Wszystko o epilepsji u psów

Padaczka jest zaburzeniem neurologicznym, które wynika z nadpobudliwości neuronów, co powoduje, że ogólne funkcje organizmu psa wymykają się spod kontroli. Z tego powodu dochodzi do tak drastycznych zmian w zachowaniu i ruchach zwierzęcia.

Padaczka jest zaburzeniem mózgu, które powoduje u psa nagłe, niekontrolowane i nawracające napady drgawek fizycznych, z utratą lub bez utraty przytomności. Czasami może to nastąpić z przyczyn nieznanych, idiopatycznych lub genetycznych. Padaczka idiopatyczna charakteryzuje się strukturalnymi zmianami w mózgu i częściej występuje u samców. Nieleczone napady mogą stać się bardziej nasilone i częstsze. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o o epilepsji u psów.

Co to jest padaczka?

Padaczka jest najczęstszym problemem neurologicznym u psów. Charakteryzuje się nieprawidłową aktywnością elektryczną w mózgu, która wyzwala niekontrolowane napady ruchowe, zwane napadami padaczkowymi lub drgawkami.

Jakie są objawy padaczki u psów?

Najbardziej oczywistym objawem świadczącym o tym, że pies ma padaczkę, są napady padaczkowe. W takiej sytuacji może on sprawiać wrażenie oszołomionego, chować się lub zwracać na siebie uwagę. W czasie napadu pies przewraca się na bok, sztywnieje, głęboko się ślini, oddaje mocz, kał i wydaje dźwięki. Napady te trwają zwykle od 30 do 90 sekund.

Napady występują zwykle w nocy lub wczesnym rankiem, kiedy zwierzę jest w stanie spoczynku lub śpi. Większość psów zazwyczaj wraca do zdrowia do momentu zabrania ich do lekarza weterynarii w celu zbadania.

Po wystąpieniu drgawek pies będzie się czuł oszołomiony i zdezorientowany. Może chodzić w kółko i wpadać na różne przedmioty. Może mieć dużo śliny na brodzie i może krwawić z jamy ustnej, jeśli się ugryzł.

Jak również może próbować się ukrywać, będzie miał wzmożone pragnienie i duży apetyt. Ponadto powrót do zdrowia po napadzie może być natychmiastowy lub może trwać do 24 godzin.

Objawy napadu padaczkowego

Nieprawidłowa aktywność, która występuje w mózgu, może wywołać różne zachowania u psa. Każdy napad można zazwyczaj podzielić na trzy części:

• AURA: pierwsza manifestacja napadu padaczkowego, trwająca od kilku minut do kilku godzin i charakteryzująca się drastycznymi zmianami w zachowaniu, takimi jak nadmierne szczekanie, intensywne ślinienie się, wymioty lub poszukiwanie uwagi.
• ICTUS: odnosi się do czasu wystąpienia napadu. Dlatego zwykle obejmuje mimowolne ruchy mięśni trwające od kilku sekund do kilku godzin.
• POSTICTUS: jak sama nazwa wskazuje, jest to okres po wystąpieniu napadu padaczkowego. W tym okresie pies może wydawać się zdezorientowany, mieć apetyt, pragnienie lub w ogóle nie mieć apetytu. Ponieważ aktywność neurologiczna jest nieregularna, może wystąpić wiele różnych objawów, które są potwierdzone przez nienormalne zachowanie zwierzęcia.

Napady częściowe

Istnieją napady, które nie muszą dotyczyć całego mózgu, ale tylko określonego obszaru. Oznacza to, że pies może sprawiać wrażenie przytomnego i nieporuszonego, ale przewodzenie elektryczne neuronów ma znaczące wady, które mogą skutkować następującymi przypadkami:

• Ogniskowe napady ruchowe. Może powodować nietypowe ruchy w jednej kończynie lub po jednej stronie ciała. Czasami trwa to tylko kilka sekund. Na początku może być ogniskowa, a potem uogólniona.
• Ogniskowe napady autonomiczne. Zwykle dotyczy układu pokarmowego i powoduje biegunkę, wymioty i bóle brzucha. Może też powodować problemy z przełykaniem, nadmierne ślinienie się i zwiększenie rozmiaru ślinianek. Ten rodzaj napadów jest dość rzadki.
• Ogniskowe napady czuciowe. Powoduje zmiany w zachowaniu psa, które mogą obejmować agresję, lizanie ziemi, nieustanne szczekanie, gonienie i gryzienie ogona lub bieganie w kółko.

