Wpływ emocji na zwierzęta domowe

Możesz wierzyć lub nie, ale twój nastrój może mieć pozytywny lub negatywny wpływ na twoje zwierzęta. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o interakcjach między ludźmi i ich zwierzętami, zapraszamy do przeczytania poniższego tekstu.
Wpływ emocji na zwierzęta domowe

Ostatnia aktualizacja: 06 maja, 2022

W przeciwieństwie do innych udomowionych zwierząt, te, które są uważane za zwierzęta domowe, takie jak psy i koty, mają bliższą i bardziej szczególną relację z ludźmi. Na przykład pies rozwinął umiejętność rozumienia różnych emocji ludzkiego ciała.

Może to wynikać z potrzeby przetrwania lub współpracy w pracy lub w czasie wolnym. Jak wynika z artykułu opublikowanego w czasopiśmie “Psychology Research & Behavior Management”, Jak wynika z artykułu opublikowanego w czasopiśmie “The cat and the owner”, sytuacje te wytworzyły więź między psem a jego właścicielem, podobną do tej, jaką ma małe dziecko ze swoimi rodzicami.

Z drugiej strony, mimo że kot jest uważany za zwierzę samotnicze, ostatnie badania wykazały, że posiada on umiejętności społeczne podobne do tych, jakimi dysponują psy, choć nieco mniej rozwinięte. Podobnie, pomimo reputacji niezależności, relacja między kotem a właścicielem jest kluczowa dla ich przetrwania.

Zwierzęta domowe są specjalistami w wykrywaniu ludzkich emocji

Według różnych badań psy mają zdolność do interpretowania naszej mimiki i odbierania intonacji naszych słów. Co więcej, potrafią rozpoznawać emocje, takie jak strach czy niepokój. Dzieje się tak dzięki ich zdolności do wykrywania zmian w zapachu ciała lub uwalniania pewnych hormonów.

Badanie opublikowane w czasopiśmie Learning & Behavior wykazało, że psy reagują na podstawowe emocje odzwierciedlone w twarzach ludzi, takie jak złość, strach, szczęście, smutek, zaskoczenie i obrzydzenie. Podobnie jak ludzie, zwierzęta te wytwarzają hormon kortyzol w sytuacjach stresowych, np. gdy słyszą kwilenie dziecka.

Między innymi ludzie mają też wysokie mniemanie o zdolności rozpoznawania emocji u zwierząt. Na przykład, dwa badania przeprowadzone w Wielkiej Brytanii wykazały, że ponad 80% właścicieli rozpoznaje u swoich zwierząt podstawowe emocje, takie jak radość czy smutek. Z drugiej strony ponad 50% wyróżniło u zwierząt emocje drugorzędne, takie jak wstyd czy duma.

Jak nastrój wpływa na nasze zwierzęta domowe

Bliska więź między ludźmi i ich zwierzętami domowymi oznacza, że zwierzęta, takie jak psy i koty, mogą odczuwać, rozumieć i podzielać nasze emocje. Znane jest to jako międzygatunkowe zarażanie emocjonalne. Przekaz ten zależy głównie od uwalniania hormonów, takich jak oksytocyna, oraz od zmiany zapachu ciała u ludzi. Ma na nią wpływ także aktywacja pewnych neuronów i procesów fizjologicznych zarówno u zwierząt, jak i ich właścicieli.

Na przykład, kiedy ludzie okazują poczucie spokoju i pewności siebie, psy mają tendencję do interpretowania otoczenia jako bezpiecznego. Podobnie, jeśli przekazywane są uczucia radości lub szczęścia, zwierzęta będą odzwierciedlać te emocje w swoim zachowaniu. Objawia się to niską agresją i wysoką towarzyskością.

Z drugiej strony, psy mają zdolność rozumienia emocji ludzi, którzy są dla nich ważni. Dowodem na to są badania opublikowane w czasopiśmie Canadian Journal of Experimental Psychology, w których oceniano reakcje różnych psów na osoby udające płacz lub śmiech. Stwierdzili, że psy zwracały większą uwagę na osoby płaczące.

Negatywne emocje

Jednak negatywne emocje, które odczuwamy, mają również duży wpływ na nasze zwierzęta. Toksyczne lub niestabilne środowisko emocjonalne może wywoływać niepożądane zachowania u naszych zwierząt.

Mogą wymiotować, wypróżniać się w miejscach, do których nie są przyzwyczajone. A w gorszych przypadkach mogą zachorować. Podobnie, agresywne środowisko powoduje, że zwierzę nabywa tego typu zachowań. Zwierzę będzie w ciągłym stanie stresu i czujności.

Pani z psami i wpływ emocji

U kotów wykazano, że niestabilność emocjonalna ich właścicieli może powodować bardziej agresywne i lękliwe zachowania. Oprócz przejawiania nieprawidłowych postaw, takich jak oddawanie moczu lub kału w miejscach, z których wcześniej nie korzystały.

Zdrowe środowiska

Można powiedzieć, że nasze zwierzęta domowe doskonale przystosowały się do ludzkiego życia. Być może z innymi umiejętnościami umysłowymi i społecznymi. Ta interakcja osiągnęła taki poziom, że nasz nastrój może bezpośrednio wpływać na to, jak oni czują się w danym momencie.

Z tego powodu konieczne jest stworzenie zdrowego stylu życia w naszych domach. Musimy dążyć do emocjonalnej harmonii dla dobra nas samych i naszych zwierząt.

Musimy więc unikać agresywnych zachowań, jak również sytuacji stresowych. Ponadto utrzymywać rutynę, w której podstawowe potrzeby naszych zwierząt, takie jak karmienie, aktywność fizyczna i opieka emocjonalna, są zaspokajane.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Aragunde-Kohl U, Gómez-Galán J. Interaction and Emotional Connection with Pets: A Descriptive Analysis from Puerto Rico. 2020;10(11).
  • Arahori M, Kuroshima H, Hori Y, Takagi S, Chijiiwa H, Fujita K. Owners’ view of their pets’ emotions, intellect, and mutual relationship: Cats and dogs compared. Behavioural processes. 2017;141(Pt 3):316-21.
  • Brahams D. How pets can reduce feelings of isolation and loneliness during Covid-19 and beyond: A personal view from London. The Medico-legal journal. 2021;89(1):2-3.
  • Brooks HL, Rushton K, Lovell K, Bee P, Walker L, Grant L, et al. The power of support from companion animals for people living with mental health problems: a systematic review and narrative synthesis of the evidence. BMC psychiatry. 2018;18(1):31.
  • Friedman E, Krause-Parello CA. Companion animals and human health: benefits, challenges, and the road ahead for human-animal interaction. Revue scientifique et technique (International Office of Epizootics). 2018;37(1):71-82.
  • Monsen RB. Children and pets. Journal of pediatric nursing. 2001;16(3):197-8.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.