poznawczych to nie to samo, co normalne starzenie się. Starsze koty mogą wykazywać znaczące zmiany w swoim zachowaniu, ale nie musi to koniecznie oznaczać, że te zmiany są spowodowane przez ten zespół.
Zaburzenia poznawcze powodują wyraźne zmiany anatomiczne i fizjologiczne w mózgu, podobne do tych obserwowanych u ludzi cierpiących na chorobę Alzheimera.
Wiele zmian behawioralnych wywołanych starością jest podobnych do tych obserwowanych u kotów z zespołem zaburzeń poznawczych, w tym:
- Dezorientacja
- Zmiany w ich interakcjach z właścicielami i innymi zwierzętami
- Zmiany w ich rytmie snu
- Oddawanie moczu lub kału na podłogę
- Zmiany w poziomach ich aktywności (wzrost lub spadek)
Stare koty: często spotykanie zachowania
Problemy behawioralne u starszych kotów mogą wynikać z normalnego pogorszenia się zdrowia, które występuje wraz ze starzeniem się. Na przykład kot, który oddaje mocz na podłogę, może cierpieć na bóle stawów spowodowane zapaleniem stawów, co może uniemożliwiać mu wchodzenie i wychodzenie z kuwety.
Pojawienie się agresji u kotów może być oznaką dyskomfortu, wywołanego na przykład problemami z zębami lub brakiem równowagi hormonalnej. Jeśli Twój kot wydaje się niespokojny, może to być spowodowane przewlekłą chorobą nerek, stanem powszechnym u starszych kotów.
Te zmiany behawioralne mogą być wczesnym sygnałem ostrzegawczym, że coś jest nie tak z Twoim pupilem i mogą pomóc weterynarzowi wcześnie wykryć chorobę.
Według wielu badań, starsze koty często wykazują takie zachowania, jak:
- Oddawanie moczu lub wypróżnianie poza kuwetą
- Agresja wobec innych kotów w domu
- Agresja wobec ludzi
- Nadmierna wokalizacja
- Niepokój
- Nadmierna pielęgnacja
- Dezorientacja
- Drażliwość
- Strach
- Zwiększone przywiązanie do właścicieli
Starość: jak dbać o kociego seniora
Istnieje kilka sposobów na zminimalizowanie zmian w zachowaniu kota oraz uczynienie ostatnich lat jego życia szczęśliwymi i wygodnymi. Po pierwsze, musisz udać się badanie weterynaryjne, aby wykluczyć potencjalne problemy zdrowotne.
Możesz także przystosować swój dom, aby był bardziej odpowiedni dla starego kota. Na przykład, jeśli ma problemy z dostaniem się do kuwety, spróbuj znaleźć taką z niższymi bokami, aby ułatwić mu wchodzenie i wychodzenie.
Podobnie, jeśli Twój kot jest przyzwyczajony do spania na kanapie lub łóżku, możesz kupić mały stołek lub rampę, aby umożliwić mu wchodzenie i schodzenie. Gdy Twój kot się starzeje, najlepiej unikać dokonywania dużych zmian w jego otoczeniu, ponieważ łatwo może to doprowadzić do dezorientacji.
Upewnij się, że miski z jedzeniem i wodą są na swoim zwykłym miejscu, aby wiedział, gdzie je znaleźć.
Pomimo zaawansowanego wieku, stare koty powinny pozostać aktywne. Jeśli jedzą głównie suchą karmę, upewnij się, że wybierasz karmę przeznaczoną dla starszych zwierząt.
A jeżeli Twój kot lubi mokrą karmę, jest to idealny moment na zwiększenie jej ilości i zmniejszenie ilości suchego pokarmu w diecie. Jest to lepsze dla nerek zwierzęcia, o ile oczywiście wybierzesz wysokiej jakości markę.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Gunn-Moore, D. A. (2011). Cognitive dysfunction in cats: clinical assessment and management. Topics in companion animal medicine, 26(1), 17-24.
- Karagiannis, C., & Mills, D. (2014). Feline cognitive dysfunction syndrome. Veterinary Focus, 24(2), 42-7.
- Landsberg, G. M., Denenberg, S., & Araujo, J. A. (2010). Cognitive dysfunction in cats: a syndrome we used to dismiss as ‘old age’. Journal of feline medicine and surgery, 12(11), 837-848.
- Landsberg, G. M., Nichol, J., & Araujo, J. A. (2012). Cognitive dysfunction syndrome: a disease of canine and feline brain aging. Veterinary Clinics: Small Animal Practice, 42(4), 749-768.