Psy z epilepsją mogą mieć napady w regularnych odstępach czasu od jednego do czterech tygodni. Jest to szczególnie częste u dużych ras.

Im młodszy pies, tym cięższe napady. Jeśli jednak choroba pojawi się przed 2 rokiem życia, skuteczniejsze będzie leczenie farmakologiczne.

Co robić w przypadku napadu padaczkowego?

W przypadku napadu padaczkowego u psa przede wszystkim postaraj się zachować spokój. Jeśli pies znajduje się w pobliżu czegoś, co może mieć na niego wpływ, np. mebla lub schodów, delikatnie spróbuj go od tego odsunąć.

Trzymaj się z dala od pyska i głowy psa. Nie wkładaj niczego do ust swojego zwierzaka. Jeśli napad trwa dłużej niż kilka minut, istnieje ryzyko, że twój pies ma podwyższoną temperaturę. Włącz wentylator i polej łapy zimną wodą, mów do psa po cichu i delikatnie go dotykaj. Po zakończeniu napadu skontaktuj się z lekarzem weterynarii.

Przyczyny epilepsji u psów

Według badań opublikowanych w Weterynaria w Meksyku większość przypadków psiej epilepsji jest spowodowana stanem idiopatycznym. Innymi słowy, nie ma widocznej przyczyny napadów padaczkowych. Jednak w około 20% przypadków klinicznych można znaleźć czynniki sprawcze, takie jak uszkodzenia mózgu, urazy, wodogłowie, nowotwory lub uszkodzenia metaboliczne.

Padaczka może być również spowodowana problemami genetycznymi. U wielu ras psów występuje rodzinnie. W rasach, takich jak berneński pies pasterski czy labrador retriever występuje wiele genów recesywnych. Cechy recesywne występują również u wyżła węgierskiego krótkowłosego, wilczarza irlandzkiego, angielskiego Springer Spaniela i szpica fińskiego.

Cechy związane z padaczką genetyczną ujawniają się zwykle między 10 miesiącem a 3 rokiem życia. Z drugiej strony, rasy psów najbardziej podatne na padaczkę idiopatyczną to Beagle, Szpic wilczy, Tervuren, Golden Retriever, Labrador Retriever, wyżeł węgierski krótkowłosy i Owczarek Szetlandzki.

Diagnoza i leczenie

Dwa najważniejsze czynniki decydujące o rozpoznaniu epilepsji idiopatycznej to wiek zachorowania i charakterystyka napadów (rodzaj i częstość). W większości przypadków nie jest konieczne wykonywanie badań diagnostycznych, ponieważ obecność napadów jest zazwyczaj wystarczająca. Lekarz weterynarii musi jednak zbadać sytuację, aby zastosować odpowiednie leczenie.

Część leczenia odbywa się zwykle w warunkach ambulatoryjnych. Zaleca się, aby pies nie próbował pływać, aby uniknąć przypadkowego utonięcia. Większość psów przyjmujących długotrwale leki przeciwdrgawkowe ma nadwagę. Dlatego też należy ściśle monitorować ich masę ciała i skonsultować się z lekarzem weterynarii w sprawie planu żywieniowego.

Ważne jest, aby monitorować terapeutyczne stężenie leku we krwi. Psy leczone na przykład fenobarbitalem powinny być monitorowane po rozpoczęciu leczenia w drugim i czwartym tygodniu. W tym celu zaleca się wykonywanie profilu chemicznego krwi co 6-12 miesięcy.

Padaczce u psów nie można zapobiec. Dlatego też, jeśli Twój zwierzak cierpi na tę chorobę, konieczne jest monitorowanie jego napadów. U dorosłych zwierząt leczonych bromkiem potasu należy również unikać słonych pokarmów, ponieważ może to prowadzić do drgawek i niewydolności nerek.

Wreszcie, celem leczenia epilepsji nie jest całkowite wyeliminowanie napadów, ale ich maksymalne kontrolowanie. Oczywiście, jakość życia psa z padaczką nie jest taka sama jak jakość życia zdrowego psa. Jednak dzięki pomocy opiekunów i właściwej opiece pies może mieć wspaniałe życie przez wiele lat.